Πρωτομαγιά του 1994 ένας αθάνατος έφευγε βιαστικά απ’ το μάταιο ετούτο κόσμο.
Ήμουν στην Ιταλία, σχεδόν δίπλα στην πίστα της Ίμολα όταν ο Άιρτον Σένα «τρίτωνε» το κακό στο Γκραν Πρι του Σαν Μαρίνο και έφευγε από κοντά μας σε ηλικία μόλις 34 ετών.
Βίωσα το κλάμα της ψυχής ενός λαού που η Φόρμουλα 1 είναι μέρος της κουλτούρας και της καθημερινότητάς του. Αλλά και ποιος έμεινε ασυγκίνητος στη φυγή του πιλότου που σε μια εποχή που όλα ξεκίναγαν να κινούνται στον «αυτόματο» εκείνος, με την παραμικρή κίνησή του, έφερνε την γοητευτική, δεξιοτεχνική ανατροπή.
Σαν μαγικό αερικό ήταν ο Σένα στο χώρο του.
Ένας Ziggy Stardust, κυριολεκτικά από άλλον πλανήτη, που ήρθε να ομορφύνει το «βαλτωμένο» άθλημα και τις ζωές μας.
Ο ίδιος ο Σένα είχε δηλώσει: «Αν τύχει ποτέ και έχω ένα ατύχημα που μπορεί να μου κοστίσει τη ζωή, καλύτερα να είναι μία κι έξω. Δεν θέλω να ζήσω σε αναπηρική πολυθρόνα. Ούτε θέλω να μπω στο νοσοκομείο υποφέροντας από σοβαρά τραύματα. Αν πρόκειται να ζήσω, θέλω να ζήσω κανονικά και έντονα, γιατί είμαι άνθρωπος της δράσης».
