Έχει περιγραφεί σαν «μια μάχη απέναντι στο νερό και ένας αγώνας απέναντι στο χρόνο». Είναι ίσως ο ορισμός της «face to face» αναμέτρησης ανάμεσα σε φύση και άνθρωπο. Το «θηρίο» δεν βρυχάται, δεν πρόκειται για κάποια φυσική καταστροφή που έπιασε απροετοίμαστα τα υποψήφια θύματα. Είναι μια μάχη φθοράς, σα μια παρτίδα σκάκι που οι αντιμαχόμενοι εκπονούν σχέδια και προτού χαράξουν στρατηγική, προνοούν τις κινήσεις του αντιπάλου. Αν μειωθεί και άλλο το οξυγόνο, αν βρέξει ξανά, αν… αν… αν, όλες οι παράμετροι πρέπει να ληφθούν υπόψιν από τον «παίκτη» που παίζει με τα μαύρα.
Όλος ο πλανήτης φοβάται την «εκδίκηση» της φύσης, την επόμενη κίνηση της, μετά τη διάσωση των έξι παιδιών στο σπήλαιο – «φυλακή» της Ταϊλάνδης.
Η παρτίδα έμοιαζε μέχρι πρότινος άνιση, εξουσιασμένη από τα στοιχεία της φύσης. Το ανθρώπινο είδος όμως επιστράτευσε το απόλυτο… αντίπαλο δέος, σε μια εκστρατεία διάσωσης που από την πρώτη στιγμή απέκτησε οικουμενικό χαρακτήρα.
Ίσως κι εκείνο δεν ήξερε ότι διέθετε τα μυαλά εκείνα που θα έδιναν ελπίδα στην επιχείρηση, φωτίζοντας, προς τέρψιν της παγκόσμιας κοινής γνώμης, το βάθος του τούνελ. Αυτά δηλαδή που ηγούνται της περιγραφόμενης από τα διεθνή Μ.Μ.Ε. ως «σούπερ επιδέξιας ομάδας» για τη διάσωση των 12 παιδιών και του προπονητή τους.
Για να έρθει στα ίσια η παρτίδα χρειάστηκε να δηλώσουν «παρόν» οι δύο καλύτεροι πιθανόν του είδους που γεννήθηκαν ποτέ. Ο Βρετανοί Ρίτσαρντ Στάντον και Τζον Φολάντεν είναι οι «εγκέφαλοι» της επιχείρησης – η τεχνογνωσία και εξειδίκευση τους στο αντικείμενο υπερβαίνει την ανθρώπινη φαντασία.
Συνταξιούχος πυροσβέστης ο ένας, μηχανικός υπολογιστών ο άλλος, αμφότεροι όμως «τρελαμένοι» με την κατάδυση σε σπηλιές. Κάτι που ξεκίνησε ως χόμπι εξελίχθηκε σε περιήγηση σε γνωστικά μονοπάτια που δεν είχε ποτέ διαβεί ο άνθρωπος.
«Η καθοριστική στιγμή ήρθε όταν ήμουν έφηβος και η μητέρα μου με φώναξε να δω ένα ντοκιμαντέρ στην τηλεόραση. Ήταν δυο δύτες που έκαναν τη μεγαλύτερη κατάδυση που έγινε ποτέ σε σπηλιά κατά μήκος. Από τη στιγμή που το είδα, κατάλαβα ότι είχα γεννηθεί για να κάνω κάτι τέτοιο», δήλωσε σε συνέντευξη του το 2007 ο 57χρονος Στάντον.
Στο μικρόκοσμο των δυτών σπηλαίων οι δύο άνδρες αναγνωρίζονται παγκοσμίως ως αυθεντίες, συμμετέχοντας σε διεθνείς επιχειρήσεις. Το 2004 συμμετείχαν στη διάσωση έξι Βρετανών στρατιωτών, που είχαν εγκλωβιστεί στη σπηλιά Alpazat στο Μεξικό για 8 ημέρες. Την ίδια χρονιά έθεσαν νέο παγκόσμιο ρεκόρ κατάδυσης σε βάθος σε σπηλιά, φτάνοντας έως τα 76 μέτρα.
Το 2008 κλήθηκαν από τις γαλλικές αρχές για να εντοπίσουν τον επαγγελματία Γάλλο δύτη Ερίκ Εσταμπλιέ, την έξοδο του οποίου από ένα σπήλαιο κοντά στη Μασσαλία είχε μπλοκάρει η πτώση ενός βράχου. Το ζεύγος μεταφέρθηκε από τη RAF στο σημείο και 8 ημέρες αργότερα εντόπισε το πτώμα του Εσταμπλιέ, 780 μέτρα υπό της εισόδου της σπηλιάς.
Το 2010 οι δύο άνδρες, έκαναν μαζί με δύο συναδέλφους τους, νέο παγκόσμιο ρεκόρ της κατάδυσης κατά μήκος, διανύοντας 8.800 μέτρα στο δίκτυο σπηλαίων στην κοιλάδα «Rudron», του Μπούργος της Ισπανίας.
Ο Στάντον και ο Φολάντεν είναι τόσο παθιασμένοι με αυτό που κάνουν, ώστε έχουν ανοίξει νέους ορίζοντες στο είδος τους. Αναπτύσσοντας δικές τους τεχνικές και πατέντες με αυτοσχέδια καταδυτικά εργαλεία, πέτυχαν να επεκτείνουν σε μεγάλο βαθμό τις καταδυτικές δυνατότητες του ανθρώπου εντός σπηλαίων. Η αναπνευστική συσκευή κλειστού κυκλώματος που έχει σχεδιάσει ο Στάντον, είναι μια καινοτόμος τεχνολογία που επέδρασε καταλυτικά στην επίτευξη κατάδυσης σε μεγαλύτερα βάθη στα σπήλαια όλου του κόσμου. Μεταξύ των εργαλείων που χρησιμοποιούν είναι και τα υποβρύχια σκούτερ, τα οποία τους βοηθούν να ταξιδεύουν σε μεγαλύτερες αποστάσεις, εξοικονομώντας ενέργεια και οξυγόνο.
Οι δύο δύτες είναι αυτοί που βρήκαν τα παιδιά και τον προπονητή τους στα έγκατα της Γης, 10 ημέρες μετά τον εγκλωβισμό τους. Περίπου 2 χλμ. μέσα στη σπηλιά και από 800 έως 1000 μέτρα, κάτω από την επιφάνεια του εδάφους. Το τελευταίο που τους ένοιαξε ήταν να διαφημίσουν τη δράση τους, για αυτό και τα ονόματα τους ήρθαν αργότερα στο φως της δημοσιότητας.
Όταν κατά την άφιξη του στο πεδίο δράσης οι δημοσιογράφοι έπεσαν πάνω του, ο Φολάντεν τους απέφυγε σχεδόν με απαξίωση, λέγοντας ότι «έχουμε δουλειά να κάνουμε εδώ». Η τύχη των έξι (πλέον) παιδιών και του προπονητή, βρίσκεται σε πολύ καλά χέρια. Για την ακρίβεια στα τέσσερα πιο εξειδικευμένα από τα τρισσεκατομύρια χέρια του κόσμου. Ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατό να γίνει για τη διάσωσή τους, θα γίνει. Στην παρτίδα η πρωτοβουλία των κινήσεων ανήκει πια στους Ρίτσαρντ Στάντον και Τζον Φολάντεν. Αυτοί παίζουν πλέον με τα λευκά.
«Είναι ήδη ήρωες. Αν επιστρέψουν με το τρόπαιο θα γίνουν θρύλοι», δήλωσε ο Τζέιμι Κάραχερ για τους διεθνείς Άγγλους ποδοφαιριστές, που την Τετάρτη θα διεκδικήσουν την πρόκριση στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Όχι Τζέιμι, κάποιοι άλλοι Βρετανοί φορούν αυτές τις ημέρες το μανδύα του ήρωα. Αυτοί που θα έπρεπε κανονικά να αναγνωριστούν ως θρύλοι αν μετά από τα έξι «τρόπαια», προσθέσουν άλλα τόσα στο παλμαρέ τους…