Αν έχετε πάρει ποτέ κάποια απόφαση η οποία δεν έβγαζε κανένα απολύτως νόημα, τώρα έχετε μία πολύ καλή δικαιολογία γιατί το κάνατε.
Μία νέα έρευνα κατάφερε να “μοντελοποιήσει” την ανθρώπινη κρίση και να εξηγήσει γιατί οι άνθρωποι παίρνουμε παράλογες αποφάσεις, χρησιμοποιώντας τα μαθηματικά.
Αν έχετε δει ποτέ το τηλεπαιχνίδι “Golden Balls” θα έχετε προσέξει ότι οι αποφάσεις λαμβάνονται υπό το καθεστώς αβεβαιότητας και εσωτερικών συγκρούσεων. Είτε κάποιος επιλέξει να “χωρίσει”, είτε να “κλέψει”, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να γυρίσει στο σπίτι του με άδεια χέρια. Η κβαντική θεωρία ίσως είναι σε θέση να εξηγήσει γιατί λαμβάνονται παράλογες αποφάσεις στο συγκεκριμένο τηλεπαιχνίδι.
Η “κβαντική γνωστική λειτουργία” μπορεί να εξηγήσει τις αποφάσεις μας, όταν δεν έχουμε μια σαφή αίσθηση για το ποια επιλογή πρέπει να κάνουμε, σύμφωνα με ερευνητές των Πανεπιστημίων της Ιντιάνα και του Οχάιο. Οι Jerome Busemeyer και Zheng Wang προτείνουν ότι όλες οι επιλογές θα μπορούσαν ενδεχομένως να συνυπάρχουν και να έχουν μεταβαλλόμενη πιθανότητα να επιλεγούν. Αφού γίνει η επιλογή, όλες οι άλλες δυνατές επιλογές, δεν υπάρχουν πλέον στο μυαλό μας.
Ο Wang δηλώνει ότι στην κβαντική θεωρία η αρχή της επαλληλίας επιτρέπει την αβεβαιότητα, όπου κλασικά μοντέλα επιτρέπουν αλλαγές μόνο από το ένα οριστικό στο άλλο οριστικό.
“Οι πεποιθήσεις μας δεν πηδούν από τη μία κατάσταση στην άλλη, αντίθετα βιώνουμε μια αίσθηση ασάφειας σχετικά με όλες τις καταστάσεις ταυτόχρονα“, σύμφωνα με τον Wang. Η κβαντική θεωρία επιτρέπει στο μυαλό να μετακινηθεί μεταξύ κάθε επιλογή σε μια κατάσταση αναποφασιστικότητας, μέχρι η απόφαση να παρθεί οριστικά.
Όσον αφορά την κβαντική θεωρία, πιστεύεται ότι περιγράφει τη συμπεριφορά των υποατομικών σωματιδίων και όχι την ανθρώπινη συμπεριφορά. Τα τρέχοντα μοντέλα πιθανοτήτων που έχουμε, προέρχονται από τη φυσική του Νεύτωνα, όχι κατ’ ανάγκην κατάλληλο για “μοντελοποιήσει” την ασάφεια του ανθρώπινου νου. Αντίθετα, η δυνατότητα της αβεβαιότητας σε ένα κβαντικό σύστημα περιγράφει επαρκώς κάποιες πτυχές της γνωστικής συμπεριφοράς.
Από τη στιγμή που διάφορες επιλογές όσον αφορά μία απόφαση, μπορεί να θεωρηθεί ότι υπάρχουν ταυτόχρονα, η κβαντική θεωρία ταιριάζει περισσότερο σε “μοντέλα συμπεριφοράς”, περισσότερο ακόμη και από τα υποατομικά σωματίδια με τα οποία ασχολείται κατά κύριο λόγο.
Άλλοι ερευνητές εξετάζουν την ιδέα ότι ο εγκέφαλός μας μπορεί να είναι ένας πραγματικός κβαντικός υπολογιστής, αλλά οι Wang και Busemeyer χρησιμοποιούν το κβαντικό μοντέλο για να εξηγήσουν πως λειτουργεί η διαδικασία λήψης αποφάσεων, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο εγκέφαλος όντως μπορεί να εκτελέσει μία πραγματική κβαντική επεξεργασία των πληροφοριών.
[via]