«Πάω προς τον σταθμό μου λέει, ταξιδεύω σε λίγο, θα σε… πάει να μου πει και την σταματάω. δεν μπορώ να ακούω αυτές τις λέξεις».
O Μάριος Μάζαρης, ο δάσκαλος – influencer του Instagram, λίγο πριν την ημέρα που θα συμπληρωθεί ένας χρόνος από την τραγωδία στα Τέμπη, μοιράστηκε την ιστορία της καλής του φίλης Δέσποινας Μελιανού και εξήγησε γιατί οι γονείς δεν μπορούν να ακούνε πια ούτε ψιθυριστά τη φράση «Μαμά θα σε πάρω όταν φτάσω».
«Στηρίξτε ο ένας τον άλλον, πολλές φορές νιώθουμε ότι το κράτος δεν το κάνει ή δε θα το κάνει»
«Οι ΖΩΕΣ είναι απλώς ΣΥΜΠΤΩΣΗ ή ΤΥΧΗ; αν μπορούσα να φωνάξω ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ, ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, ΣΕΒΑΣΜΟ θα φώναζα από την καρδιά μου μέσα. ένα μεγάλο ευχαριστώ στη φίλη μου @koukoumavla που μου εμπιστεύτηκε την ιστορία της και την άδεια να τη μεταφέρω εδώ, μαζί με τον απέραντο σεβασμό στους ανθρώπους που θρηνούν. ένα μπράβο στην κα Μαρία Καρυστιανού, που έχει σηκώσει ένα βάρος στους ώμους της. Στηρίξτε ο ένας τον άλλον, πολλές φορές νιώθουμε ότι το κράτος δεν το κάνει ή δε θα το κάνει», έγραψε χαρακτηριστικά ο Μάζαρης, προλογίζοντας την ανάρτησή του:
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Μάριος Μάζαρης / Marios Mazaris (@schoolmarius)
Τα λόγια που διηγήθηκε ο δάσκαλος έρχονται από την Δέσποινα Μελιανού, την «κυρία μπλα μπλα» όπως τη λένε οι τέσσερις κόρες της που το 2017 άνοιξε το καταφύγιο παραμυθιών της, ένα βιβλιοπωλείο με βιβλία ποίησης και παιδικά παραμύθια. Η Δέσποινα, θα μπορούσε να έχει χάσει την κόρη της, η οποία θα ήταν επιβάτης στο δεύτερο βαγόνι αυτού του μοιραίου τρένου.
«Τρόμος είναι όμως και αυτό που θα μπορούσε να σου συμβεί»
Διάβασε την ανάρτηση που συγκινεί:
«Πολλές φορές έχουμε την εντύπωση πως ο τρόμος είναι αυτό που μπορεί να σου συμβεί. Τρόμος είναι όμως και αυτό που θα μπορούσε να σου συμβεί.Η φίλη μου η Δέσποινα αγαπάει πολύ με την καρδιά της, πονάει όμως και με την καρδιά της, ειδικά οι ιστορίες των παιδιών που περνάνε δύσκολα, την διαλύουν.
Πριν δύο ημέρες μου έστειλε ηχητικά μηνύματα κλαίγοντας. Τα άκουσα στον δρόμο και σταμάτησα να πάρω μια ανάσα.
“Πέρσι τέτοια εποχή ήρθα στην Αθήνα για εξετάσεις. Έμεινα μέρες, μου είπε, χρειάστηκε να κάνω μια επέμβαση, όλα καλά, είχα τον άντρα μου και το κορίτσι μου μαζί από τη Θεσσαλονίκη που σπουδάζει. Όταν βγήκα από το νοσοκομείο, μου λέει, Μαμά λέω να φύγω σήμερα, να ανέβω πάνω. Κάτσε της είπα, μην φύγεις ακόμα, κάνε λίγο παρέα στη μάνα σου, τώρα που βγήκα να σε δώ λίγο.
Τελικά την έπεισα, έμεινε, περάσαμε μαζί τη μέρα. Το επόμενο πρωί άνοιξα την τηλεόραση και είδα για το δυστύχημα στα Τέμπη. Έχασα τις αισθήσεις μου, μέχρι να καταλάβω τι είχε συμβεί μου πήρε ώρα.
Θα έμπαινες σε αυτό το τρένο, ρωτούσα την κόρη μου ξανά και ξανά. Ναι μαμά, μου έλεγε, σε αυτό το τρένο θα έμπαινα. Και σε ποιο βαγόνι έκλεινες συνήθως θέση, τη ρώτησα. Στο δεύτερο μου λέει. Έκτοτε δεν έχω σταματήσει να κλαίω για το τρένο αυτό.
Για το κορίτσι μου που βρέθηκε ένα βήμα πριν τον θάνατο, και για όλα τα παιδιά που τα σκότωσαν.
Κλαίω ασταμάτητα με όσα έγιναν και τι θα μπορούσε να γίνει. Προχτές πάλι η κόρη μου κατέβηκε Αθήνα, έχει ξεκινήσει να χρησιμοποιεί και πάλί κανονικά το τρένο.
Μιλήσαμε στο τηλέφωνο, Πάω προς τον σταθμό μου λέει, ταξιδεύω σε λίγο, θα σε… πάει να μου πει και την σταματάω. δεν μπορώ να ακούω αυτές τις λέξεις, μην μου τις ξαναπείς ποτέ,
Θα σε πάρω όταν φτάσω, το έχω κλειδώσει σε ένα κουτάκι στο μυαλό μου με τις λέξεις που δεν λέμε, και δεν θέλω να αγγίξουμε ποτέ ξανά. Μου στέλνει φιλιά, λέμε σ΄αγαπώ η μια στην άλλη, ποτέ πια όμως, θα σε…»
Στόχος το ένα εκατομμύριο υπογραφές για τα Τέμπη
Η συγκέντρωση υπογραφών για την τραγωδία στα Τέμπη, που ξεκίνησε η Μαρία Καρυστιανού με αρχικό στόχο τις 150.000 υπογραφές, έχει στόχο πια το 1 εκατομμύριο και οι υπογραφές που έχουν συγκεντρωθεί ξεπερνούν πια τις 665.000!
Υπογράψτε στο change.org