Είναι ένα πρότυπο αλλά και ένα παράδειγμα προς μίμησης για όλους μας, καθώς όχι μόνο δεν το βάζει κάτω αλλά προσπαθεί να κάνει πράγματα που αγαπά, χωρίς να αφήνει το πρόβλημα της όρασης του να μπαίνει εμπόδιο στην ζωή του.
Το πέρασμα του φαραγγιού της Σαμαριάς θεωρείται εμπειρία ζωής όχι μόνο για τους Κρητικούς και τους Έλληνες αλλά για τους ανά τον κόσμο φυσιολάτρες.
Κάθε χρόνο το διασχίζουν άνθρωποι όλων των ηλικιών, ανεξάρτητα από τη φυσική τους κατάσταση και την πεζοπορική εμπειρία τους.
Αυτό όμως δε σημαίνει πως είναι και παιγνίδι. Για να ολοκληρώσει κανείς την πορεία θα πρέπει να περπατήσει για ώρες, να κατέβει αρκετά σκαλοπάτια, να περάσει πολλά ξύλινα αυτοσχέδια γεφυράκια, να ισορροπήσει πάνω σε μικρές πέτρες μέσα στο ποτάμι κι όλο αυτό πριν κλείσει το φαράγγι το απόγευμα.
Η ιστορία του Ανδρέα και η διάσχιση του φαραγγιού
Στις 12 Ιουνίου, στην πολλοστή διάσχιση της Σαμαριάς, που οργάνωσε ο Ορειβατικός Σύλλογος Ηρακλείου, ανάμεσα στους περίπου 100 ανθρώπους-μέλη του που πέρασαν το εντυπωσιακό φαράγγι της Κρήτης ήταν κι ένας νέος που όχι μόνο συγκίνησε αλλά έδωσε σε όλους εμάς μαθήματα ζωής και δύναμης.
Ο Ανδρέας Τυμπακιανάκης, για τον οποίο ο λόγος, λίγο πριν τα 18 του, αποφάσισε να κάνει, με παρότρυνση του πατέρα του Αλέξανδρου, τη διάσχιση του φαραγγιού.
Και θα ήταν όλα συνηθισμένα και χωρίς ενδιαφέρον αν ο Ανδρέας ήταν σαν όλους εμάς, όμως, δυστυχώς, γεννήθηκε με πρόβλημα όρασης και λίγο πριν τα πέντε του χρόνια μπορούσε να διακρίνει μόνο αν ήταν μέρα ή νύχτα.
Προσεβλήθη από καρκίνο και στα δυο μάτια. Στο ένα αναγκάστηκε παιδάκι ακόμα να κάνει εξόρυξη οφθαλμού ενώ από το δεύτερο είχε απώλεια όρασης 70%. Περίπου πέντε ετών σταμάτησε κάθε θεραπεία αφού δεν μπορούσε να περισώσει κάτι από την όραση του.
Κι αν όλο αυτό ακούγεται τόσο τρομακτικό και δύσκολο για ένα παιδί ο Ανδρέας μας λέει, με αφοπλιστική ειλικρίνεια, πως τα άτομα που συνήθως έχουν ένα πρόβλημα στην πραγματικότητα δεν έχουν αλλά οι άλλοι βλέπουν αυτό που τους συμβαίνει ως πρόβλημα.
Ο ίδιος λοιπόν δεν βιώνει αυτό που του έπαθε στα πρώτα τρυφερά χρόνια της ζωής του ως πρόβλημα. Λειτουργεί ως ένας φυσιολογικός νέος άνθρωπος, που έχει πάρει τη ζωή στα χέρια του και δεν τον σταματάει ούτε η δυσκολία της πολύωρης κατάβασης του φαραγγιού της Σαμαριάς.
Όταν λοιπόν ο πατέρας του πρότεινε να πάνε οικογενειακώς στο φαράγγι ο Ανδρέας δεν το σκέφτηκε καθόλου.
Τα μάτια του πατέρα του κι ενός οικογενειακού φίλου έγιναν τα δικά του μάτια και με τη βοήθεια ενός μπατόν (ορειβατικού μπαστουνιού) μπήκε στο φαράγγι στις 9 το πρωί της περασμένης Κυριακής, περίπου 40 λεπτά δηλαδή νωρίτερα από τα υπόλοιπα μέλη του ΕΟΣ Ηρακλείου, ενώ εξήλθε στις 6 το απόγευμα ολοκληρώνοντας με επιτυχία τη διάσχιση.
Μαζί τους ήταν η μητέρα του Ιωάννα και η αδελφή του, οι οποίες όμως προχωρούσαν μπροστά αφήνοντας στους άνδρες της παρέας την καθοδήγηση του Ανδρέα.
Όπως περιγράφει ο ίδιος στο Newshub.gr, η πεζοπορία στο φαράγγι δεν τον δυσκόλεψε καθόλου. Απόλαυσε, όπως όλοι όσοι μπήκαν εκείνη τη μέρα στη Σαμαριά, τη δροσιά του φαραγγιού, τους κελαριστούς ήχους του νερού που έτρεχε στο ποτάμι του, κι όλη τη φύση που αυτή την περίοδο δοξάζεται στο ωραίο φαράγγι της δυτικής Κρήτης.
Όλη αυτή την ομορφιά υποσυνείδητα, όπως μας λέει, έχει μάθει να την αναγνωρίζει σε όλα τα πράγματα, κάθε ημέρα που περνάει, αν και στην περίπτωση της Σαμαριάς φαίνεται να είχε τόσο καλή παρέα που θα σκεφτόταν ακόμα και επανάληψη του όλου εγχειρήματος.
Να σημειώσουμε πως αυτή ήταν η πρώτη μεγάλη πεζοπορία του Ανδρέα που δεν έχει έτυχε μέχρι σήμερα να περάσει άλλο φαράγγι.
Ο Ανδρέας ολοκλήρωσε φέτος τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση παρακολουθώντας μαθήματα σε κανονικό σχολείο κι όχι ειδικό.
Ως ΑΜΕΑ έχει τη δυνατότητα,με βάση το βαθμό του απολυτηρίου του, να εισαχθεί σε κάποιο ΑΕΙ αν και ακόμα δεν έχει αποφασίσει ή καλύτερα δεν ήθελε να μας αποκαλύψει τα σχέδια του.
Εκείνο που μας βεβαιώνει είναι πως άτομα σαν αυτόν όχι μόνο το φαράγγι της Σαμαριάς αλλά και το γύρο του κόσμου αν θέλουν μπορούν να κάνουν.
Ακούγοντας τον να μας μιλάει και νιώθοντας τη βαθιά πίστη που έχει στον εαυτό του, είμαστε σίγουροι πως όσα λέει τα εννοεί και με το παραπάνω.
Και βέβαια καθοριστικό ρόλο στον τρόπο που αντιμετωπίζει τη ζωή έχει παίξει η οικογένεια του που του έδωσε όλα τα εφόδια να μη νιώθει πως η απώλεια όρασης μπορεί να σταθεί εμπόδιο σε ότι θελήσει.
Τα μέλη του ΕΟΣ Ηρακλείου περήφανα για τον Ανδρέα βλέπουν στο πρόσωπο του έναν άνθρωπο που ανοίγει δρόμους, ένα νέο ισάξιο με όλους πεζοπόρο που έκανε την πρόσφατη διάσχιση του φαραγγιού της Σαμαριάς εμπειρία ζωής και για εκείνους, κι ας το έχουν περάσει οι περισσότεροι πάμπολλες φορές.
Να σημειώσουμε πως ο Ανδρέας Τυμπακιανάκης δεν αποδεικνύεται μόνο καλός πεζοπόρος αλλά είναι και καλός μουσικός καθώς παίζει μπουζούκι
Επίσης είχε ανεβάσει με τη βοήθεια του σχολείου του παράσταση θεάτρου Σκιών για να στείλει το δικό του μήνυμα ένταξης των μαθητών με ειδικές μαθησιακές ανάγκες στο σχολικό περιβάλλον.
Είναι ένας ταλαντούχος νέος που δεν παύει να μας εκπλήσσει καθημερινά και να μας προσφέρει υπέροχα μαθήματα ζωής, που όλοι έχουμε ανάγκη.