Όσοι κινούνται στο κέντρο της Αθήνας θα έχουν σίγουρα δει, ειδικά τα τελευταία χρόνια της κρίσης, πολλούς άστεγους να κοιμούνται ή να κάθονται μαζί με το σκύλο τους ή το γάτο τους.
Το φαινόμενο αυτό είναι ιδιαίτερα συνηθισμένο στην Αμερική αλλά και σε πολλές άλλες χώρες.
Και κάπου εδώ ξεκινάει μια διαμάχη μεταξύ των φιλοζωικών οργανώσεων και κάποιων άλλων. Οι πρώτοι ισχυρίζονται ότι οι άστεγοι δεν θα έπρεπε να έχουν ζώο για πολλούς λόγους. Ένας από αυτούς είναι η τροφή. Πώς μπορεί να ταϊσει κάποιος που δεν έχει χρήματα για τον εαυτό του ένα ζώο;
Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με την υγεία αυτού του ζώου, το οποίο χρειάζεται εμβόλια, αποπαρασιτώσεις και τα σχετικά. Για λόγους υγιεινής δηλαδή.
Και ένας τρίτος έχει να κάνει με την ηθική πλευρά του θέματος. Το ότι έχουν ένα ζώο ως “κράχτη”, θα λέγαμε, για να συγκινήσουν τον κόσμο να τους δώσει χρήματα.
Από την άλλη δεν είναι λίγοι εκείνοι που διαφωνούν τελείως με αυτά και πιστεύουν ότι και αυτοί οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα μιας συντροφιάς, μια παρέας για να μην είναι μόνοι.
Όλα αυτά σκέφτηκε μια Αμερικανίδα, η Genevieve Frederick, από τη Νεβάδα των Ηνωμένων Πολιτειών, η οποία δημιούργησε πριν από 13 χρόνια το Feeding Pets of the Homeless, μια μη κερδοσκοπική οργάνωση που βοηθάει, ταϊζει και περιθάλπτει ζώα που έχουν άστεγοι.
“Ήταν το 2006 όταν ξεκίνησα το Feeding Pets of Homeless. Ερχόμαστε σε επαφή με διάφορες φιλοζωικές οργανώσεις και συγκεντρώνουμε τροφές για αυτά τα ζώα. Σήμερα λεγόμαστε Pets of the Homeless. Καθημερινά λαμβάνουμε πολλά τηλεφωνήματα από άστεγους, οι οποίοι θέλουν να τους βοηθήσουμε. Μέχρι σήμερα έχουμε περιθάλψει περίπου 12 χιλιάδες τέτοια ζώα”, θα πει η Frederick.
Σύμφωνα με τα στοιχεία, στην Αμερική το 10% των άστεγων έχει κάποιο ζώο. Όμως δεν είναι λίγοι εκείνοι που δεν συμφωνούν με αυτό που κάνουν οι εθελοντές της οργάνωσης αυτής.
Η Frederick θα πει: “Το ξέρουμε ότι υπάρχουν πολλοί που δεν τους αρέσει αυτό. Που φροντίζουμε δηλαδή τα ζώα και όχι αυτούς που τα έχουν. Αυτοί ή είναι άνθρωποι που δεν είχαν ποτέ κάποιο ζώο ή δεν μπορούν να κατανοήσουν το δέσιμο κάποιου με αυτά. Έτσι το κατακρίνουν όλο αυτό. Είναι πολλοί πάλι που δεν θέλουν να έχουν οι άστεγοι ζώα και θα επιθυμούσαν να τους τα πάρουμε. Διαφωνούμε. Η δουλειά μας είναι να βοηθάμε τα ζώα αυτά.
Συνεργαζόμαστε με εθελοντές κτηνίατρους που προσφέρουν αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες τους. Δυστυχώς δεν μπορούμε να βοηθήσουμε τους άστεγους. Τους μιλάμε, τους εξηγούμε κάποια πράγματα, τους συμβουλεύουμε”.
Η Frederick πιστεύει ότι δεν είναι σωστό να φύγουν τα ζώα από αυτούς τους ανθρώπους: “Για έναν άστεγο όλος ο κόσμος του είναι το ζώο αυτό. Η ζωή και το μέλλον τους είναι αβέβαιο. Το δέσιμο με εκείνα είναι ισχυρό. Ο κόσμος που αγαπάει τα ζώα έχει μάθει για εμάς. Έχουμε βοήθεια και δωρεές από όλες τις χώρες. Μας συμβουλεύονται πώς μπορούν και εκείνοι να φτιάξουν κάτι ανάλογο στο μέρος που ζουν.
Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον είναι από τον Καναδά, την Αυστραλία, την Ιταλία, το Πουέρτο Ρίκο, τη Βρετανία. Ήδη στη Νέα Υόρκη έχει ξεκινήσει κάτι ανάλογο. Υπάρχει όμως μια παρανόηση. Ότι οι άστεγοι φέρονται άσχημα ή βασανίζουν τα ζώα τους. Έχω συναντήσει πολλούς που δεν μπορούν να καταλάβουν τη σχέση ενός τέτοιου ανθρώπου με ένα ζώο. Και όμως, όπως μου έχουν πει πολλοί από αυτούς, το ζώο αυτό τους κρατάει από την αυτοκτονία. Το αγαπούν. Σε καμία περίπτωση δεν έχουν σκεφτεί να του κάνουν κακό”, συμπληρώνει η Frederick.
Κείμενο: Μυρτώ Τζώρτζου
Πηγή: petpet.news