Μικρό κουτάβι ρίχνεται από μια γέφυρα με το στόμα του δεμένο με κολλητική ταινία, αλλά κάποιος με καλή καρδιά τον βρήκε.
Υπάρχει κάτι πιο γλυκό και πιο αθώο από ένα σκυλί που σε αγαπάει;
Παρόλο που φαίνεται ότι δεν είναι στο μυαλό όλων ότι όλοι θα πρέπει να αγαπούμε τα σκυλιά μας και πρέπει να τα φροντίζουμε, η αλήθεια είναι λίγο διαφορετική. Ενώ τα περισσότερα σκυλιά είναι ευτυχισμένα στο σπίτι τους με τους αγαπημένους τους ιδιοκτήτες, πολλοί σκύλοι εξακολουθούν να παραμελούνται και να κακοποιούνται με σκληρότητα στα χέρια των ανθρώπων τους. Είναι τραγικό να διαβάζεις ιστορίες όπου τα σκυλιά κακοποιήθηκαν ή εγκαταλείφθηκαν και πολλά από αυτά έχουν θλιβερό τέλος.
Ευτυχώς, αυτή η ιστορία έχει ένα χαρούμενο τέλος.
Υπάρχουν πάρα πολλά ζώα που βρέθηκαν να πετάγονται σε συγκλονιστικές συνθήκες. Ένα σαφές σημάδι ότι πάρα πολλά άτομα έχουν κατοικίδια ζώα που δεν μπορούν να φροντίσουν σωστά.
Όταν ένα σκυλί βρέθηκε από έναν περαστικό, εγκαταλελειμμένο και τρέμοντας από το κρύο, όχι μόνο είχε πεταχτεί αλλά το στόμα του είχε κολληθεί με κολλητική ταινία, αφήνοντας του καμία πιθανότητα επιβίωσης.
Αλλά το σύμπαν είχε άλλα σχέδια για αυτό το μικρό κουτάβι.
Σε μια κρύα χειμερινή νύχτα στο Griffith της Ιντιάνα, ο Bob Hoelter, ο οποίος εργάζεται περίπου 3 χιλιόμετρα από το σπίτι του σε ένα κατάστημα, αποφάσισε να περπατήσει για να πάει στη δουλειά του και είναι το καλύτερο που θα μπορούσε να κάνει. Επειδή τα πράγματα θα μπορούσαν να ήταν πολύ διαφορετικά.
Συνήθως οδηγώ. Εκείνη τη νύχτα αποφάσισα ότι χρειάζομαι κάποια άσκηση.
Όταν ο άνθρωπος διέσχιζε μια γέφυρα, άκουσε ένα θόρυβο. Μια μικρή, θλιβερή φωνή και καρδιά σπασμένη, κραυγή που ήρθε από κάτω. Κοίταξε από την κορυφή της γέφυρας αλλά δεν είδε τίποτα, απλά τον άκουσε.
Η κραυγή συνεχίστηκε μέσα στο σκοτάδι κάτω από τη γέφυρα. Σε κοντινή απόσταση υπήρχε ένας αποχετευτικός αγωγός, οπότε ο Μπομπ σκέφτηκε ότι ίσως ήταν η πηγή των μικρών φρικιαστικών θορύβων.
Ήταν τόσο αποφασισμένος να βοηθήσει, έτσι προσπάθησε να κατέβει κάτω και σερνάμενος κάτω από το αποχετευτικό δίκτυο με τα χέρια του, εντελώς αβέβαιος για το τι θα βρει. Το μόνο που γνώριζε ήταν ότι κάποιος τον χρειαζόταν.
Άνοιξα τον φακό μου γιατί έχω πάντα μαζί μου ένα φακό. Πήγα στο κάτω μέρος. Τελικά το είδα!
Εκεί, στο σκοτάδι, και κοιτάζοντας στα μάτια του, υπήρχε ένα μικρό και φοβισμένο σκυλάκι. Αλλά ο άνθρωπος δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που είδε στη συνέχεια: το ρύγχος του κουταβιού ήταν δεμένο με κολλητική ταινία.
Ήξερε ότι έπρεπε να δράσει γρήγορα, οπότε πήγε το μικρό αγόρι στο νοσοκομείο ζώων όχι πολύ μακριά, και ήλπιζε να ήταν ακόμα ανοιχτό.
Τη στιγμή εκείνη, όταν ο Bob πέρασε από την πόρτα της κλινικής, κρατώντας το κουτάβι στην αγκαλιά του, δεν θα ξεχάσει ποτέ τον Lori Kovacich, διευθυντή του Griffith Animal Hospital .
Τρομοκρατημένη, η γυναίκα άρπαξε το σκυλάκι και το πήγε στο κτηνιατρικό προσωπικό. Κινήθηκε τόσο γρήγορα που ξέχασε να ζητήσει από τον Μπομπ το όνομα και τον αριθμό τηλεφώνου του.
Και ο Μπομπ, χαρούμενος που το κουτάβι ήταν στα καλά χέρια, επέστρεψε στον αρχικό του προορισμό, τη δουλειά του.
Αφού εξέτασαν το μικρό κουτάβι, το προσωπικό στο νοσοκομείο διαπίστωσαν ότι έπρεπε να είχε κλειστό το ρύγχος του για αρκετές ημέρες.
Ήταν σαφές ότι ο φτωχός σκύλος ήταν πολύ υποσιτισμένος, είχε ερεθισμούς στο δέρμα του και έπρεπε να επανέλθει σε μια βασική γραμμή της υγείας του. Διαπίστωσαν επίσης ότι ο σκύλος ήταν μόλις τεσσάρων μηνών. Ξεκίνησαν τη διαδικασία τους, βάζοντας τον σε ένα ζεστό κρεβάτι για να κοιμηθεί και χορηγώντας του όλα τα είδη αντιβιοτικών και αλοιφών για να τον βοηθήσουν να αισθανθεί καλύτερα. Αν και τα πράγματα πήγαιναν καλά, υπήρχαν ακόμα περισσότερα κακά νέα.
Αργότερα, καθώς εξεταζόταν το κουτάβι βρέθηκε επίσης να έχει σπασμένο πόδι, το οποίο θα απαιτούσε χειρουργική επέμβαση. Πιστεύουν ότι κάποιος τον πέταξε στο νερό από τη γέφυρα και κατέληξε να προσγειωθεί στο έδαφος.
Η Λόρι ήταν τόσο αναστατωμένη από την κατάσταση του κουταβιού που δημοσίευσε τα ακόλουθα στη σελίδα του Facebook του νοσοκομείου ζώων:
“Στα 30 χρόνια δουλειάς μου εδώ, δεν πίστευα ποτέ ότι θα το έβλεπα … στην πραγματικότητα.”
Η δημοσίευση τράβηξε την προσοχή πολλών κατοίκων της περιοχής, όπως της Mary Witting και του συζύγου της. Το ζευγάρι έχασε πρόσφατα το αγαπημένο τους σκυλί και είχαν ορκιστεί ότι δεν θα υιοθετούσαν άλλο σύντομα, μέχρι να διαβάσουν τη θλιβερή ιστορία του κουταβιού.
Σκέφτηκα, «Αυτό το χαριτωμένο μικρό πρόσωπο, με χρειάζεται. Μπορώ να του δώσω αγάπη 24 ώρες την ημέρα, 7 ημέρες την εβδομάδα, και το χρειάζομαι.
Το ζευγάρι πήγε να δει το κουτάβι, το ερωτεύτηκαν και αποφάσισαν να τον υιοθετήσουν. Τον ονόμασαν Λούι.
Ενώ η Λόρι και το ζευγάρι που υιοθέτησαν τη Λούι ήταν ευχαριστημένοι με το μέλλον του αγοριού, ο άνθρωπος που τον είχε σώσει παρέμεινε μυστήριο.
Αργότερα, υπήρχε μια απίστευτη στροφή στην ιστορία. Αποδεικνύοντας, ότι χάρη στη δημοσίευση του Lori στο Facebook, η ανιψιά του Bob την είδε και τους βοήθησε να συναντηθούν όλοι μαζί.
Τέσσερις εβδομάδες μετά την μοιραία χειμωνιάτικη νύχτα, ο Μπομπ και η «Λούι» ξαναβλέπουν ο ένας το άλλο – και είναι μια μαγική στιγμή! Επειδή το κουτάβι αναγνωρίζει αμέσως τη διασώστη του. Είναι εξαιρετικά χαρούμενος, τρέχει κατ ‘ευθείαν προς αυτόν και γλείφει με ευγνωμοσύνη το πρόσωπο του. Ξανά και ξανά. Τώρα μπορεί να μείνει με τον σωτήρα του για πάντα.
Την συναισθηματική ημέρα της συνάντησης, η πιο ενθουσιασμένη αποδείχθηκε η Louie, η οποία αναγνώρισε τον ήρωα της.
“Ήμουν έκπληκτος γιατί δεν πίστευα ότι θα με θυμάται. Ενώ καθόμουν, έτρεξε σε μένα.
Η Λούι έδωσε στον Μπομπ πολύ αγάπη και ένα ζεστό σπίτι που θα έχει όλη την φροντίδα που χρειάζεται. Και ο άντρας είπε ότι είναι ευτυχής που η Louie έχει ένα νέο σπίτι.
Αν και αυτή η ιστορία έχει σίγουρα τα τραγικά και ενοχλητικά στοιχεία της, το τελικό αποτέλεσμα έχει ένα χαρούμενο τέλος.
Παρακαλώ μοιραστείτε για να αποτίσετε φόρο τιμής σε όλους τους υπέροχους ήρωες των ζώων εκεί έξω.