Φωτογράφος δείχνει την απίστευτη θλίψη των φυλακισμένων ζώων ζωολογικού κήπου στο Μπανγκλαντές

Το ότι είμαστε κατά το ζωολογικών κήπων είναι δεδομένο. Τα ζώα πρέπει να ζουν στο φυσικό τους περιβάλλον. Εκεί είναι η ζωή τους και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να τα βασανίσει παίρνοντάς τα από εκεί και βάζοντάς τα σε ζωολογικούς κήπους καθαρά για λόγους κέρδους.

Από την άλλη φταίμε και εμείς οι ίδιοι που δεν αντιδρούμε σε αυτό. Η πρώτη και εύκολη αντίδραση είναι απλά να μην πηγαίνουμε εκεί. Πώς είναι δυνατόν να θέλουμε να δούμε ένα ζώο φυλακισμένο;

Οι θλιβερές φωτογραφίες που ακολουθούν είναι από έναν ζωολογικό κήπο Mirpur Zoo στην Ντάκα, την πρωτεύουσα του Μπανγκλαντές. Ο 35χρονος φωτογράφος Shafiqul Islam είναι ένας άντρας που εναντιώνεται σε όλο αυτό και προσπαθεί να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο ώστε να σαμποτάρει τους ζωολογικούς κήπους.

Οι επισκέπτες δεν φαντάζονται πώς ζουν αυτά τα ζώα. Πού κοιμούνται, πόση θλίψη έχουν, πόση δυστυχία.

Η συλλογή από αυτές τις φωτογραφίες λέγεται “Φυλακισμένοι”. Ένας χαρακτηρισμός που ανταποκρίνεται πλήρως σε αυτό. Φυλακισμένοι και κακοποιημένοι, θα λέγαμε εμείς. Ο ζωολογικός αυτός κήπος είναι μια κόλαση για τα ζώα. Ένας αργός θάνατος.

Τα ζώα αυτά είναι προστατευόμενα, ζουν στην άγρια φύση και είναι παράνομο να φύγουν από εκεί. Και όμως εμείς τα παίρνουμε. Τους στερούμε τα πάντα. Τους αφαιρούμε τη ζωή. Γιατί ο άνθρωπος να είναι τόσο σκληρός, τόσο άπονος και τόσο μα τόσο απάνθρωπος. Ας μπει για μια στιγμή στη θέση αυτών των πλασμάτων.

Αυτή η μαϊμού είναι ξαπλωμένη στο έδαφος του φριχτού κελιού της και έχει το κεφάλι της στο πάτωμα. Απελπισία.

Θηλυκό λιοντάρι. Δείτε το βλέμμα του.

Ελέφαντας για πάντα δεμένος με αλυσίδα.

Μαϊμού προσπαθεί να πιάσει ένα πλαστικό μπουκάλι με νερό.

Ένα τρομοκρατημένο θηλαστικό που το πρόσωπό του είναι σαν μάσκα. Είναι αληθινό; Είναι.

Κοιτώντας το απόλυτο σκοτάδι. Το τίποτα.

Από τους πιο μικρούς φυλακισμένους του ζωολογικού κήπου, αυτό το λαγουδάκι ζει μόνο του στο απόλυτο σκοτάδι.

Τι κάνουν οι άνθρωποι που έχουν κατάθλιψη; Είναι τις περισσότερες ώρες ξαπλωμένοι. Το ίδιο συμβαίνει και με το καγκουρό τη φωτογραφίας. Τι άλλωστε θα μπορούσε να κάνει;