Ο Αύγουστος εντοπίστηκε σε πολύ άσχημη κατάσταση, σχεδόν ετοιμοθάνατος, να βρίσκεται ξαπλωμένος στην άκρη ενός δρόμου στην περιοχή Νεοχωρούδα Θεσσαλονίκης. Ο άνθρωπος που τον βρήκε ήταν ο Βασίλης Γαλλής. Ήταν 6 Σεπτεμβρίου του 2016. Δεν ήξερε τι να κάνει. Δεν βρέθηκε ποτέ στο παρελθόν τόσο κοντά σε ένα πλάσμα που ακροβατούσε ανάμεσα στη ζωή και στον θάνατο.
Μια σταλιά κουταβάκι βάναυσα κακοποιημένο, πετσί και κόκκαλο από την ασιτία και σε προχωρημένο στάδιο ψωρίασης. «Δεν ήξερα ότι με το να σώσω αυτό το σκυλάκι, έσωσα στην πραγματικότητα τον εαυτό μου. Χάρη σε αυτό το πλασματάκι ανακάλυψα μια νέα πλευρά μου και του χρωστάω, δεν μου χρωστάει. Μου άλλαξε τη ζωή!» εξομολογείται ο Βασίλης Γαλλής στις «Ιστορίες Αδέσποτων» και μοιράζεται τη δική του ιστορία, με πρωταγωνιστή τον κολλητό του φίλο Αύγουστο.
Γράφει για τις «Ιστορίες Αδέσποτων» ο κ. Βασίλης Γαλλής: Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνη τη μέρα. Ήταν Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου του 2016. Περιοχή Νεοχωρούδα Θεσσαλονίκης. Στην άκρη του δρόμου είδα ξαπλωμένο ένα κουτάβι. Δεν είχε τρίχωμα. Ήταν βάναυσα χτυπημένο και εξαθλιωμένο.
Δεν είχα ποτέ σκύλο. Ήμουν αδαής εντελώς. Αλλά η συνείδησή μου δεν μου επέτρεπε να το προδώσω κι εγώ, αφήνοντάς το μόνο και αβοήθητο. Ήμουν με το αγροτικό όχημα της δουλειάς. Έτσι αποφάσισα να το πάρω με σκοπό να το αφήσω σε κάποιο κτηνιατρείο για όποιες πιθανότητες είχε να σωθεί. Όπως και έγινε.
Το μετέφερα στο κοντινότερο κτηνιατρείο και εκεί μου είπαν πως δεν μπορούν να το κρατήσουν. Μόνο να νοσηλευτεί με έξοδα δικά μου και εφόσον σωθεί μετά να αναζητήσω εγώ σπίτι για το σκυλάκι.
Ήταν 3, το πολύ 4 μηνών. Μου είπαν ότι η ηλικία του αναγνωρίζεται από τα δόντια. Ήταν χτυπημένο από άνθρωπο, όχι από αμάξι. Έτσι μου είπαν. Υποσιτισμένο και σε προχωρημένο στάδιο ψωρίασης.
Αποφάσισα να καλύψω τα έξοδα θεραπείας και νοσηλείας του και αφού ξεκίνησα το καλό, να κάνω ό,τι περνά από το χέρι μου μέχρι να βρει ένα σπίτι. Το τελευταίο πράγμα που μπορούσα να σκεφτώ ήταν να υιοθετήσω ένα σκυλάκι.
Μετά από 4 μέρες νοσηλείας στο κτηνιατρείο και αρκετές εβδομάδες φαρμακευτικής αγωγής με αντιβιώσεις, καθημερινά μπάνια με ειδικά σαμπουάν και κρέμα για τις πληγές, ο σκυλάκος που φρόντιζα στο σπίτι μου άρχισε να χαμογελά, να ανακτά τις δυνάμεις του και να βγάζει αργά και σταθερά τρίχωμα.
Ήταν αργά πλέον για εμένα. Ήταν ήδη ο σκύλος μου και δεν θα τον έδινα σε κανένα. Το όνομα που του έδωσα είναι Αύγουστος. Στην αρχαία Ρώμη Αύγουστος ήταν κοσμικό επίθετο που σήμαινε σεβαστός και το απένεμε η σύγκλητος σε λίγους αλλά σημαντικούς αυτοκράτορες.
Γίναμε κολλητοί φίλοι. Ο Αύγουστος έχει επισκεφτεί τα περισσότερα βουνά τις βορείου Ελλάδος καθώς είμαι ορειβάτης. Είναι η παρέα μου. Έχει δει και έχει ζήσει καταστάσεις που πολλοί άνθρωποι ίσως να μην ζήσουν ποτέ.
Μέσα από τον Αύγουστο ανακάλυψα μια νέα πλευρά του εαυτού μου. Είναι ένα κομμάτι μου πια και χωρίς να το ξέρει, ήδη του χρωστάω πολλά…
Πηγή: istoriesadespoton.gr