Το ημερολόγιο ενός σκυλιού δεν αφορά το σκυλί μου. Ωστόσο, είναι οι ζωές πολλών άτυχων σκυλιών που αγοράστηκαν απερίσκεπτα από ανεύθυνους ιδιοκτήτες που δεν νοιάζονται για το κατοικίδιο ζώο τους, ή μπήκαν στον πειρασμό να πάρουν ένα ζώο από το δρόμο σε μια στιγμή καπρίτσιου. Ίσως δεν είχαν σκεφτεί όλα όσα θα κάνει το φτωχό ζώο.
Αυτή η ιστορία είναι αυτά που τα σκυλιά θα μας έλεγαν στην πραγματικότητα, αν μπορούσαν να μιλήσουν. Είναι αφιερωμένο σε αυτούς, προσπαθώντας να ευαισθητοποιήσουν τους ιδιοκτήτες τους.
Πρώτη εβδομάδα: Σήμερα είμαι μιας εβδομάδας … τι χαρά έχω που έχω έρθει σε αυτόν τον κόσμο!
.Πρώτος μήνας: Η μαμά μου με φροντίζει πολύ καλά. Είναι υποδειγματική μητέρα.
Δύο μηνών: Σήμερα με χώρισαν από τη μαμά μου. Ήταν πολύ ανήσυχη, και με τα μάτια της μου είπε αντίο, ελπίζοντας ότι η νέα ανθρώπινη οικογένειά μου θα με φροντίζει όπως και αυτή.
Τεσσάρων μηνών: Έχω μεγαλώσει γρήγορα? Τα πάντα προσελκύουν την προσοχή μου, υπάρχουν πολλά παιδιά στο σπίτι που για μένα είναι τα μικρότερα αδέλφια μου. Είναι πολύ ζωηροί, τραβάνε την ουρά μου και τους δαγκώνω παίζοντας.
Πέντε μηνών: Σήμερα με μάλωσαν. Η μαμά μου ήταν πολύ θυμωμένη μαζί μου, επειδή κατούρησα μέσα στο σπίτι. Αλλά ποτέ δεν μου έχουν μάθει πού να το κάνω, κοιμάμαι επίσης στην κρεβατοκάμαρα, δεν άντεχα και με πήρε ο ύπνος εκεί!
Οκτώ μηνών: Είμαι χαρούμενος σκύλος. Έχω τη ζεστασιά ενός σπιτιού. Νιώθω τόσο ασφαλής, τόσο προστατευμένος. Πιστεύω ότι η ανθρώπινη οικογένειά μου με αγαπά και μου επιτρέπει πολλά. Όταν τρώνε, με προσκαλούν. Ο κήπος είναι για μένα μοναξιά και σκάβω σαν τους προγόνους μου τους λύκους, όταν κρύβουν το φαγητό τους. Δεν μου το έμαθε κάποιος, όλα όσα κάνω πρέπει να είναι καλά.
Δώδεκα μηνών: Σήμερα έγινα ενός χρονών. Είμαι ενήλικος σκύλος. Οι δάσκαλοί μου λένε ότι μεγάλωσα πολύ περισσότερο από ότι πίστευαν, πόσο υπερήφανοι πρέπει να είναι για μένα.
Δεκατριών μηνών: Πόσο άσχημα αισθάνθηκα σήμερα! Ο μικρός μου αδερφός πήρε την μπάλα από το στόμα μου. Ποτέ δεν αρπάζω τα παιχνίδια του. Έτσι του το έδωσα, αλλά τα σαγόνια μου έγιναν πολύ δυνατά, επομένως τον έβλαψα ακούσια. Μετά την τρομάρα, σοκαρίστηκα, με αλυσόδεσαν στον κήπο σχεδόν χωρίς να μπορώ να μετακινηθώ, στις ακτίνες του ήλιου. Λένε ότι με έβαλαν τιμωρία και ότι είμαι αχάριστος. Δεν καταλαβαίνω τίποτα από αυτά που μου συμβαίνουν.
Δεκαπέντε μηνών: Τίποτα δεν είναι το ίδιο … Ζω στον κήπο αλυσοδεμένος. Αισθάνομαι πολύ μοναξιά … η οικογένειά μου δεν με αγαπά πια. Μερικές φορές ξεχνούν ότι είμαι πεινασμένος και διψασμένος. Όταν βρέχει δεν έχω στέγη για να με προστατεύει.
Δέκα έξι μηνών: Σήμερα με πήραν από τον κήπο, σίγουρα η οικογένειά μου με συγχώρεσε. Ήμουν τόσο χαρούμενος που πηδούσα για να τους ευχαριστήσω. Η ουρά μου κουνιόταν τρελά. Πέρα από αυτό, θα με πάρουν μαζί τους για μια βόλτα. Προχωρούσαμε στο δρόμο και ξαφνικά σταμάτησαν. Άνοιξαν την πόρτα και βγήκα έξω πιστεύοντας ότι θα κάναμε το πικνίκ μας. Δεν καταλαβαίνω γιατί έκλεισαν την πόρτα και με άφησαν.
Περιμένετε, φώναξα … με ξεχάσατε. Έτρεξα πίσω από το αυτοκίνητο με όλη μου τη δύναμη. Η αγωνία μου μεγάλωσε όταν συνειδητοποίησα ότι σχεδόν εξαφανίστηκαν και δεν σταμάτησαν: με είχαν εγκαταλείψει.
Δέκα και επτά μηνών: Προσπάθησα μάταια να βρω τον δρόμο πίσω στο σπίτι. Αισθάνομαι πολύ άσχημα και είμαι χαμένος. Στο δρόμο μου υπάρχουν άνθρωποι με καλή καρδιά που με βλέπουν με θλίψη και μου δίνουν κάτι να φάω. Τούς λέω ευχαριστώ με τα μάτια μου και από τα βάθη της ψυχής μου. Θα ήθελα να με υιοθετήσουν και θα ήμουν πιστός όσο κανένας, αλλά λένε μόνο το φτωχό κουτάβι, πρέπει να χάθηκε.
Δέκα οκτώ μηνών: Την άλλη μέρα πήγα σε ένα σχολείο και έβλεπα πολλά παιδιά και νέους με τα μικρά αδέρφια μου. Πλησίασα μια ομάδα από αυτούς, γελώντας, μου έριξαν αρκετές πέτρες για να δούνε ποιος είχε το καλύτερο σημάδι.- Μία από αυτές τις πέτρες χτύπησε το μάτι μου και από τότε δεν βλέπω πια.
Δέκα εννέα μηνών: Φαίνεται σαν ψέμα, όταν ήμουν πιο όμορφη ένιωθαν περισσότερα για μένα. Είμαι ήδη πολύ αδύνατη και το βλέμμα μου έχει αλλάξει. Έχασα το μάτι μου και οι άνθρωποι με διώχνουν όταν προσπαθώ να ξεκουραστώ σε μια σκιά.
Είκοσι μηνών: Σχεδόν δεν μπορώ να κινηθώ. Σήμερα όταν προσπάθησα να περάσω έναν δρόμο όπου περνούν πολλά αυτοκίνητα, ένας από αυτούς με κτύπησε. Πίστευα ότι βρισκόμουν σε ασφαλές μέρος που ονομάζεται υδρορροή, αλλά ποτέ δεν θα ξεχάσω το βλέμμα ικανοποίησης του οδηγού. Μακάρι να είχα σκοτωθεί, αλλά απλώς έσπασα το ισχίο μου. Ο πόνος είναι φοβερός, τα πίσω πόδια μου δεν ανταποκρίνονται και με δυσκολία έσυρα τον σώμα μου προς το χορτάρι στο πλάι του δρόμου.
Έχω 10 μέρες κάτω από τον ήλιο, τη βροχή, το κρύο, χωρίς φαγητό. Δεν μπορώ πλέον να κινηθώ, ο πόνος είναι αφόρητος. Αισθάνομαι πολύ άσχημα. Έμεινα σε ένα υγρό μέρος και φαίνεται ότι ακόμη και τα μαλλιά μου πέφτουν. Μερικοί άνθρωποι περνούν και δεν με βλέπουν καν. Άλλοι είπαν: Μην πλησιάζετε.
Είμαι σχεδόν αναίσθητος, αλλά κάποια περίεργη δύναμη με έκανε να ανοίξω τα μάτια μου. Η γλύκα της φωνής της με έκανε να αντιδράσω: καημένο κουτάβι, κοίτα πως σε έχουν αφήσει, είπε… μαζί με εκείνη ήρθε ένας κύριος με λευκή ρόμπα, άρχισε να με αγγίζει και είπε: Συγνώμη κυρία, για αυτό το σκυλί δεν υπάρχει πλέον θεραπεία, Είναι καλύτερα να σταματήσει να υποφέρει. Τα δάκρυα της κύλησαν και έγνεψε. Όπως μπορούσα, κούνησα την ουρά μου και την κοίταξα. Ευχαριστώ που θα με βοηθήσεις να ξεκουραστώ. Μόλις ένιωσα την έγχυση της ένεσης αποκοιμήθηκα για πάντα σκεπτόμενος γιατί έπρεπε να γεννηθώ αν δεν με ήθελε κανείς.
Η λύση δεν είναι να πετάξεις το σκυλί στο δρόμο, αλλά να το εκπαιδεύσεις. Μην κάνεις μια ευχάριστη παρέα ένα πρόβλημα.
Πηγή: petsworld.gr