Πρώτα τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένεια του βρέφους.
Η σημαντικότερη είδηση είναι φυσικά η τραγική απώλεια του παιδιού.
Και γι’ αυτό αναρωτιόμαστε αν υπάρχει τρόπος να αποφευχθούν τέτοιες τραγωδίες στο μέλλον.
Καταρχάς να πούμε πως κανένα σκυλί δε γεννιέται κακό, κανένα σκυλί δε γεννιέται επιθετικό, κανένα. Όση βάση έχει ότι συγκεκριμένες ράτσες σκύλων είναι επιθετικές, τόση βάση έχει ότι συγκεκριμένες φυλές ανθρώπων είναι εγκληματικές. Όση ευθύνη έχει ένα σκυλί για τις πράξεις του τόση έχει κι ένα μικρό παιδί νηπιακής ηλικίας. Τα παιδιά και τα σκυλιά ποτέ δεν φταίνε, φταίνε πάντα οι κηδεμόνες τους.
Οι «καλοί» συνάνθρωποί μας επιτηδευμένα τα εκπαιδεύουν για να τα κάνουν άγρια, για να τα κάνουν φύλακες, για να προβληθούν εκείνοι ως οι βαρύμαγκες που έχουν τα ρατσάτα. Επίσης, οι «καλοί» μας συνάνθρωποι τα κακοποιούν βάναυσα και κάποια σκυλιά καταλήγουν είτε δολοφονημένα (γι’ αυτά φυσικά ούτε λόγος) είτε φοβικά που τρέμουν μια ζωή είτε επιθετικά που παλεύουν να αμυνθούν για να επιβιώσουν.
Έχουν στοχοποιηθεί κάποιες ράτσες ως επιθετικές ενώ στην πραγματικότητα τα συγκεκριμένα σκυλιά απλώς διαθέτουν την αντίστοιχη σωματοδομή. Τα καημένα τα πιτ-μπουλ πρώτα-πρώτα. Τους ακρωτηριάζουν τα αφτιά, τις ουρές, τα βασανίζουν και μετά τα χρησιμοποιούν από προσωπική βιτρίνα μέχρι για κυνομαχίες. Κατά τα άλλα φταίει το σκυλί και η ράτσα. Δεν κακοποιείται το σκυλί αλλά ο άνθρωπος ε; Παλαιότερα είχαν στοχοποιήσει τα, επίσης, ακρωτηριασμένα ντόμπερμαν, τώρα τα ροτβάιλερ. Πόσο φαιδρό είναι το ανθρώπινο είδος να κατηγορεί για τις δικές τους πράξεις τους αποδέκτες του; Και στην προκειμένη αθώα πλάσματα τα οποία βασανίζει και σχηματίζει κατά τέτοιον τρόπο.
Το σημερινό τραγικό περιστατικό στα Γλυκά Νερά έχει έναν τραγικό απολογισμό, ένα βρέφος νεκρό, έναν σκύλο που πιθανότατα θα είναι νεκρός, μία οικογένεια σε τραγική κατάσταση, μία ράτσα περαιτέρω στοχοποιημένη με ό,τι συνεπάγεται αυτό, μία έξτρα «καραμέλα» στη γλώσσα των μισόζωων και ακόμη περισσότερες δικαιολογίες για τις βάναυσες καθημερινές κακοποιήσεις εις βάρος των ζώων.
Όπως λένε οι γείτονες, η γιαγιά του αδικοχαμένου βρέφους και οι φωτογραφίες το σκυλί ζούσε μονίμως σε ένα μικρό στενό μπαλκόνι. Τα σκυλιά, είτε είναι ροτβάιλερ είτε είναι μαλτέζ όταν τα έχουμε σπίτι μας δεν είναι ούτε για το μπαλκόνι μας ούτε για την ταράτσα μας, είναι ισότιμα μέλη της οικογένειάς μας. Θέλουν αγάπη και προσοχή. Δεν είναι γλάστρες για τη βεράντα μας.
Δεν είμαι δικαστής για να αποδώσω κατηγορίες αλλά τα μόνα πλάσματα που σίγουρα δεν έφταιγαν πλήρωσαν με τη ζωή τους, το δύστυχο κοριτσάκι 2 μηνών και το ροτβάιλερ.
ΥΓ: Πριν ξεκινήσετε τις κατάρες για το συγκεκριμένο σκυλί δείτε που ζούσε και αναλογιστείτε πόσα σκυλιά βασανίζονται φρικτά και καθημερινά και στο ξύλο που τους ρίχνουν γυρίζουν και το άλλο μάγουλο.
Πηγή: mikropragmata.lifo.gr