Εν μέσω πολέμου και θανάτου, αυτοί οι δύο σύντροφοι σχημάτισαν έναν δεσμό που τους ένωσε για πάντα.
Η αγάπη μεταξύ ενός ανθρώπου και του σκύλου του είναι απερίγραπτη. Συμβαίνει ακόμη και με αδέσποτα σκυλιά που, αν και δεν μπορούμε να τα πάρουμε στα σπίτια μας, μπορούν να δημιουργήσουν έναν ιδιαίτερο αλλά σύντομο δεσμό με τους ανθρώπους που βρίσκονται εδώ κι εκεί. Ο πεζοναύτης Μπράιαν Ντένις μεταφέρθηκε στο Ιράκ και εκεί συνάντησε ένα αδέσποτο που του έκλεψε την καρδιά με την πρώτη ματιά.
Τον έλεγε Nubs γιατί δεν είχε αυτιά, ένας άλλος στρατιώτης τα είχε κόψει για να φαίνεται πιο τραχύς. Η ιστορία του Nubs άγγιξε τον Dennis, ο οποίος είχε δημιουργήσει έναν ιδιαίτερο δεσμό μαζί του. Παρά το πόσο αγαπούσαν ο ένας τον άλλον σε μια τόσο δραματική στιγμή όπως το να είναι στρατιώτης σε έναν πόλεμο, ο στρατιώτης έλαβε την είδηση ότι έπρεπε να μετακομίσει σε άλλο μέρος και έπρεπε να αφήσει πίσω του τον Nubs.
Ο Ντένις πήγε 70 μίλια από εκεί που ήταν πριν, κοντά στα σύνορα. Αποχαιρέτησε τον Nubs, νομίζοντας ότι δεν θα ξαναδεί ποτέ. Όταν μπήκε στο αυτοκίνητο, αυτός ακολουθούσε αργά, αν και ήξερε ότι όπως συμβαίνει συχνά σε αυτές τις περιπτώσεις, ο σκύλος θα σταματούσε τελικά και θα επέστρεφε με τα άλλα αδέσποτα.
Έκανα λάθος.
Όταν ο στρατιώτης έφτασε στο αρχηγείο του κάποιος χτύπησε την πόρτα του. Με ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη, ένας από τους συναδέλφους του τον ενημερώνει ότι έχει έναν επισκέπτη. Ήταν ο Nubs.
Τον ακολούθησε περισσότερα από εκατό χιλιόμετρα με τα πόδια, αποφασισμένος να μείνει μαζί του όπου κι αν πήγαινε. Μάζεψε χρήματα με τη βοήθεια των φίλων του και μπόρεσε να πάρει τον Nubs στις Ηνωμένες Πολιτείες, παρά το γεγονός ότι ο διοικητής του τον είχε αναγκάσει να φύγει επειδή τους είχε απαγορευτεί να φέρουν σκυλιά στους στρατώνες.
Όλα έγιναν το 2007 και μέχρι τον Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους οι δύο σύντροφοι ζούσαν ευτυχισμένοι, αλλάζοντας εντελώς ο ένας τη ζωή του άλλου. Δυστυχώς, ο Nubs πέθανε τον Φεβρουάριο, αλλά ο αντίκτυπος της παρουσίας της στη ζωή του Dennis είναι κάτι που δεν θα αλλάξει ποτέ.