Ο Παναγιώτης Μήλας μιλάει για την ομάδα Angels – Ομάδα Αντιμετώπισης Κακοποιημένων Σκύλων. Η παρακάτω ιστορία είναι του Παναγιώτη Μήλα όπως τη διηγήθηκε στην Ντέπυ Κουρέλλου.
Ο κεραυνός στο κεφάλι μου ήρθε όταν απέκτησα τον Ντίζελ, τον πρώτο μου σκύλο. Ονομάστηκε έτσι, όταν πήγε και έβαλε το κεφάλι του σε ένα κουβά με πετρέλαιο – βαφτίστηκε μόνος του. Τον έχω τέσσερα χρόνια και κάτι. Είναι ο πρώτος μου σκύλος. Μάλιστα, δεν ήθελα να τον αποκτήσω. Επέμενε, όμως, ένας φίλος να τον πάρω, καθώς ο πρώην ιδιοκτήτης του για διάφορους λόγους δεν τον ήθελε πια. Όσο και αν αγαπούσα τα ζώα, ήταν πιο πιθανό για εμένα να πάρω στολή αστροναύτη παρά σκύλο. Κάποιο καιρό νωρίτερα, έκανα δύο και τρεις δουλειές και στο σπίτι βρισκόμουν ελάχιστα – τι σκύλο να πάρω;
Εγώ είμαι ένας άνθρωπος ιδιαίτερος. Ειδικά αν με πετύχεις βράδυ και γυρίσεις και με δεις απότομα πίσω σου, χέστηκες!
Ως ΙΤ όμως, πλέον, εργάζομαι από το σπίτι. Ωστόσο, δεν ήταν αυτό μόνο που με έκανε να σκεφτώ να υιοθετήσω τον Ντίζελ. Προηγήθηκε ένα άλλο γεγονός. Ένα βράδυ, όταν φιλοξενήθηκα στο σπίτι ενός φίλου, γνώρισα τον σκύλο του, ένα πίτμπουλ το οποίο έσωσε από κυνομαχίες. Οπτικά, ο σκύλος ήταν τρομακτικός, με σημάδια στο πρόσωπο από τις μάχες. Αυτός ο σχεδόν φοβιστικός σκύλος δεν με άφησε να κοιμηθώ όλο το βράδυ: Κάθε φορά που σταματούσα να τον χαϊδεύω, έβαζε την πατούσα του κάτω από την παλάμη μου και την τοποθετούσε στο κεφάλι του, για να συνεχίσω τα χάδια.
Αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με την «τρομακτική» ράτσα των πίτμπουλ. Ωστόσο, εξακολουθούσε να μου είναι εντελώς αδιάφορο το να αποκτήσω δικό μου σκύλο, μέχρι που γνώρισα τον Ντίζελ, ένα αμέρικαν άμσταφ, μια ράτσα που ανήκει στην οικογένεια των πίτμπουλ. Δεν με κέρδισε με την πρώτη, αλλά ούτε εγώ του έκανα ιδιαίτερη εντύπωση. Προτού αποφασίσω, αν τελικά θα τον πάρω, ξεκίνησα ένα τηλεφωνικό σαφάρι σε φίλους που είχαν σκύλο ρωτώντας τους, «πώς είναι η ζωή με έναν σκύλο;». Όλοι μου έλεγαν, «ανυπομονώ να γυρίσω από τη δουλειά να χαϊδέψω τον σκύλο, να παίξω με τον σκύλο». Κανείς δεν μου είπε το πιο σημαντικό, πως ο σκύλος, μαζί με το άλογο, είναι το πιο απαιτητικό πλάσμα στον πλανήτη. Πως έχει ανάγκες. Ανάγκες που δεν μπαίνουν σε δεύτερα μοίρα.
Η ανιδιοτελής αγάπη του σκύλου μπορεί να συγκριθεί μόνο με της σωστής μάνας. Ο σκύλος μπορεί να αγαπήσει ακόμη και τον βασανιστή του.
Το ίδιο βράδυ χτυπάει το κουδούνι μου και στην πόρτα βρίσκεται ο Ντίζελ, με όλη του την προίκα. Μπήκε μέσα και έμεινε. Την επόμενη μέρα, με έπιασε πανικός, κυριεύτηκα από άγχος, «τι είναι αυτό το πλάσμα;», «τι έβαλα στη ζωή μου;», «μένω μόνος μου και είμαι γενικά μόνος μου. Αυτός θα θέλει βόλτες και έχει ανάγκες που πρέπει να γίνουν όπως και αν είμαι – άρρωστος, τραυματισμένος, νυσταγμένος, κουρασμένος, δεν έχει σημασία». Τα έκανα στο μυαλό μου βουνό, αν και η πραγματικότητα δεν απέχει πολύ από όσα φαντάστηκα. Το περίεργο ήταν πως δεν σκέφτηκα ούτε μια στιγμή να τον επιστρέψω. Η πραγματικότητα, βέβαια, παρέμενε πως δεν ήξερα τίποτα από σκύλους, με αποτέλεσμα να τα κάνω όλα λάθος. Τον φώναζα να έρθει σε εμένα και εκείνος έφευγε μακριά. Τα είχα κάνει σκατά. Ένα απόγευμα, γνώρισα ένα παλικάρι που είχε μια απίστευτη ηρεμία και μια φανταστική επικοινωνία με τον σκύλο του. Τότε κατάλαβα πως θέλω και εγώ μια τέτοια σχέση με τον Ντίζελ, για να ανακαλύψω, έτσι, τον Cesar Millan, (σ.σ. τον αυτοδίδακτο συμπεριφοριστή σκύλων, γνωστό από τις τηλεοπτικές του εκπομπές Dog Whisperer with Cesar Millan) τις εκπομπές, τα βιβλία και τα σεμινάρια του, που με βοήθησαν να καταλάβω τον κόσμο και τη ψυχολογία του σκύλου.
Πώς είναι η ζωή με έναν σκύλο
Αν με ρωτούσαν τώρα πως είναι η ζωή με έναν σκύλο, θα απαντούσα με μία λέξη: ευθύνη. Ο σκύλος έχει πάρα πολύ μεγάλες ανάγκες. Αν δεν έχεις, δηλαδή, τη δυνατότητα να πηγαίνεις τον σκύλο σου μια μεγάλη, χορταστική βόλτα – όχι μόνο με λουρί, αλλά και χωρίς, σε ασφαλές, βεβαίως, μέρος- ώστε να τρέξει ελεύθερος, μην πάρεις σκύλο. Ο σκύλος χρειάζεται να παίζει, να τρέχει, να κοινωνικοποιείται. Έπειτα, πρέπει να βάλεις τον εαυτό σου στη διαδικασία να θέσει όρους και κανόνες. Να γίνεις εσύ ο αρχηγός αγέλης. Κυρίως, να κατανοήσεις πως ο σκύλος σου δεν μιλάει ελληνικά, ούτε κάποια άλλη γλώσσα. Πρέπει, λοιπόν, να μάθεις να του συμπεριφέρεσαι σε μια δική σας γλώσσα.
Ο Ντίζελ άλλαξε τη ζωή μου. Η ανιδιοτελής αγάπη του σκύλου μπορεί να συγκριθεί μόνο με της σωστής μάνας. Αυτός είναι ο κύριος λόγος που ο σκύλος μπορεί να αγαπήσει ακόμη και τον βασανιστή του.
Η νομοθεσία έχει γίνει πιο αυστηρή και το πρόστιμο, ακόμη και για παθητική κακοποίηση, είναι €30.000.
Εγώ είμαι ένας άνθρωπος ιδιαίτερος. Ειδικά αν με πετύχεις βράδυ και γυρίσεις και με δεις απότομα πίσω σου, χέστηκες! Η εικόνα μου είναι δύσκολη για να τη χωνέψει κάποιος με την πρώτη ματιά και έτσι καρφώνονται ή γυρίζουν να δουν ξανά, επειδή δεν είναι σίγουροι για αυτό που είδαν, αν το είδαν. Άλλοι σκοντάφτουν σε πράγματα, άλλοι σταυροκοπιούνται, άλλοι γουρλώνουν μάτια. Όταν, όμως, κυκλοφορώ με τα σκυλιά μου, όλοι μου χαμογελάνε. Πλέον, δεν τρομάζουν. Ο σκύλος έχει τεράστια θετική επιρροή στον άνθρωπο και στη ζωή του. Σπάει τα στερεότυπα και μόνο με την παρουσία του.
Από τον σκύλο θα μάθεις πολλά πράγματα. Οι βόλτες, ας πούμε, με τον Ντίζελ είναι πολύωρες και αυτό επειδή, μόλις δει άνθρωπο, πατάει φρένο προκειμένου να τον χαϊδέψουν. Περπατώντας, λοιπόν, μια μέρα εδώ στην περιοχή μου, σε έναν δρόμο που διασχίζω καθημερινά πολλές φορές, καθόταν ένας ρακένδυτος κύριος σε ένα πεζουλάκι. Δεν με τιμάει αυτό που θα πω, αλλά για εμένα και για τους περισσότερους από εμάς, αυτός ο άνθρωπος ήταν αόρατος. Όμως, όχι για τον Ντίζελ. Τον πλησίασε και όπως ήταν αναμενόμενο, ο κύριος φοβήθηκε – όλοι, σχεδόν, έτσι αντιδρούν με τον Ντίζελ. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, όμως, είχε ανέβει πάνω του, του έδινε φιλιά, έπαιζαν μαζί. Ο κύριος χαμογελούσε. Ο Ντίζελ ελληνικά δεν μιλάει, λεφτά δεν έχει, δεν είναι καν άνθρωπος. Χωρίς να του δώσει λεφτά, χωρίς να του μιλήσει, του έφτιαξε την ημέρα. Έχει μεγάλη δύναμη ο σκύλος.
Πλέον, δεν έχω μόνο τον Ντίζελ. Έχω τρία σκυλιά και ένα φιλοξενούμενο, μέχρι να βρει δική του οικογένεια. Τον Φρέντο τον βρήκα αδύνατο, να κουτσαίνει, ταλαιπωρημένο, σε μια βόλτα που έκανα με τον Ντίζελ. Τη Σοκολάτα την πήρα από το καταφύγιο Λαυρίου. Τη Μερέντα τη βρήκε μια φίλη στο Ζεφύρι, έγκυο και πολύ ταλαιπωρημένη. Τη φιλοξενώ, μέχρι να βρει σπίτι, αλλά είναι απίστευτο πόση προκατάληψη έχει ο κόσμος απέναντι στα μαύρα σκυλιά. Όμως εγώ, την έχω λατρέψει. Τώρα έχει πάει να κάνει θεραπεία για καλαζάρ, εύχομαι να νικήσει την ασθένεια αυτή και να επιστρέψει σπίτι, απ’ όπου δεν θα φύγει ποτέ ξανά. Θα την υιοθετήσω εγώ. Γίνε καλά Μερεντούλα μου και σε περιμένω να γίνεις μέλος της αγέλης μου. Όσο έχω ανάσα μέσα μου, θα σε προσέχω και θα σε φροντίζω, εσένα και την υπόλοιπη αγέλη μου. Θα είμαι για πάντα ο φύλακας άγγελός σας. Ευχηθείτε όλοι μαζί μου, δώστε μας τη θετική ενέργειά σας, να γίνει καλά η ψυχούλα μου και να έρθει πάλι σπίτι.
Ο σκύλος δεν θέλει χώρο μέσα στο σπίτι. Τα σκυλιά μου περνάνε όλη τη μέρα τους στο δωμάτιο που έχω τον υπολογιστή και δουλεύω. Δεν τους ενδιαφέρει να κάνουν βόλτες μέσα στο σπίτι. Λαμβάνουν την εκτόνωση που έχουν ανάγκη έξω, στις βόλτες τους.
Οι Angels
Οι Angels ξεκίνησαν, επειδή βαρέθηκα να ακούω για ανθρώπους που κακοποιούν τα ζώα τους σε κοινή θέα, χωρίς να ντρέπονται, χωρίς να φοβούνται, χωρίς να τιμωρούνται. Αντίθετα, φοβούνται όλοι οι γύρω τους να καταγγείλουν την κακοποίηση. Δεν μου άρεσε αυτή η κατάσταση, να κάνει ο καθένας ό,τι θέλει στο ζώο του, χωρίς να τιμωρείται. Η νομοθεσία έχει γίνει πιο αυστηρή και το πρόστιμο, ακόμη και για παθητική κακοποίηση, είναι €30.000. Ποιος θα τον πιάσει όμως;
Αποφάσισα, λοιπόν, να κάνω τη διαδικασία της καταγγελίας πιο εύκολη, με εμάς να αναλαμβάνουμε τα πάντα. Η ομάδα δημιουργήθηκε πριν από έναν μήνα και το έργο μας ξεκίνησε πριν από μια εβδομάδα.
Δημιούργησα αρχικά μια σελίδα στο Facebook. Ήταν απίστευτη η συμμετοχή, αλλά όπως καταλαβαίνεις τα ενεργά μέλη και εκείνοι που τελικά δεν περιορίστηκαν στο πληκτρολόγιο είναι 15-20 άτομα, αριθμό που θεωρώ, όμως, επαρκή. Είναι άτομα με διάθεση, που έχουν γνώση των νόμων και εμπειρία. Τα μηνύματα είναι πραγματικά εκατοντάδες. Πρέπει να ξεκαθαρίσω πως δεν ασχολούμαστε με αδέσποτα -περίθαλψη κλπ-, αλλά με κακοποιήσεις δεσποζόμενων σκύλων.
Δεν είμαστε τραμπούκοι. Αν δούμε έναν τύπο που κληρονόμησε ένα σκυλάκι και δεν ξέρει τι να κάνει, είμαστε εκεί να τον βοηθήσουμε.
Για να επέμβουμε, χρειάζεται μια διαδικασία. Καταρχάς, κάποιος να μας το γνωστοποιεί επώνυμα, με μήνυμα στη σελίδα μας στο Facebook. Τα στοιχεία του καταγγέλλοντα προστατεύονται, παραμένουν στη διάθεση μόνο της ομάδας, αλλά είναι απαραίτητα ως ένα φίλτρο σοβαρότητας. Αν έχει φωτογραφικό υλικό, μας το υποβάλλει και αυτό. Διαφορετικά, στέλνουμε εμείς ομάδα παρακολούθησης, ώστε να βεβαιώσουμε το περιστατικό και να έχουμε έτσι δικούς μας μάρτυρες, ώστε να μην μπει ο καταγγέλλοντας ως μάρτυρας. Αφού βεβαιώσουμε το περιστατικό και έχουμε στοιχεία που το τεκμηριώνουν, ξεκινάει η επιχείρηση. Πηγαίνουμε στην Αστυνομία, καταγγέλλουμε το γεγονός και αντίστοιχα η Αστυνομία κάνει έλεγχο. Έχουμε πάντα μαζί μας κάμερα, που δεν καταγράφει πρόσωπα, αλλά το υλικό μας βοηθάει να διαβεβαιώσουμε πως δεν είμαστε τραμπούκοι και πως ακολουθούμε το γράμμα του νόμου. Ο ιδιοκτήτης, σε περίπτωση εξακρίβωσης της κακοποίησης και αν δεν έχει βιβλιάριο υγείας, τσιπάκι σκύλου και εμβόλιο λύσσας, πληρώνει τα διοικητικά πρόστιμα, €700 και μετά, με την καταγγελία μας, ενεργοποιείται η διαδικασία αυτοφώρου. Ο σκύλος απομακρύνεται την ίδια μέρα: Είτε οικειοθελώς με υπεύθυνη δήλωση, ενώπιον των αστυνομικών οργάνων είτε, αν δεν συνεργαστεί, με άμεση τηλεφωνική εντολή από εισαγγελέα. Είναι πολύ σημαντικό αυτός που μας ενημερώνει για την κακοποίηση να έχει τη διάθεση ή να γνωρίζει κάποιον που για ένα διάστημα να μπορεί να φιλοξενήσει τον σκύλο, αν και εμείς έχουμε ένα δίκτυο εθελοντών που μπορεί να κάνει προσωρινές φιλοξενίες.
Δεν ξεκινάει, πάντως, καμία επιχείρηση, αν δεν γνωρίζουμε τι θα κάνουμε τον σκύλο μετά την απομάκρυνσή του. Κάτι άλλο πολύ σημαντικό που πρέπει να πούμε, είναι πως δεν πληρωνόμαστε για αυτό και βέβαια να διευκρινιστεί πως αναλαμβάνουμε περιστατικά μόνο στην Αθήνα και μόνο για σκύλους. Αρχικά, βέβαια, επειδή, αν η ομάδα στηθεί καλά, το όραμά μας στο μέλλον είναι να επεκταθούμε σε όλη την Ελλάδα, για όλα τα ζώα. Μικρά βήματα, όμως, για να μην φάμε τα μούτρα μας.
Μαζί με τον πρόεδρο των αστυνομικών Ν/Α Αττικής τον Κύριο Γιώργο Καλλιακμάνη
Τα περιστατικά
Στη μια εβδομάδα δράσης μας, έχουμε αναλάβει πέντε περιστατικά, αν και το ένα αποδείχτηκε ψευδής καταγγελία. Το άλλο περιστατικό δεν το προλάβαμε, ο σκύλος είχε εξαφανιστεί. Καταφέραμε να απομακρύνουμε δύο σκυλιά και να έρθουμε σε συμβιβασμό με τον ιδιοκτήτη του τρίτου. Το ένα ήταν μόνιμα δεμένο σε μια ταράτσα, χωρίς σπιτάκι, χωρίς προστασία από το κρύο, τη βροχή ή τη ζέστη. Ζούσε υποσιτισμένο και ταλαιπωρημένο, μέσα στα περιττώματά του. Η ιδιοκτήτρια μας παραχώρησε τον σκύλο, υποσχέθηκε πως δεν θα πάρει ξανά άλλο και της επιβλήθηκαν τα διοικητικά πρόστιμα, ύψους €700.
Η άλλη περίπτωση ήταν πιο βαριά. Ο τύπος είχε ένα κουτάβι και το είχε κάνει μπάλα – πολύ ξύλο. Έτσι μας είπαν, πράγμα το οποίο έπρεπε με κάποιον τρόπο να βεβαιώσουμε, αν ήταν αλήθεια. Ήδη από την πρώτη εικόνα, ξεκίνησε να βρωμάει η δουλειά. Το κουτάβι ήταν δεμένο μέσα στο σπίτι με σπάγκο. Ο ιδιοκτήτης συνεργάστηκε και μας παραχώρησε το ζώο, αφού του επιβλήθηκαν και πάλι τα διοικητικά πρόστιμα. Διαπιστώσαμε, όμως, αφού πήραμε το κουτάβι, πως, όταν το χαϊδεύαμε στο κεφάλι, πονούσε. Σύμφωνα με τη γνωμάτευση του γιατρού –θα πάρουμε και δεύτερη- είχε κακώσεις στο κεφάλι, προφανώς από χτυπήματα. Με αυτά τα ιατρικά πειστήρια θα πάμε, πλέον, στον εισαγγελέα ζητώντας το πρόστιμο των €30.000 το οποίο θα επιβληθεί σίγουρα στον δράστη, με τόσα στοιχεία και τόσους μάρτυρες.
Στο άλλο, όπως σου είπα, έγινε συμβιβασμός με τον ιδιοκτήτη. Δεν πάμε να πάρουμε κεφάλια, δεν είμαστε τραμπούκοι. Αν δούμε έναν τύπο που κληρονόμησε ένα σκυλάκι, επειδή πέθανε η μαμά του ή βρήκε ένα σκυλάκι και δεν ξέρει τι να κάνει πέρα από το να το ταΐζει, είμαστε εκεί να τον βοηθήσουμε. Να πάμε εμείς τον σκύλο μεγάλες βόλτες κάποιες ημέρες την εβδομάδα, να βάλουμε αγγελίες υιοθεσίας, να του πάμε τροφή ή να αναλάβουμε τα κτηνιατρικά του έξοδα – κυρίως, να εκπαιδεύσουμε τον ιδιοκτήτη να μάθει τι σημαίνει να έχεις σκύλο.
Τι είναι κακοποίηση
Υπάρχει ενεργητική κακοποίηση -η άμεση βία και ο βασανισμός- και η παθητική κακοποίηση, που αφορά όσα ζώα είναι δεμένα ή βρίσκονται περιορισμένα σε ταράτσες, αποθήκες, μπαλκόνια. Θα πρέπει να γνωρίζει ο κόσμος ότι και στις δύο περιπτώσεις, η ποινή είναι €30.000.
Ξέρω πως δεν θα μπορέσουμε να τα σώσουμε όλα. Είμαστε εθελοντές, απλοί άνθρωποι σαν όλους εσάς, με τις δουλειές μας, τις υποχρεώσεις μας, την προσωπική μας ζωή και κάνουμε ό,τι κάνουμε, κόβοντας από όλα τα παραπάνω και αφιερώνοντας χρόνο, χρήμα από την τσέπη μας και κουράγιο από τα αποθέματά μας, για το υπέροχο αυτό πλάσμα που λέγεται σκύλος.
Ξέρω πως πολλοί θα οργιστούν μαζί μας. Από ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου δεν έχουμε κατανόηση και θα έχουμε και αρνητικά σχόλια. Δεν με πειράζει, το έχω ζήσει και στην προσωπική μου ζωή.
Με ό,τι έχω ασχοληθεί στη ζωή μου το έχω φτάσει στα άκρα
Πριν από οκτώ μήνες δεν είχα κανένα τατουάζ. Όταν, όμως, τα ξεκίνησα, άρχισα από τη μάπα, όχι με ένα δελφινάκι κάτω από τον καρπό. Το ήθελα πολλά χρόνια και επειδή ότι κάνω το κάνω στα άκρα, είπα ότι θα κάνω τατουάζ σε όλο μου το σώμα – δεν θα μείνει δέρμα χωρίς μελάνι. Δεν δουλεύει σε εμένα το λίγο. Δεν έχει νόημα να το κάνω. Θα μου πεις, όμως, «στο πρόσωπο;». Ξέρω ότι είναι ακραίο, ακόμη και για τους ακραίους. Είναι και πολύ δύσκολο σημείο, επειδή, πέρα από το ότι αλλάζει η εικόνα σου για πάντα, δεν κρύβονται τα τατουάζ στο πρόσωπο, ακόμη και στη φωτογραφία ταυτότητας θα φαίνονται. Πρέπει να υποστηρίζεις τα σχέδια με ψυχή και σώμα. Αλλιώς, θα φαίνονται ξένα και γελοία πάνω σου. Τα σχέδια που διάλεξα να κάνω στο κεφάλι και το πρόσωπο, είναι σκληρά και σχετίζονται με τα συναισθήματά μου απέναντι στην κακοποίηση των ζώων. Στον αυχένα έχω δυο περίστροφα, στο κεφάλι τη φράση «death to animal abusers» (σ.σ. «θάνατος σε όσους κακοποιούν ζώα»), που είναι κάτι που το πιστεύω με όλο μου το είναι. Στη μούρη μια πληγή που αιμορραγεί και ράμματα. Δείχνει το πόσο ταγμένος είμαι στον σκοπό αυτό και το πόσο δεν με φοβίζει μην πάθω κάτι. Τι να φοβηθώ, π.χ. μη ματώσω, όταν το έχω κάνει μόνιμα και για πάντα με τα αίματα στη μούρη μου. Όταν τα έκανα, ήταν καθαρά και μόνο για την πάρτη μου. Δεν υπήρχε τότε ούτε καν σκέψη για την ομάδα Angels.
Φυσικά άλλαξαν οι γυναίκες απέναντι μου, μετά τα τατουάζ. Οι άνθρωποι γενικά, όχι μόνο οι γυναίκες. Επειδή, όμως, είμαι γνωστός από το φιλοζωικό κομμάτι, με αντιμετωπίζουν θετικά. Αναρτώ, δηλαδή, μια φωτογραφία της μούρης μου στο Facebook, στην οποία φαίνομαι σαν εγκληματίας και από κάτω γράφουν, «πόσο γλυκούλης».
