Μια ανάλογη ιστορία θανάτωσης ζώων στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο ζήσαμε και πριν από μερικά χρόνια όταν οι υπεύθυνοι του πάρκου είχαν δώσει εντολή να σκοτώσουν 2 τζάγκουαρ. Τα δύο ζώα, που ονομάζονταν Jenny και Spotty, διέφυγαν από τον ελεγχόμενο χώρο όταν μια αντιλόπη, που προσπαθούσαν να μεταφέρουν οι άνθρωποι του Πάρκου, ξέφυγε και έπεσε με ταχύτητα στην τζαμαρία ασφαλείας που οριοθετούσε το χώρο τους. Οι οπλές της είχαν σπάσει το τζάμι σε ένα μικρό σημείο, όμως, όπως είχε πει τότε ο Λεσουέρ, τα τζάγκουαρ μεγάλωσαν την τρύπα και βγήκαν. Στο πάρκο περιδιάβαιναν εκείνη τη στιγμή περίπου 25 με 30 άνθρωποι.
Και τότε (29 Δεκεμβρίου 2018) είχε προκληθεί ένταση έξω από το Πάρκο, καθώς πλήθος κόσμου είχε συγκεντρωθεί για να διαμαρτυρηθεί για το συμβάν σε μια συγκέντρωση που διοργάνωσε η Πανελλαδική Φιλοζωική και Περιβαλλοντική Ομοσπονδία, ΠΦΠΟ, αλλά και άλλες οργανώσεις για τη θανάτωση, όπως είπαμε, των τζάγκουαρ, της Jenny και του Spotty.
Για να δούμε τι είχε πει τότε ο Λεσουέρ; «Πιάναμε αντιλόπες για να τις στείλουμε στην Κύπρο. Μία λοιπόν μας ξέφυγε, άρχισε να τρέχει και έπεσε με μεγάλη ταχύτητα πάνω στο προστατευτικό τζάμι μέσα από το οποίο κινούνται τα τζάγκουαρ. Καταφέραμε μεν να την πιάσουμε αλλά αρχικά δεν φάνηκε πως το τριπλό τζάμι έχει υποστεί σοβαρή ζημιά. Από εκεί τα τζάγκουαρ κατάφεραν να αποδράσουν από το χώρο τους. Ο φύλακας που το διαπίστωσε ενημέρωσε μέσω της ενδοεπικοινωνίας και αμέσως ξεκινήσαμε να εφαρμόζουμε τα πρωτόκολλα ασφαλείας, για τα οποία κάνουμε ασκήσεις κάθε τρεις μήνες, ώστε να είμαστε πάντα έτοιμοι.
Οι επισκέπτες του πάρκου- 30 τον αριθμό εκείνη τη στιγμή- οδηγήθηκαν από το προσωπικό μας σε χώρο ασφαλείας, προκειμένου να μη δημιουργηθεί πανικός και να μη διατρέξουν τον παραμικρό κίνδυνο, και εμείς ξεκινήσαμε τη διαδικασία μαζί με τον κτηνίατρο που υπάρχει πάντα στο Πάρκο. Με το που διαπιστώσαμε ότι ένα από τα τζάγκουαρ προσπαθούσε να βγει, βάλαμε σε εφαρμογή το διεθνές πρωτόκολλο. Για το σκοπό αυτό άλλωστε γίνονται ασκήσεις κάθε τρεις μήνες σε περίπτωση που συμβεί ένα τέτοιο περιστατικό.
Πρώτο μας μέλημα είναι οι επισκέπτες. Τη στιγμή της «απόδρασης» πρέπει να ήταν γύρω στα 25-30 άτομα μέσα στο πάρκο. Εμείς έχουμε σε όλους τους χώρους του πάρκου 35 άτομα που δουλεύουν κάθε μέρα και ο καθένας έχει κάποιο ρόλο σε αυτές τις περιπτώσεις. Κάποιοι έβαλαν τους επισκέπτες σε ασφαλή χώρο, ο κτηνίατρος και κάποια άλλα άτομα που κάνουν χρήση όπλου έσπευσαν στο σημείο εκείνο. Διαπιστώθηκε ότι ο ένας ιαγουάρος είχε βγει έξω δίχως να απομακρυνθεί και ο άλλος εκείνη τη στιγμή έβγαινε. Δεν είχαμε επιλογή. Στις επιλογές δεν υπήρχε η νάρκωση των ζώων. Πρώτα απ΄όλα «τα όπλα ναρκώσεως είναι μιας βολής μόνο και η νάρκωση πιάνει σε τρία έως έξι λεπτά. Μέσα σε αυτό το διάστημα θα μπορούσαν να συμβούν τα πάντα. Τα τζάγκουαρ δεν είναι γατούλες, και αυτό πρέπει να το καταλάβουν όσοι μας ασκούν κριτική. Σε περίπτωση αναισθησίας θα περνούσαν κρίσιμα (για την ασφάλεια των επισκεπτών) λεπτά. Δεν υπήρχε τρόπος να τα οδηγήσουμε πάλι πίσω στο χώρο τους, και έτσι δεν είχαμε παρά μία επιλογή… »
Όλο το περιστατικό δεν κράτησε ούτε πέντε λεπτά. Όλοι οι υπάλληλοι έχουν ενδοεπικοινωνία, ακούν την προειδοποίηση “τζάγκουαρ σε έξω χώρο” και συγκέντρωσαν τον κόσμο στα ασφαλή σημεία που προβλέπεται. Υπάρχουν τρία είδη ζώων που είναι πολύ αυστηρό το πρωτόκολλο. Δεν κάνεις νάρκωση σε λιοντάρια, τίγρεις και ιαγουάρους. Τα τζάμια ήταν ασφαλείας. Εμείς θα τα αλλάξουμε και θα βάλουμε αλεξίσφαιρα. Αυτό που έγινε ήταν ένα στο δισεκατομμύριο. Το να πάει μια αντιλόπη με ιλιγγιώδη ταχύτητα και να πέσει πάνω σε ένα τζάμι ήταν πρωτοφανές. Δεν το πιστεύαμε». Δεν ήταν μια εύκολη επιλογή καθώς χάσαμε δύο υπέροχα ζώα. Το ένα το είχα μεγαλώσει με μπιμπερό. Μας ήρθε εδώ σε ηλικία τριών εβδομάδων από άλλο ζωολογικό πάρκο της Γερμανίας. Ο Σπότι ήταν 11 ετών και η Τζένη 14. Σε αυτό το διάστημα που ήταν μαζί μας απέκτησαν οκτώ με εννέα μωρά που πήγαν σε άλλα πάρκα. Ήταν δύσκολο αλλά για εμάς προέχει η ασφάλεια».
Από την πλευρά της η Πανελλαδική Φιλοζωική και Περιβαλλοντική Ομοσπονδία είχε κάνει την εξής ανακοίνωση: «Οι πρόσφατες εκτελέσεις των δύο ιαγουάρων, οι αντιλόπες που ξεφεύγουν και πέφτουν πάνω στις τζαμαρίες και τραυματίζονται, οι θάνατοι δελφινιών με άγνωστες αιτίες παλαιότερα και πόσων άλλων, ίσως που ποτέ δεν βγήκαν στη δημοσιότητα, τα κρυμμένα ή ανύπαρκτα και ανήθικα πρωτόκολλα για τους δυστυχείς «δραπέτες», η ανικανότητα να διαχειριστούν ζώα άγρια που αιχμαλώτισαν και φυλάκισαν για να τους φέρουν χρήμα, ο κίνδυνος για τους ίδιους τους ανθρώπους, τους επισκέπτες (οικογένειες, παιδιά, σχολεία ολόκληρα), ΟΛΑ, βροντοφωνάζουν πως πρέπει το συντομότερο να τεθεί ένα τέρμα. Να κλείσει η ντροπιαστική και επικίνδυνη αυτή φυλακή για τα ζώα, και να ληφθεί η καλύτερη για αυτά πρόνοια για την ευζωία τους».
Η επίθεση του Αττικού Ζωολογικού Πάρκου στην ΠΦΠΟ
Οι υπεύθυνοι του Αττικού Ζωολογικού Πάρκου δυσαρεστήθηκαν που πολλοί άνθρωποι μίλησαν για τα αυτονόητα, το δικαίωμα δηλαδή της ελευθερίας των ζώων και την κατάργηση όλων των ειδών φυλακών, είτε αυτές λέγονται πάρκα είτε ζωολογικοί κήποι, και έβγαλαν μια ιδιαίτερα επιθετική ανακοίνωση που μόνο υπέρ τους δεν ήταν:
«ΑΙΔΩΣ ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ ΤΗΣ Π.Φ.Π.Ο.
Οι επαγγελματίες «φιλόζωοι» και οι ακτιβιστές του πληκτρολογίου δεν μπορούσαν να αφήσουν ανεκμετάλλευτο το τραγικό γεγονός της απώλειας των δύο μας τζάγκουαρ, εκμεταλλευόμενοι την ειλικρινή λύπη χιλιάδων συμπολιτών μας, για να προωθήσουν την ατζέντα τους κατά της ίδιας της ύπαρξης ζωολογικών πάρκων. Και αν αυτό ήταν αναμενόμενο η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ τους αυτή τη φορά ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Για αυτούς στο βωμό του να πληγεί το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο δεν έχει σημασία να κινδυνέψουν ακόμη και να χαθούν ανθρώπινες ζωές.
Προφανώς για αυτούς σημασία έχει να πληγεί το Πάρκο και αν υπάρχουν θύματα, ΑΚΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ. Θα τρομοκρατηθεί περισσότερο ο κόσμος. Το διαπιστώσαμε από τα σχόλια πολλών «φιλόζωων» του διαδικτύου που ευθαρσώς υποστήριζαν ότι η ζωή του προσωπικού του Πάρκου δεν έχει και τόσο σημασία.
Προφανώς για αυτούς σημασία έχει να τρομοκρατήσουν τον κόσμο ότι δήθεν το Πάρκο δεν είναι ασφαλές και ότι κινδυνεύει άμεσα και ανά πάσα στιγμή. Στην προσπάθειά τους αυτή ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και δεν φείδονται ψεμάτων με την ίδια την Πρόεδρο της ΠΦΠΟ να υποστηρίζει ανερυθρίαστα σε τηλεοπτικό κανάλι ότι τα τζάγκουαρ μας δήθεν «…τα έχουμε πάρει από το φυσικό τους περιβάλλον και ..κυνήγησαν την ελευθερία τους» ενώ γνωρίζει πολύ καλά ότι είναι γεννημένα σε άλλα ζωολογικά πάρκα, όταν μιλούν για πανικό του κόσμου εκείνη την ημέρα (παγκόσμια πρωτοτυπία ο πανικός να αποκαλύπτεται 20 ημέρες μετά), για απόκρυψη της είδησης (παγκόσμια πρωτοτυπία η είδηση να αποκρύπτεται μέσω ανάρτησης στα ΝΕΑ της επίσημης σελίδας του Πάρκου, να έχει ενημερωθεί στους αρμόδιους ευρωπαϊκούς φορείς ο υπεύθυνος για τη διατήρηση του είδους, όπως γίνεται για κάθε γέννηση, μεταφορά και θάνατο απειλούμενου είδους και όταν η “αποκάλυψη”’ γίνεται σε τηλεφώνημα της ίδιας της Προέδρου της ΠΦΠΟ στον ιδρυτή του Πάρκου που την παραπέμπει στην εν λόγω “κρυμμένη” ανακοίνωση).
Αλλά η υποκρισία έχει και τα όριά της.
Τους ενοχλεί το γεγονός ότι σε ένα τέτοιο ακραίο περιστατικό, το δυσκολότερο που μπορεί να συμβεί σε ένα ζωολογικό πάρκο – διαφυγή ζώου πρώτου βαθμού επικινδυνότητας – το προσωπικό του Πάρκου λειτούργησε άψογα και εφάρμοσε κατά γράμμα το πρωτόκολλο ασφαλείας που προβλέπεται σε ανάλογες περιπτώσεις, απομονώνοντας το χώρο και εφαρμόζοντας το πλάνο μετάβασης των επισκεπτών σε ασφαλή περιοχή.
Αυτό έγινε γιατί υπάρχει εκπαίδευση, ασκήσεις, επαναληψιμότητα οργάνωση και αντανακλαστικά στην αντιμετώπιση έκτακτων περιστατικών όπως σε όλα τα σοβαρά ζωολογικά πάρκα του κόσμου πόσο μάλλον σε αυτά όπως το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο που είναι μέλη της ΕΑΖΑ (Ευρωπαϊκής Ένωσης Ζωολογικών Πάρκων & Ενυδρείων) που ακολουθούν συγκεκριμένα πρωτόκολλα και κατευθυντήριες γραμμές για έκτακτα περιστατικά.
Για αυτό τον λόγο δεν υπήρξαν ανθρώπινες απώλειες. Για αυτό το λόγο εδώ και 18 χρόνια το Πάρκο με πάνω από 5 εκατομμύρια επισκέπτες έχει μηδενικά περιστατικά σοβαρού τραυματισμού πόσο μάλλον απώλειας ανθρώπινης ζωής.
Τα κροκοδείλια δάκρυά τους αφορούσαν και στο γεγονός ότι τα τζάγκουαρ είναι επαπειλούμενο είδος στη φύση. Αμέλησαν όμως να αναφέρουν ότι τα δύο αυτά τζάγκουαρ έχουν φέρει στον κόσμο 8 μικρά συμβάλλοντας στη διατήρηση του είδους. Είναι σημαντικός ο ρόλος των ζωολογικών πάρκων παγκοσμίως σε αυτό το ζήτημα αλλά δεν ταιριάζει στην προπαγάνδα τους.
Αντιθέτως, τα προγράμματα αναπαραγωγής απειλούμενων και μη ειδών έχουν πολύ υψηλά ποσοστά επιτυχίας και έχουν οδηγήσει ακόμη και στη διατήρηση ειδών τα οποία έχουν εξαφανιστεί στη φύση. Το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο συμμετέχει με αξιοσημείωτη επιτυχία σε περισσότερα από 60 τέτοια ευρωπαϊκά και διεθνή προγράμματα με εντυπωσιακά αποτελέσματα.
Και φυσικά ως ειδήμονες επί παντός επιστητού αποφάσισαν ότι τα τζάγκουαρ έπρεπε να αναισθητοποιηθούν και μάλιστα ακαριαία. Αγνόησαν φυσικά ότι δεν υπάρχει ΑΚΑΡΙΑΙΑ αναισθησία -δεν είμαστε σε περιβάλλον καρτούν ή ταινίας του Χόλιγουντ. Αγνόησαν το γεγονός ότι η νάρκωση θέλει τουλάχιστον 5 λεπτά για να ξεκινήσει να δρα διάστημα το οποίο για τέτοιου είδους ζώα ενέχει άμεσο κίνδυνο για την ζωή του παρευρισκομένου εκεί προσωπικού που είναι επιφορτισμένο να αντιμετωπίσει αυτό το ζήτημα.
Και αν για εσάς ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ της Π.Φ.Π.Ο. οι ανθρώπινες ζωές του κτηνιάτρου, των δύο φροντιστών μας και του ιδρυτή του Πάρκου, που ήταν εκεί, είναι ασήμαντες για εμάς δεν είναι.
Το βάρος της τραγικής αλλά απόλυτα σωστής απόφασης που πήραμε βάσει των όσων προβλέπει το πρωτόκολλο ασφαλείας βαραίνει εμάς. Το πόσο εύκολη ήταν μια τέτοια απόφαση το γνωρίζουν οι άνθρωποι που τα μεγάλωσαν για πάνω από μια δεκαετία και βρέθηκαν σε αυτή την πολύ δυσάρεστη θέση.
Η Τζένη και ο Σπόττυ ήταν από τους πιο παλιούς και αγαπητούς κατοίκους του Πάρκου μας. Εμείς θα τους θυμόμαστε με αγάπη. Είχαν πολύ από αυτή στη ζωή τους.
Όσο για την αναγκαιότητα της ύπαρξης ζωολογικών πάρκων είμαστε υπερήφανοι για το έργο μας και θα συνεχίσουμε να το επιτελούμε με παρρησία ως ένας από τους σημαντικότερους φορείς περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης στην Ελλάδα όσο και αν αυτό ενοχλεί την ΠΦΠΟ και τους υπόλοιπους «επαγγελματίες» φιλόζωους.
Το προσωπικό και η διοίκηση του Αττικού Ζωολογικού Πάρκου».
Σήμερα άραγε θυμούνται αυτή τους την ανακοίνωση;