Γράμμα Ηλικιωμένου Γείτονα: «Το Να Φροντίζω Τα Σκυλιά Τους Μου Έδωσε Τη Δύναμη Να Ξαναρχίσω Τη Ζωή Μου»
Υπάρχουν ειδικές συναντήσεις στη ζωή που μπορούν να μας αλλάξουν. Και γίνονται ακόμα πιο σημαντικές αν είναι απροσδόκητες και αν φέρουν οφέλη.
Αυτό συνέβη σε έναν άντρα, έναν ηλικιωμένο στον οποίο ο γείτονας άφησε για λίγες μέρες τη φροντίδα των τριών σκυλιών του: του Smokey, του Oreo και της Jennifer. Σίγουρα ο ιδιοκτήτης των τετράποδων φίλων δεν πίστευε ότι το να ζητήσει μια χάρη θα βελτίωνε πραγματικά τη ζωή εκείνου του γέρου.
Και ήταν ο γείτονας που του έγραψε ένα γράμμα όπου του είπε για τα συναισθήματα που βίωσε τις δύο εβδομάδες που πέρασε με τα τρία σκυλιά. “Καλό απόγευμα. Αυτό το γράμμα είναι για τις διακοπές σου πριν από δύο εβδομάδες και για το πώς με άφησες να φροντίσω τον Smokey, τον Oreo και την Jennifer. Θα ήθελα απλώς να σας δώσω μια ευχαριστήρια επιστολή – διαβάζουμε στην επιστολή ότι ο ιδιοκτήτης των σκύλων ήθελε να το μοιραστεί στην πλατφόρμα του Reddit -. Όπως ξέρεις, είμαι γέρος. Δεν με βλέπεις πια συχνά έξω, γιατί αυτές οι αρθρώσεις δεν είναι τόσο ζωηρές όσο παλιά. Για να προσθέσω σε αυτό, πριν από δύο χρόνια, εν μέσω της πανδημίας, ο πατέρας μου διαγνώστηκε με καρκίνο του παχέος εντέρου σταδίου τέταρτου. Μετά τον θάνατό του, έμεινα μόνος στο σπίτι μου. Δεν έχω γυναίκα ούτε παιδιά. Θα μπορούσα να πάω για ύπνο μια μέρα και να μην ξυπνήσω ποτέ ξανά.
Ένα συγκινητικό γράμμα, η ιστορία ενός ανθρώπου που δεν είχε τίποτα άλλο να ζητήσει από τη ζωή παρά να πεθάνει. Στη συνέχεια όμως έφτασαν οι τρεις νέοι φίλοι του: «Μέχρι που γνώρισα τον Smokey, τον Oreo και την Jennifer. Τα κατοικίδιά σας είναι τα πιο χαριτωμένα, πιο αστεία και ενοχλητικά άτομα (με την καλή έννοια, μην ανησυχείτε, δεν έχουν καταστρέψει πολύ το σπίτι!). Μου έδωσαν το κίνητρο να ξεκινήσω τη ζωή μου από την αρχή – γράφει η επιστολή -. Άρχισα να ξυπνάω νωρίς το πρωί. Άρχισα να κάνω βόλτες έξω με τα κατοικίδιά σου για πρώτη φορά εδώ και χρόνια. Κάθε 10 λεπτά, όποτε στεναχωριόμουν για ένα δευτερόλεπτο, γάβγιζαν ή τρίβονταν στο πόδι μου και με έκαναν να γελάω. Το αποκορύφωμα της διαμονής τους ήταν όταν τους πήγα στο πάρκο. Ήταν ο μεγαλύτερος χρόνος που έχω βγει έξω εδώ και καιρό χρονικά. Όχι μόνο με ώθησαν να αλληλοεπιδράσω με κατοικίδια, γνώρισα και άλλους ανθρώπους, άρχισα να μιλάω και έκανα φίλους με μια χούφτα άλλους ανθρώπους. Ήμουν τόσο χαρούμενος που επιτέλους μπόρεσα να μιλήσω ξανά με φίλους, να αλληλοεπιδράσω με άλλους και να νιώσω μέρος της ανθρώπινης φυλής. Αντιλαμβάνομαι ότι ακούγομαι πολύ υπαρξιακός αυτή τη στιγμή, αλλά λέω την αλήθεια. Είναι ωραίο να ξέρω ότι κάνω κάτι για κάποιον, ακόμα κι αν είναι ο γείτονάς μου.»
Και ο νέος του κόσμος, η νέα του θέληση για ζωή τον ώθησαν να κάνει κάτι αδιανόητο από έναν άνθρωπο που ένιωθε ότι είχε φτάσει στο τέλος της γραμμής: «Αργότερα υιοθέτησα και δύο σκύλους συντροφιάς. (Μπορεί να έχετε ακούσει τον θόρυβο από το σπίτι μου, συγχωρέστε τους!) Τώρα κάνω τακτικά βόλτες μαζί τους στο πάρκο και μιλάω με φίλους που έκανα εκεί. Τέλος πάντων, θα ήθελα απλώς να πω: ευχαριστώ πολύ. Επανέφερες νόημα στη ζωή μου. Και αυτό είναι το μόνο που έχει σημασία. Τις καλύτερες ευχές. Robert (Υ.Γ. Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να κουρέψεις το γκαζόν, χάχα!) »Ολοκληρώνει η επιστολή που δεν χρειάζεται άλλα σχόλια. Μόνο για τόση ευγνωμοσύνη για αυτή την ιδιαίτερη δύναμη που μπορούν να έχουν τα ζώα πάνω στον άνθρωπο.