Ακτιβιστές για τα δικαιώματα των ζώων από την οργάνωση Amur ανακάλυψαν μια γάτα που περίμενε 4 χρόνια τους πρώην κηδεμόνες της, καθισμένη σε ένα κούτσουρο δίπλα σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι στο χωριό Poyarkovo, Amur, Ρωσία.
Όλο αυτό το διάστημα, αρκετοί άνθρωποι είδαν τη γάτα, αλλά κανείς δεν της έδωσε καμία σημασία.
Το ζώο εγκαταλείφθηκε από τους κηδεμόνες του. Τους περίμενε 4 χρόνια καθισμένος σε ένα κούτσουρο δίπλα στο σπίτι. Φυσικά, κανείς δεν προσπάθησε να επιστρέψει για να πάρει τη γάτα. Η οικογένεια απλώς μετακόμισε σε άλλη τοποθεσία και άφησε τον Μπόρις στο χωριό.
Σε όλα αυτά τα χρόνια, ο Μπόρις έζησε πεινασμένος και τρώγοντας υπολείμματα. Ως αποτέλεσμα, κάποια στιγμή, ένα κόκαλο κόλλησε σε ένα δόντι, γεγονός που έκανε το φτωχό ζώο να μην μπορεί να κλείσει το στόμα του κανονικά. Εξαιτίας αυτού, ο Μπόρις δεν μπορούσε πλέον να φάει ή να πιει νερό όπως κάθε αιλουροειδές.
Αυτό έχει φτάσει στα αυτιά των ακτιβιστών για τα δικαιώματα των ζώων στο Αμούρ. Έτρεξαν στο χωριό και πήραν τη γάτα. Τον πήγαν στον κτηνίατρο του Blagoveshchensk, ο οποίος αποφάσισε να αφαιρέσει όλα τα δόντια του φτωχού ζώου.
Όταν η γάτα συνήλθε, μεταφέρθηκε πίσω στο χωριό από όπου κατάγονταν, μεταφέρθηκε σε καταφύγιο ζώων.
Στην αρχή, προσπάθησαν να διδάξουν στον Μπόρις να μπορεί να ζει στο σπίτι με άλλους ανθρώπους και σιγά σιγά άρχισε να εμπιστεύεται ξανά τους ανθρώπους. Οι εθελοντές ανέφεραν επίσης ότι συνήθισαν τη γάτα στις φωνές των ανθρώπων διαβάζοντας ποιήματα διαφόρων Ρώσων συγγραφέων.
«Θυμάμαι την πρώτη φορά που είδα μια φωτογραφία του Μπόρις. Καθόταν μόνος του σε ένα κούτσουρο και κοίταζε το πρώην σπίτι του. Θυμάμαι πώς τον βοήθησα να ανακτήσει την εμπιστοσύνη του στους ανθρώπους. Στην αρχή του διάβασα βιβλία και κάθισε σε μια γωνιά με την πλάτη προς εμάς, εκφράζοντας τη δυσπιστία του », είπε ένας από τους ακτιβιστές των δικαιωμάτων των ζώων.
Έχουν περάσει τρία χρόνια από τότε και δυστυχώς ο Μπόρις πέθανε πρόσφατα, επειδή οι παλιές του παθήσεις επιδεινώθηκαν και οι κτηνίατροι δεν μπορούσαν να τον σώσουν. Εξάλλου, η γάτα δεν ήταν καθόλου μικρή.
Αλλά, κοιτάζοντας το όμορφο μέρος αυτής της ιστορίας, στα τελευταία του χρόνια φροντίστηκε και αγαπήθηκε, απολαμβάνοντας τη ζεστασιά και την άνεση ενός τόπου στο οποίο μπορούσε να πει με την πραγματική έννοια της λέξης “σπίτι”.