Ο Pierpaolo έσωσε τον Leo και εκείνος του το ανταπέδωσε.
Στις 25 Οκτωβρίου 2011, τα πέντε ψαροχώρια Cinque Terre στην Ιταλία- τα οποία αποτελούσαν καιρό πόλο έλξης τουριστών από όλο τον κόσμο – επλήγησαν από μία από τις χειρότερες πλημμύρες που είχε βιώσει ποτέ η περιοχή. Δεκατρείς άνθρωποι σκοτώθηκαν και πολλοί άλλοι χάθηκαν. Για περιουσίες, δεν μιλάμε, ούτε λόγος… Οι δρόμοι της Vernazza, ίσως το πιο διάσημο από τα χωριά, ήταν βυθισμένο στη λάσπη.
Όλοι στα Cinque Terre έχουν μια ιστορία να πουν από εκείνη την τρομακτική μέρα. Μία από τις πιο εκπληκτικές όμως προέρχεται από έναν τοπικό ιδιοκτήτη ξενοδοχείου, τον Pierpaolo Paradisi. Τι μας λέει ο Pierpaolo; Ότι εκείνη τη μοιραία μέρα, του έσωσε τη ζωή ο σκύλος του, από τον οποίο έχει ονομάσει τώρα το ξενοδοχείο του.
Επέλεξε τον Leo από τη Σερβία- Ο μόνος που διασώθηκε
Το ξενοδοχείο Leo’s Lodge βρίσκεται ψηλά στους βράχους, πάνω από τη Vernazza, σε ένα χωριουδάκι που βρίσκεται ακριβώς πάνω στο Sentiero Azzurro, το διάσημο “μπλε μονοπάτι” που οι τουρίστες λατρεύουν να περπατούν. Τρία εκατομμύρια επισκέπτες ετησίως λέγεται ότι πάνε στα πέντε μικροσκοπικά χωριά που αποτελούν το Cinque Terre.
Πριν από μια δεκαετία όμως το Prevo και το Sentiero Azzuro καταστράφηκαν από τις κατολισθήσεις λάσπης παρασύροντας τα πάντα στο πέρασμά τους και θάβοντας τους δρόμους κάτω από τη λάσπη και τα συντρίμμια.
Ο Pierpaolo Paradisi, ξεκίνησε ένα τεράστιο έργο ανακαίνισης ξενοδοχείου αλλά πέντε χρόνια μετά, ήρθε η πλημμύρα. Μόλις ένα μήνα νωρίτερα, είχε αποκτήσει έναν σκύλο, τον Leo, ένα κουτάβι διάσωσης από τη Σερβία. Κοιτάζοντας στο Facebook, διάβασε για μια ομάδα ακτιβιστών για τα δικαιώματα των ζώων και για Σέρβους μοντέλα που έπαιρναν αδέσποτα, γάτες και σκύλους από την Ιταλία κάθε φορά που πήγαιναν για δουλειά.
«Στον πόλεμο (της Γιουγκοσλαβίας), οι άνθρωποι έπρεπε να εγκαταλείψουν τα κατοικίδια ζώα τους (σκύλους, γάτες, χελώνες) και έτσι πολλαπλασιάστηκαν», λέει ο Paradisi: «Οπότε μέχρι τότε υπήρχε πρόβλημα με τα αδέσποτα σκυλιά».
Τα αδέσποτα θα μαζεύονταν και θα τα πήγαιναν σε κυνοκομεία, όπου, όπως παραθέτει ο Paradisi, κινδύνευαν να υποστούν ευθανασία εάν δεν είχαν υιοθετηθεί εντός 48 ωρών.
ΟΙ Σέρβοι θα πλήρωναν 100 ευρώ για κάθε σκύλο, αλλά εκείνη τη στιγμή, ο μέσος μισθός της Σερβίας ήταν μόλις 250 ευρώ το μήνα, οπότε θέλοντας να βοηθήσει (ο Paradisi) έστειλε στην ομάδα ένα μήνυμα, ζητώντας τους να διαλέξουν έναν σκύλο για αυτόν: «Είπα ότι χρειάζομαι ένα μικρό, γιατί χρησιμοποιώ πολύ το τρένο», θυμάται. Διάλεξαν ένα μικρό σκυλάκι από το Βελιγράδι και μου το έστειλαν. «Η ιστορία του ήταν ιδιαίτερη», λέει ο Paradisi καθώς «η μητέρα και η αδερφή του σκοτώθηκαν μπροστά του. Έχω μια φωτογραφία του κλουβιού στο οποίο βρισκόταν, που από τα 48 σκυλιά, ήταν ο μόνος που έσωσαν». Ο Leo, όπως θα τον ονόμαζε ο Paradisi, έφτασε στη Λιγουρία στις 25 Σεπτεμβρίου 2011.
Η κίνηση που του έσωσε τη ζωή
Αν και τα σκυλιά απαγορευόντουσαν από το γραφείο του, αποφάσισε να πάρει το νέο του κατοικίδιο στη δουλειά, καθώς ένιωθε άβολα να αφήσει το σκυλί στο σπίτι. «Αυτή η… παράβαση ήταν που μου έσωσε τη ζωή», λέει ο Paradisi.
Όταν έφτασαν στη La Spezia , η καταιγίδα είχε ήδη ξεκινήσει, δυνατή βροχή, βροντές και χαλάζι: «Υπήρξε ένας ανεμοστρόβιλος που έπληξε τα βουνά και δεν μπορούσα να δω ούτε ένα μέτρο μπροστά μου. Είχα όραση περίπου 30 εκατοστών, οπότε οδηγούσα εξαιρετικά αργά».
Ο Paradisi είχε βάλει τον Leo στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου του και στο μεγαλύτερο μέρος του, ο σκύλος είχε παραμείνει εκεί σιωπηλός, ώσπου, πλησιάζοντας όλο και πιο κοντά στο Πρέβο, ο Leo έκανε την κίνησή του: «Πήδηξε μπροστά, στα γόνατά μου, οπότε έπρεπε να σταματήσω. Θύμωσα, του είπε “Leo, οδηγώ”. Εκείνη τη στιγμή, όσο προσπαθούσε να απομακρύνει τον Leo από την αγκαλιά του, έγινε κατολίσθηση ακριβώς μπροστά τους.
«Ένα μέτρο πιο μπροστά και θα ήμασταν νεκροί»
«Κατέβηκε από το βουνό και η κατολίσθηση πήρε ακόμη και την άσφαλτο και το προστατευτικό κιγκλίδωμα μαζί της στον γκρεμό. Σχεδόν άγγιξε το αυτοκίνητο. Ένα μέτρο πιο μπροστά, και θα είχαμε φύγει και εμείς στον γκρεμό».
Ο Paradisi είναι πεπεισμένος ότι ο Leo έσωσε και τους δύο. Όχι ότι το κατάλαβε εκείνη τη στιγμή. Σοκαρισμένος ήταν όπως λέει, και ίσα που κατάφερε να γυρίσει το αυτοκίνητο και να φτάσει ως το Manarola, ένα άλλο από τα χωριά Cinque Terre.
«Μόνο τότε κατάλαβα τι συνέβαινε. Κάλεσα την αστυνομία και μου είπαν: «Πρέπει να προσέχετε τον εαυτό σας γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, είμαστε εντελώς αποκλεισμένοι. Πρέπει να προσπαθήσετε να βρείτε βοήθεια».
Κοιμήθηκαν στο αυτοκίνητο
Ο Paradidi και ο Leo κοιμήθηκαν στο αυτοκίνητο εκείνο το βράδυ και την επόμενη μέρα, με τον δρόμο ακόμα κατεστραμμένο, προσπάθησαν να φτάσουν στο σπίτι τους με τα πόδια, μέσω του μονοπατιού Sentiero Azzuro που σήμερα αποτελεί έναν ειδυλλιακό περίπατο για τους τουρίστες. Βέβαια εκείνη τη μέρα, δεν ήταν καθόλου ειδυλλιακή:
«Έμοιαζε σαν εμπόλεμη ζώνη», λέει ο Paradisi: «Υπήρχαν πέντε ελικόπτερα που τριγυρνούσαν αναζητώντας αγνοούμενους ανθρώπους. Υπήρχε ένα ιστιοφόρο αναποδογυρισμένο, και οι άνθρωποι ούρλιαζαν, αναζητώντας άλλους που αγνοούνταν. Το σπίτι μας ήταν εντάξει, αλλά δεν μπορούσαμε να φτάσουμε εκεί, επειδή μια κατολίσθηση είχε κόψει τον δρόμο». Το μόνο που έκανε ήταν να επικοινωνήσει με τους φίλους τους και να τους πει πως «ο Leo μου έσωσε τη ζωή»!
Ο Paradisi έχει ονομάσει το κτήμα Leo’s Lodge, με τον Λέο να είναι τέλειος οικοδεσπότης, «χαιρετώντας» τους επισκέπτες και συνοδεύοντάς τους στα δωμάτιά τους. «Είμαστε μαζί 24 ώρες το 24ωρο. Τον παίρνω όπου κι αν πάω, ακόμα και στον οδοντίατρο».
Η φήμη του Leo έχει εξαπλωθεί τόσο πολύ που το 2012, τη χρονιά που ακολούθησε την πλημμύρα, του απονεμήθηκε το βραβείο στο Premio Internazionale Fedeltà del Cane, ή διεθνές βραβείο πίστης σκύλων. Επιλέχθηκε ως “πρώτος μεταξύ ίσων” από 10 εξίσου εξαιρετικά σκυλιά.