Το συμβάν που ακολουθεί έκαναν γνωστό πριν από μερικές μέρες οι εθελοντές του Φιλοζωϊκός Σύλλογος Κιλκίς και είναι ενδεικτικό για την έλλειψη παιδείας που έχουμε. Και ίσως δεν θα το αναφέραμε αν ήταν μεμονωμένο και σπάνιο περιστατικό, όμως είναι κάτι που συμβαίνει. Μπορεί όχι κάθε μέρα αλλά πολύ συχνά.
Το περιστατικό έχει να κάνει με ένα αδεσποτάκι, το οποίο ζωγράφισαν δύο ανήλικα κορίτσια γελώντας. Πήραν μπογιές και έκαναν διάφορα σχέδια πάνω του, όπως θα δείτε στις φωτογραφίες που ακολουθούν. Και όλο αυτό φυσικά με μεγάλη χαρά. Και το συμβάν είχε και συνέχεια. Το φωτογράφησαν και ανέβασαν τις φωτογραφίες στο Instagram ώστε να δουν το κατόρθωμά τους και οι φίλοι τους. Και να γελάσουν όλοι μαζί σαν κάτι πολύ αστείο.
Οι άνθρωποι του Φιλοζωικού ανέφεραν ότι γνωρίζουν τα στοιχεία των δύο κοριτσιών και θα κινηθούν ανάλογα. Κάτι φυσικά απολύτως σωστό. Γιατί αν από μικρά παιδιά συμπεριφέρονται έτσι στα ανυπεράσπιστα πλάσματα, αναρωτιέται κανείς τι μπορεί να κάνουν όταν μεγαλώσουν.
Και αναρωτιέται κανείς. Τι στραβό έχει συμβεί σε αυτή τη χώρα. Θα πει τώρα κάποιος ότι αυτά συμβαίνουν παντού. Ναι, φυσικά και συμβαίνουν. Απλά τα θλιβερά περιστατικά με θύματα τα ζώα είναι καθημερινά εδώ. Σε μια τόσο μικρή χώρα οι κακοποιήσεις είναι αμέτρητες. Κάθε μέρα, κάθε ώρα. Παντού. Σε όλα τα μέρη. Και δυστυχώς ο πολύς ο κόσμος δεν τα γνωρίζει καθώς αν δεν παρακολουθείς τα social media και τις αναρτήσεις των φιλοζωικών ή των μεμονωμένων εθελοντών, δεν μπορείς να τα μάθεις. Η πληροφόρηση από τα μίντια είναι ελάχιστη και μόνο αν ένα περιστατικό “πουλάει”.
Οι γενιές μέχρι τώρα απέτυχαν. Όλη μας η προσοχή και η ελπίδα έχει στραφεί στις νέες γενιές που είναι η μόνη ελπίδα να κάνουν κάπως καλύτερο τον κόσμο γύρω μας.
Και όμως βλέπουμε συχνά περιστατικά κακοποίησης ζώων από ανήλικα παιδιά. Βλέπουμε μια παιδική βία που γίνεται ανεξέλεγκτη. Ενδεικτικό της αποτυχίας των μεγαλύτερων.
Τα πάντα είναι παιδεία. Ξεκινώντας πρώτα από όλα από την οικογένεια. Πώς όμως θα γίνει αυτό όταν οι γονείς ανήκουν στις γενιές που έχουν αποτύχει; Και εδώ έρχεται η σημασία του σχολείου. Εκεί θα πρέπει να γίνει η μεγάλη δουλειά. Να γίνει ενημέρωση και να καλλιεργηθεί η αγάπη για το διπλανό, τον ανήμπορο, τον αδύναμο. Να καλλιεργηθεί η αγάπη για τα ζώα και το περιβάλλον.
Παρά τις αμέτρητες προσπάθειες εδώ και πολλά χρόνια φορέων, φιλοζωικών, ανθρώπων, δασκάλων ώστε να μπει ένα ανάλογο μάθημα στα σχολεία, η Πολιτεία, η οποία γνωρίζει πολύ καλά τι ακριβώς συμβαίνει, δεν δείχνει κανέναν ενδιαφέρον. Δεν καταλαβαίνει-ή δεν θέλει να καταλάβει, ότι μόνο έτσι μπορεί να βελτιωθεί η κατάσταση. Οι υπεύθυνοι, όλων των κυβερνήσεων μέχρι σήμερα, έχουν μονίμως κλειστά τα αυτιά τους. Γιατί; Ο καθένας ας σκεφτεί το γιατί.
από τη Μυρτώ Τζώρτζου, myrto1@hotmail.com