O εφτάχρονος γιος της Dorrie Nuttal, Luke, φάνηκε τυχερός γιατί είχε την τύχη να του κρατάει συντροφιά ένας σκύλος εκπαιδευμένος για θεραπεία. Η οικογένεια είχε υιοθετήσει και εκπαιδεύσει αυτό το όμορφο κουτάβι, τον Jedi—από όταν ο Luke ήταν ακόμα μικρός. Έτσι, κάποια στιγμή τον περασμένο χειμώνα, όταν η μητέρα βρήκε το μαύρο κουτάβι ξαπλωμένο πάνω στο γιο της, ήξερε ότι κάτι δεν πήγαινε καθόλου καλά.
Έλεγξε τα επίπεδα γλυκόζης του γιου της και παρότι οι ενδείξεις έδειχναν καλές, κάτι της έλεγε ότι δεν ήταν στην πραγματικότητα. Κι είχε δίκιο.
Το σκυλάκι την είχε ξυπνήσει στη μέση της νύχτας.
Η Dorrie τρύπησε το δάχτυλο του γιου της και τα επίπεδα ήταν χαμηλά στο 57. Του έδωσε μια κάψουλα γλυκόζης. Δεν της είχε προκαλέσει έκπληξη ότι το κουτάβι ο Jedi είχε σωστό προαίσθημα…Το μηχάνημα μπορεί να είχε κάνει λάθος, αλλά ο σκύλος όχι. Άλλωστε και στο παρελθόν το ένστικτό του είχε αποδειχθεί σωστό.
Ήταν άλλωστε εκπαιδευμένος να διαισθάνεται τις χημικές αλλαγές στο αίμα του φίλου του.
Δεν είχε περάσει ούτε ένα βράδυ που να μην είναι ο μικρός Jedi στο πλευρό του αγοριού.
Παρόλα αυτά δεν μπορεί να ακολουθεί τον Luke στο σχολείο και επίσης είναι πολύ δύσκολο που οι γονείς ξυπνάνε κάθε βράδυ τρεις φορές για να ελέγχουν την κατάσταση του αγοριού. Κι όμως η φροντίδα του και η αφοσίωσή του στο αγόρι δεν μπορούν παρά να τον κάνουν το πιο αγαπητό μέλος της οικογένειας.
“Όταν μεγαλώσει ο γιος μου, θέλω να νιώθει ότι θα έχει πάντα τον Jedi στο πλευρό του. Είναι οι καλύτεροι φίλοι και αγαπάνε ο ένας τον άλλο. Όταν θα κοιτάζει πίσω στα παιδικά του χρόνια θα είναι πάντα εκεί ο σκύλος του. Θα θυμάται τα δύσκολα και τις κακουχίες που πέρασε με την ασθένεια, αλλά θα έχει να θυμάται και αστείες και χαρούμενες στιγμές με τον Jedi.”
Είναι ευλογία ο ένας για τον άλλο, πραγματικά!