Κάθε μέρα το γατάκι τον περίμενε στο ίδιο σημείο, τον ακολουθούσε στο δρόμο για την καφετέρια που πήγαινε και έμενε μαζί του ενώ δούλευε στον υπολογιστή του. Μια μέρα όταν έλεγαν αντίο, ο άντρας της έκανε μια χειρονομία για να μπει μαζί του στο αυτοκίνητο.
Μερικές φορές πιστεύουμε ότι είμαστε αυτοί που επιλέγουμε τα κατοικίδια ζώα μας, αλλά υπάρχουν και άλλες στιγμές που μας επιλέγουν. Είναι δύσκολο να το κατανοήσουμε ακόμη και για εμάς, αλλά υπάρχουν ζώα που για κάποιο λόγο συνδέονται με ξένους από το πουθενά, όπως η Σόφι, ένα γατάκι που επέμεινε για εβδομάδες σε έναν συγκεκριμένο πεζό για να γίνει ο νέος κηδεμόνας της .
Ο Βασίλης Akwan συνήθως πηγαίνει στην ίδια καφετέρια κάθε απόγευμα για να εργαστεί στον υπολογιστή του. Μια ρουτίνα που δεν είχε τίποτα το ιδιαίτερο έως ότου ένα γατάκι πήδηξε από ένα δοχείο σκουπιδιών πριν φτάσει στην καφετέρια. Ο άντρας την χάιδεψε και τον ακολούθησε στο κατάστημα.
Το προφανώς αδέσποτο γατάκι ξαπλώνει στον πάγκο δίπλα στον Βασίλη ενώ έπινε καφέ και εργαζόταν. Η μικρή γάτα δεν κινήθηκε από εκείνο το μέρος μέχρι να τελειώσει την δουλειά του. Έκλεινε τον υπολογιστή του και έφευγε για το σπίτι και μετά χώριζαν.
Αλλά την επόμενη μέρα, το γατάκι του δρόμου τον είδε ξανά στο δρόμο για την καφετέρια και αποφάσισε να τον συνοδεύσει ξανά. Η γάτα κρατούσε την απόστασή της για να μην ενοχλεί, αλλά καθώς ο Βασίλης έδειξε στοργή, επέτρεψε να χαϊδευτεί από τον άντρα. Από τότε, κάθε μέρα, το ζώο αναγνώριζε το πρόγραμμα του Βασίλη και άρχισε να εμφανίζεται αμέσως μπροστά από την καφετέρια.
Ο Βασίλης, από την πλευρά του, καθημερινά έβλεπε την γάτα και της έφερνε κάποιες λιχουδιές , δημιουργώντας έναν πολύ ιδιαίτερο δεσμό. Έμενε δίπλα του ή γουργούριζε κοντά στον υπολογιστή, ήταν ευχαριστημένη με τον ανθρώπινο σύντροφό της, αλλά ήταν σαφές ότι ήθελε κάτι περισσότερο από τα απογεύματά της συντροφιά με τον Βασίλη ήταν το πιο κοντινό πράγμα για να έχει ένα σπίτι , οπότε ο άντρας αποφάσισε να την πάρει.
Ένα απόγευμα, όταν έλεγαν αντίο, ο Βασίλης έκανε μια χειρονομία στο γατάκι να έρθει στο αυτοκίνητό του, την πήρε και αμέσως κατάλαβε ότι είχε πετύχει, τελικά θα είχε ένα σπίτι και έναν ανθρώπινο πατέρα για να τη φροντίζει.
Ο Βασίλης ονόμασε το γατάκι Σόφι και στο σπίτι προσαρμόστηκε με λίγα προβλήματα, αλλά ήταν κατανοητό, δεν είχε βρεθεί ποτέ σε ένα διαμέρισμα, οπότε έπρεπε να αναγνωρίσει τα έπιπλα και τα δωμάτια που από εκείνη τη στιγμή θα ήταν το σπίτι της.
«Την πρώτη μέρα στο σπίτι της, ήταν λίγο νευρική, μύριζε τα πάντα, αλλά νομίζω ότι ένιωθε ασφαλής από τότε που ήμουν εκεί μαζί της. Είναι εξαιρετικά παιχνιδιάρικη και παίρνω τα παιχνίδια της όλη την ώρα (για να την κρατήσω απασχολημένη). Το καλύτερο είναι ότι έχει προσαρμοστεί καλά στον τρόπο ζωής μου. »
Η Σόφι μεταφέρθηκε στον κτηνίατρο, όπου έλαβε όλη τη φροντίδα, την εμβολίασαν και την έβαλαν ένα τσιπ σε περίπτωση που χαθεί. Μετά την ολοκλήρωση των επίσημων διαδικασιών, το γατάκι επιτέλους κηρύχθηκε υιοθετημένο και αφού έπαιζε στα σκουπίδια, τώρα βρίσκεται ανάμεσα στις ζεστές και μαλακές κουβέρτες που έχει στο σπίτι. Ο Βασίλης πιστεύει ότι βρήκε τον τέλειο συγκάτοικο , ή μάλλον τον βρήκε και είναι ευγνώμων που συνέβη.