Ο μοναχικός λύκος είναι εκείνο το ευγενές και πανέμορφο πλάσμα που τριγυρίζει μόνο του μέσα στην άγρια φύση. Είναι αυτός που δεν ανήκει σε κάποια αγέλη γιατί εκδιώχθηκε από αυτήν. Είναι αυτός που αντιμετωπίζει μόνος του τις δυσκολίες της ζωής του και κυνηγάει τα θηράματά του για να επιβιώσει χωρίς την δύναμη της αγέλης.
Είναι αυτός που κοιμάται τα βράδια σε όποια φωλιά θεωρεί ασφαλή, αφουγκραζόμενος πάντα κάποιο διαφαινόμενο κίνδυνο. Είναι αυτός που στην πανσέληνο βρίσκει το πρώτο ξέφωτο για να ξαπλώσει και να φωνάξει πως ζητάει μια οικογένεια.. Μια οικογένεια που δεν θα τον αγνοήσει αυτή την φορά αλλά θα τον δεχτεί και θα τον κάνει “κομμάτι” της. Μια οικογένεια που θα τον ακούσει και θα τον πλησιάσει. Που θα του δείξει πως ανήκει κάπου και έχει έναν καινούριο σκοπό να υπηρετήσει και θα πάψει να είναι ο μοναχικός λύκος. Αλλά να γίνει αυτός ο λύκος που έχει κάτι να δώσει αρκεί να του δοθεί η ευκαιρία.
Πολλά τα κοινά του με τον άνθρωπο. Τον μοναχικό άνθρωπο. Αυτόν που έχασε το παιχνίδι της ζωής ενώ εκείνη τρέχει. Που σκέφτεται τι έκανε λάθος και έμεινε έξω από την κούρσα. Που περιμένει την κάθε πανσέληνο για να την ρωτήσει ένα μεγάλο γιατί. Γιατί τα λάθη του να είναι ασυγχώρητα και γιατί η φωνή του να μην ακούγεται. Όπως δεν ακούγεται η κραυγή του λύκου στο ξέφωτο. Άλλωστε την άλλη μέρα θα είναι μια ακόμη μέρα. Που θα δημιουργήσει αναμνήσεις από τις σκέψεις και όχι από τις εμπειρίες του παιχνιδιού που λέγεται ζωή. Γιατί το παιχνίδι τρέχει χωρίς αυτόν.
Να τον συμπαθείς τον μοναχικό λύκο. Γιατί ψάχνει αυτό που ψάχνουν όλοι. Ένα μέρος για να ανήκει. Να ξυπνάει το πρωϊ με σκοπό και να κοιμάται το βράδυ με την αγέλη του. Να δίνει και να παίρνει. Να φωνάζει στο ξέφωτο και η φωνή του να είναι μέρος μια όμορφης συγχορδίας. Να τρέχει ελεύθερος και να παλεύει για την ελευθερία της αγέλης του. Να προσέχει τα νέα μέλη και να τα μαθαίνει από τα λάθη που έκανε ο ίδιος. Και πάνω απ’ όλα να συγχωρεί τον εαυτό του και ταυτόχρονα να αισθάνεται ευλογημένος.
Να τον αγαπάς τον μοναχικό τον λύκο. Είχε αρκετό χρόνο να σκεφτεί τι έκανε λάθος. Περιπλανήθηκε πολύ καιρό μόνος και έχει καταλάβει το νόημα της ζωής. Και αν σε πλησιάσει μην φοβηθείς, να σου μιλήσει θέλει. Δεν είναι μόνος επειδή είναι κακός. Να τον ακούσει κάποιος θέλει. Αν τον φοβηθείς δεν θα σε πειράξει, απλά θα φύγει και θα συνεχίσει την περιπλάνηση μέχρι να ακουστεί η φωνή του. Αυτή η όμορφη φωνή που την ακούει μόνο η πανσέληνος, η οποία απάντηση δεν του έχει δώσει.
Να τον εμπιστεύεσαι τον μοναχικό τον λύκο. Δεν θα σε προδώσει. Αν του δώσεις την ευκαιρία που ζητάει δεν θα το μετανιώσεις. Τα σημάδια πάνω του δείχνουν την γνώση του πόνου. Τα βιώματα της μοναχικής περιπλάνησης. Από την ημέρα που έμεινε μόνος μέχρι την ημέρα που θα καταφέρει να τα μοιραστεί με κάποιον. Με κάποιον που θα μπει στον κόπο να ακούσει το ουρλιαχτό του. Αυτό το ουρλιαχτό που δεν κρύβει κακία αλλά φόβο και πόνο.
Να μην τον λυπάσαι τον μοναχικό τον λύκο. Παραμένει περήφανος και δυνατός. Θα συνεχίσει μόνος του με όπλο του τον πόνο. Και αν δεν μπορείς να τον δεχτείς, τουλάχιστον μην τον λυπάσαι. Ποτέ μην λυπηθείς τον μοναχικό τον λύκο. Τα σημάδια της ψυχής του τον κράτησαν όρθιο μέχρι σήμερα. Λύπη δεν χωράει εδώ.
Να τον εκτιμήσεις τον μοναχικό τον λύκο. Και αν κάποια μέρα τον συναντήσεις, να του χαμογελάσεις. Θα σου χαμογελάσει κι αυτός. Όσο πόνο και αν κουβαλάει.
Και συνεχίζει το ταξίδι του ο μοναχικός ο λύκος…
