Ο Said Beid Επέστρεψε Στην Ουκρανία Μαζί Με 45 Γάτες
Κράτησε την υπόσχεσή του και επέστρεψε από την Ουκρανία φέρνοντας μαζί του 45 γάτες
Ο Λομβαρδός ντετέκτιβ για κατοικίδια, ο οποίος έφυγε για την Ουκρανία με ένα φορτηγό γεμάτο τρόφιμα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης για τα ζώα που έμειναν κάτω από τις βόμβες, επέστρεψε στην Ιταλία με ένα φορτηγό γεμάτο γάτες που κλάπηκαν από τον βομβαρδισμό στο Karkhiev.
Επέστρεψα κουρασμένος και ζαλισμένος, αλλά σίγουρα πιο χαρούμενος. Είπε ο Λομβαρδός «ντετέκτιβ για κατοικίδια», ο οποίος έφυγε για την Ουκρανία με ένα φορτηγό γεμάτο τρόφιμα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης για τα ζώα που έμειναν κάτω από τις βόμβες, κράτησε την υπόσχεσή του και επέστρεψε στην Ιταλία με το φορτηγό γεμάτο γάτες που είχαν κλαπεί από τον βομβαρδισμό στο Karkhiev. .
«Παρά τα απροσδόκητα γεγονότα, τις μεγάλες δυσκολίες και τη μεγάλη κούραση, είμαι χαρούμενος με το πώς πήγε. Όλο το φαγητό και το υλικό που συγκεντρώσαμε χάρη στη βοήθεια τόσων ανθρώπων παραδόθηκε στους εθελοντές και θα διελεγχθούν και θα διανεμηθούν όπου χρειαστεί». Αλλά για τον Said, η χαρά είναι επίσης να μπορείς να σώσεις αρκετά ζώα.
«Είναι οι γάτες που επέζησαν από τον βομβαρδισμό στο Χάρκοβο και μπλοκαρίστηκαν χωρίς δυνατότητα εξόδου επειδή δεν είχαν τα απαραίτητα έγγραφα. Αυτό ήταν που οδήγησε στις ατελείωτες ώρες αναμονής. Τελικά, μόνο χάρη σε έναν πολύ ευγενικό κτηνίατρο στα σύνορα της Σλοβακίας μπορέσαμε να ξεμπλοκάρουμε την κατάσταση. Κοιμήθηκα σε αυτοκίνητα και σε καταυλισμούς προσφύγων, αλλά τουλάχιστον όλο αυτό το διάστημα μου επέτρεψε να ανακτήσω μερικά φτωχά περιπλανώμενα σκυλιά . Τα παρέδωσα σε έμπιστους εθελοντές που θα τους φροντίσουν σε ασφαλές μέρος, από τη φρίκη που είναι τώρα στην Ουκρανία».
Η σωτηρία και η αγωνία της μη δυνατότητας επιστροφής
Ο Said Beid έφυγε για την Ουκρανία για να φέρει βοήθεια σε διάφορα καταφύγια ζώων. Όταν όμως άκουσε την ιστορία αυτής της εθελόντριας που στέγαζε 72 γάτες και από την οποία δεν είχε χωρίσει ποτέ, ούτε καν την εποχή των πρώτων βομβαρδισμών, αποφάσισε να τη βοηθήσει. «Με τις πρώτες βόμβες κατάφερε να καταφύγει στο κελάρι όπου φυσικά είχε φέρει και όλες τις γάτες και έμεινε εκεί για 12 μέρες», λέει ο Said.
«Όταν όμως είδε ότι τα πράγματα χειροτέρευαν, προσπάθησε να το σκάσει μαζί τους. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού δέκα , έξι κουτάβια και τέσσερις ενήλικες πέθαναν, μετά δώδεκα κατάφερε να τα αφήσει σε οικογένειες φίλων και γνωστών, ενώ με όσους έμειναν προσπάθησε να φτάσει στα σύνορα με την Ουγγαρία για να με συναντήσει».
Ο Σαΐντ μπήκε μόνος στην Ουκρανία, επειδή οι άλλοι εθελοντές παρέμειναν στα σύνορα. «Μαζί μου ήταν ένα κορίτσι από την Ουγγαρία για να με βοηθήσει στη μετάφραση που με συνόδευσε στα διάφορα καταφύγια για να αφήσω όλα όσα είχαμε μαζέψει. Πρώτα όμως ήθελα να λύσω το θέμα της γάτας . Έβαλα λοιπόν τον εθελοντή να μου στείλει τη θέση και φτάσαμε σε αυτό. Δεδομένου ότι ο κανόνας απαγορεύει τη μεταφορά περισσότερων από πέντε ζώων ταυτόχρονα, φόρτωσα στη μαμά πέντε κουτάβια, και τέσσερα ενήλικα. Αλλά πίσω στα σύνορα, ο κτηνίατρος με μπλόκαρε, εξηγώντας ότι ο ιδιοκτήτης των γατών θα πρέπει επίσης να είναι εκεί για να βγει έξω. Μου απέσυραν το διαβατήριο για ώρες, αλλά τελικά τίποτα, έπρεπε να πάω πίσω στον ιδιοκτήτη και να αλλάξω σύνορα».
«Σε εκείνο το σημείο, μαζί, φόρτωσα κι εγώ όλες τις γάτες και φύγαμε ξανά, αυτή τη φορά κατευθυνθήκαμε προς τα σύνορα με την Τσεχοσλοβακία. Εδώ στο τελωνείο όλα καλά, ενώ στα άλλα σύνορα μας μπλόκαραν. Πάρα πολλές γάτες . Πριν περάσουν έπρεπε να επισκεφτούν τον κτηνίατρο. Και εδώ άρχισε η αναμονή. Βρήκα καταφύγιο στο αυτοκίνητο με γάτες, ανάβοντας φωτιά κατά διαστήματα για να ζεσταθούμε. Ευτυχώς υπήρχε φαγητό για αυτούς. Ο ιδιοκτήτης είχε μεταφερθεί σε ένα καταφύγιο. Εν ολίγοις, ο κτηνίατρος έφτασε στη μία η ώρα την επόμενη μέρα .
Από 45 γάτες υπήρχαν 14 με μικροτσίπ, κάτι που νομίζαμε ότι ήμασταν καλά. Νομίζαμε ότι είχαμε λύσει το πρόβλημα, αλλά ούτε καν για ιδέα».
Και ναι, γιατί ανάμεσα στις γάτες υπήρχαν και καθαρόαιμες : «Αυτές δεν ανήκουν στην κατηγορία της ανθρωπιστικής βοήθειας, χρειάζονται συγκεκριμένη άδεια γιατί μπορούσαν να πουληθούν. Κάλεσα λοιπόν τον κόσμο, από το προξενείο μέχρι την πρεσβεία, όποτε μπορούσα γιατί τα προβλήματα επικοινωνίας είναι διαφορετικά. Εν ολίγοις, στο τέλος γινόταν όλο και χειρότερο. Ήταν το τρίτο βράδυ χωρίς φαγητό, στο κρύο. Ακόμα και οι γάτες δεν άντεξαν άλλο. Ήμασταν πραγματικά εξαντλημένοι».
Σε εκείνο το σημείο, όμως, η μοίρα ήθελε κάποιον να ξεμπλοκάρει την κατάσταση: «Έφτασε ένας κτηνίατρος που μας έβαλε πρώτα να ελευθερώσουμε τις γάτες σε ένα δωμάτιο για να κινούνται και να τρώνε πιο άνετα και μετά μαζί με τον τελώνη βρήκαν τη λύση για να περάσουμε. Δώστε πέντε γάτες σε πέντε διαφορετικούς ανθρώπους . Και έτσι κάναμε, στη σειρά υπήρχαν πολλοί οδηγοί φορτηγών και σε πέντε από αυτούς παραδώσαμε πέντε γάτες στον καθένα. Έτσι καταφέραμε τελικά να βγούμε από εκείνη την κόλαση».