Από τότε που υιοθετήθηκε, αυτό το μικρό σκυλάκι δεν σταμάτησε να χαμογελά: είναι η απέραντη χαρά που νιώθει .
Δεν σταματά να χαμογελά και να δείχνει τη φιλία και την ευγνωμοσύνη που νιώθει προς τους κηδεμόνες του. Αυτό το διασωθέν κουτάβι γνώριζε τις δυσκολίες του να μην έχει σπίτι και τώρα δεν σταματά να δείχνει τη χαρά του που είναι ασφαλές και ευτυχισμένο.
Στα περισσότερα καταφύγια σκύλων, όσο καλές κι αν είναι οι συνθήκες, είναι πάντα πολύ δύσκολο να καλυφθούν όλες οι ανάγκες των ζώων. Το προσωπικό και οι εθελοντές είναι συχνά ανεπαρκείς και οι περισσότεροι είναι υπερπληθυσμένοι. Τα ζώα που έχουν ανάγκη είναι οι κύριοι «πελάτες» αυτών των καταφυγίων.
Πολλά σκυλιά περνούν όλη τους τη ζωή περιμένοντας μια ευκαιρία. Ακόμη και σε πολύ καλύτερες συνθήκες από αυτές που βλέπουν στους δρόμους, συνειδητοποιούν ότι μπορούν –και αξίζουν– περισσότερα: όχι πολύ, μόνο λίγη στοργή και θαλπωρή.
Το κουτάβι σε αυτή την ιστορία είχε την τύχη να μάθει την άλλη όψη του νομίσματος. Σώθηκε από τους δρόμους και τελικά υιοθετήθηκε από μια στοργική οικογένεια, δεν μπορεί να σταματήσει να χαμογελά, δείχνοντας ότι η ευτυχία εξαρτάται από πολύ λίγα – σχεδόν τίποτα, στην περίπτωση των γούνινων.
Διάσωση και υιοθεσία
Ο Μήτι είναι ένας επτάχρονος Αμερικανός Νταής που διασώθηκε από τους δρόμους του Φρέσνο, στην Κεντρική Κοιλάδα (Καλιφόρνια, ΗΠΑ). Όταν έφτασε στο καταφύγιο Fresno Bully Rescue, ο σκύλος έδειξε όλα τα σημάδια ενός τραυματισμένου ζώου: φοβισμένο, ανασφαλές, εξαιρετικά ντροπαλό.
Πολύ αργά, ο Meaty άρχισε να εμφανίζει συμπτώματα ότι θεραπεύεται. Είχε συνηθίσει να ζει με ανθρώπους, άρχισε να τους εμπιστεύεται. Το πίτμπουλ που ζούσε κρυμμένο στα κλουβιά αποδεχόταν ήδη την παρουσία και τη στοργή των εθελοντών.
Ο σκύλος πέρασε δύο χρόνια στο καταφύγιο, χωρίς κανένας επισκέπτης να ενδιαφερθεί για αυτόν. Στην πραγματικότητα, πρέπει να ειπωθεί ότι για το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου, ο Meaty απέφευγε την παρουσία των περισσότερων ανθρώπων, μειώνοντας τις πιθανότητες να βρει έναν υποψήφιο κηδεμόνα.
Στη συνέχεια γνώρισε τη Λίζα Ράιλι. Η Καλιφορνέζα είδε τις φωτογραφίες του σκύλου στον ιστότοπο του καταφυγίου και αποφάσισε να τον επισκεφθεί αρχικά χωρίς δέσμευση: σκόπευε να συναντήσει τον Meaty προσωπικά. Αλλά ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά.
Μέχρι τότε, η Λίζα δεν πίστευε ότι ήταν σε συναισθηματική θέση να υιοθετήσει ένα νέο σκυλί. Συνέχιζε να ξεπερνά την απώλεια της Kitty, ενός σκύλου της ίδιας ράτσας με το Meaty, που είχε συμβεί τρεις μήνες πριν από τη συνάντηση.
Σε συνέντευξή της στην ιστοσελίδα The Dodo, η Λίζα είπε ότι θυμάται σαν να ήταν σήμερα η στιγμή που γνώρισε τον Μήτι. Ήταν ένα ηλιόλουστο, τυπικό απόγευμα της Καλιφόρνια, και βρήκε το πίτμπουλ να κείτεται στην είσοδο του καταφυγίου, κάτω από τον καυτό ήλιο. Παρά το γεγονός ότι δεν συμπαθεί τους ξένους, ο σκύλος δεν προσπάθησε να με αποφύγει.
«Το καταφύγιο έκανε εξαιρετική δουλειά φροντίζοντας τον Meaty, αλλά από την πρώτη φορά που τον είδα, με τράβηξε και ένιωσα ότι θα μπορούσα να τον πάρω σπίτι».
Ο κηδεμόνας συνειδητοποίησε ότι ο νταής είχε όλα όσα ήθελε. Τακτοποίησε γρήγορα τα απαραίτητα χαρτιά και πήρε τον Μήτι σπίτι την ίδια μέρα. Έμεινε μόνο για λίγες ώρες στο Fresno Bully Rescue .
Ο Αμερικανός νταής έγινε δεκτός θερμά από τα τετράποδα αδέρφια του: δύο πιτ μπουλ που επίσης διασώθηκαν –ο Punky και ο Ricardo Tubbs (που πήρε το όνομά του από έναν ντετέκτιβ από τη σειρά Miami Vice)– και τα δύο ηλικιωμένα λαγωνικά της οικογένειας – Bitty και Dape. Η οικογένεια ήταν πλήρης, γιατί ο καθένας έχει διαφορετική προσωπικότητα, αλλά όλα συνθέτουν ένα ευτυχισμένο σπίτι.
Οι πρώτες μέρες ήταν δύσκολες, αλλά τίποτα στη Λίζα δεν μπορούσε να ξεφύγει. Το πρώτο πρωί, ο κηδεμόνας βρήκε μια θάλασσα από μασημένα παπούτσια όταν ξύπνησε. Ο Meaty δεν αλληλοεπιδρούσε πολύ με τα αδέρφια του (στην πραγματικότητα προσπαθούσε να κρυφτεί), αλλά σε λίγο, έδειχνε ήδη ζήλια και ήθελε περισσότερη προσοχή.
Σε λίγες μόνο εβδομάδες, το Meaty προσαρμόστηκε πλήρως στη νέα οικογενειακή ρουτίνα – δεν θα πρέπει να είναι πολύ δύσκολο να παίζεις, να τρέχεις και να μοιράζεσαι αγκαλιές και γλειψίματα, ειδικά για κάποιον που προέρχεται από ιστορικό εγκατάλειψης.
Ποτέ όμως δεν έχασε τη συνήθεια να χαμογελά. Ανοίγει ένα όμορφο χαμόγελο κάθε φορά που ο κηδεμόνας του επιστρέφει στο σπίτι ή όταν παίζει με τα αδέρφια του και τη μητέρα του.
Η Lisa ανακάλυψε επίσης ότι ο Meaty λατρεύει τις φωτογραφίες. Αρκεί να δει μια κάμερα (ξέρει ήδη ότι τα κινητά βγάζουν φωτογραφίες), για να ετοιμάσει ένα μεταδοτικό χαμόγελο. Του αρέσει να δείχνει τη χαρά που νιώθει που τον καλωσορίζουν, τον προστατεύουν και τον αγαπούν.
Μαγεμένη από τις πόζες και το χαμόγελο ενός τόσο φωτογενούς σκύλου, η Λίζα οργάνωσε μια σελίδα για το Meaty στο Instagram, όπου μοιράζεται την καθημερινότητα του σκύλου. Οι φωτογραφίες είναι πανέμορφες, και έχουν ήδη κερδίσει πάνω από 153.000 χρήστες του διαδικτύου. Το προφίλ ενημερώνεται σχεδόν καθημερινά.