Μία πολύτεκνη μητέρα, η Αλεξάνδρα Χοροζίδου – Τσανακτσίδου, παρέλαβε το πτυχίο της με άριστα, από το Τμήμα της Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) και η αίθουσα τελετών «σείστηκε» από τα χειροκροτήματα και τις επευφημίες των εννέα παιδιών της.
Έκανε το όνειρο της πραγματικότητα
Ειδικότερα, η Ανθή, η Μαρία, ο Γιώργος, η Μυρτώ, ο Άγγελος, ο Παύλος, ο Παΐσιος, ο Κωνσταντίνος και η Ελισάβετ είναι τα παιδιά της πολύτεκνης μητέρας, που στα 41 της χρόνια είναι και πτυχιούχος δύο φορές, αφού είχε προηγηθεί το πτυχίο της στο Τμήμα Φυσικοθεραπείας του Α.Τ.Ε.Ι.Θ..
«Δεν άσκησα το πρώτο επάγγελμα -είχα να μεγαλώσω παιδιά, αλλά, τώρα, πιστεύω πως ήρθε η στιγμή να κάνω όνειρο την αγάπη μου για την ιστορία. Ωστόσο η μητρότητα προηγείται! Αυτό δεν αλλάζει», υπογραμμίζει η 41χρονη μητέρα, η οποία αποφάσισε να μπει στο Πανεπιστήμιο, όταν είχε ήδη τα επτά παιδιά.
«Άρχισα να ασχολούμαι έντονα με την ιστορία, με το ζήτημα του Μακεδονικού Αγώνα. Ξεκίνησα κάποιες μελέτες και καταγραφές μαρτυρίων από τη μεριά της μητέρας, που κατάγεται από την περιοχή της Καστοριάς, με αποτέλεσμα να γράψω το βιβλίο “Στις φλόγες του Αη Λια”, που εκδόθηκε φέτος», επεσήμανε στο ΑΠΕ -ΜΠΕ.
Έμαθε ότι μπαίνει στο Πανεπιστήμιο όταν είχε στην αγκαλιά της το όγδοο παιδί της, σε ηλικία μόλις δύο μηνών. «Ο Κωνσταντίνος και η Ελισάβετ ουσιαστικά ήρθαν στη ζωή ενώ ήμουν φοιτήτρια. Κατά κάποιον τρόπο, το λοκντάουν και ο κορονοϊός με βοήθησαν να μην λείπω από το σπίτι, να διαβάζω και να παρακολουθώ μαθήματα διαδικτυακά», σημείωσε.
Ερωτηθείσα, αν οι συμφοιτητές και οι καθηγητές της γνώριζαν ότι είναι πολύτεκνη μητέρα, λέει πως ποτέ δεν επιδίωξε να το μάθουν, τονίζοντας «ίσως κάποιοι γνώριζαν, αλλά μόνο στο τέλος των σπουδών μαθεύτηκε ότι είμαι μητέρα 9 παιδιών. Δεν το “φώναξα”, επειδή δεν ήθελα ειδική μεταχείριση από τους καθηγητές».
Η πολύτεκνη μητέρα βάζει πλώρη για νέες σπουδές
Η Αλεξάνδρα Χοροζίδου – Τσανακτσίδου δεν τελείωσε τον κύκλο σπουδών της με την απόκτηση του δεύτερου πτυχίου, αφού έχει ήδη ξεκινήσει μια νέα προσπάθεια.
«Παρακολουθώ εκπαίδευση στο Personal and Executive Coaching, μέσω του οργανισμού ΙCF International Coaching Federation. Στοχεύω να ειδικευτώ ως parent coach – προσωπικός σύμβουλος για γυναίκες και μητέρες», αναφέρει.
Ερωτηθείσα, επίσης, αν μέσα σε μια πολύτεκνη οικογένεια, τα παιδιά μεγαλώνουν και γίνονται πιο επικοινωνιακά, με μεγαλύτερη ενσυναίσθηση και ντομπροσύνη, απάντησε «όλα εξαρτώνται από εμάς, τους γονείς, πώς θα διαχειριστούμε το θέμα της παιδείας, της εκπαίδευσης και της αγωγής. Βλέπω πως τα παιδιά μας δείχνουν ανοχή, κατανόηση και ενσυναίσθηση, και χαίρομαι πολύ γι’ αυτό».
Για τον σύζυγό της, είπε «με τον σύζυγό μου, τον Τιμόθεο Τσανακτσίδη, είμαστε μαζί από 18 χρονών. Έχουμε ευλογηθεί να κάνουμε παιδιά. Έχω γράψει βιβλίο – ημερολόγιο μιας εγκυμοσύνης με τίτλο “Το θαύμα εντός μου” (εκδόσεις Ελληνοεκδοτική), όπου μοιράζομαι με τους αναγνώστες την πορεία της εγκυμοσύνης. Όταν ξεκίνησα για πρώτη φορά αυτό το ταξίδι, δεν ήξερα τι ακριβώς θα μου επιφύλασσε. Τη δεύτερη, την τρίτη… την όγδοη φορά ήμουν πιο έμπειρη. Κάθε εγκυμοσύνη είναι τόσο ιδιαίτερη, τόσο συναρπαστική. Χαρίζει βιώματα και συγκινήσεις, πληρότητα στην ψυχή μου, ευλογία στην οικογένειά μας».
Στην ερώτηση, τι θα απαντούσε στους νέους, που φοβούνται να κάνουν έστω ένα παιδί, υπό το άγχος της οικονομικής και ηθικής ευθύνης, η πολύτεκνη μητέρα απάντησε «καταρχάς πρέπει να υπάρχει συμφωνία μέσα σ’ ένα αγαπημένο ζευγάρι. Και το κύριο: μια συμπονετική αγάπη. Τότε, όλα γίνονται! Αγαπάμε τα παιδιά και νιώθουμε ευτυχισμένοι, μεγαλώνοντάς τα! Το παιδί, τα παιδιά, είναι ευλογία του Θεού. Αυτό το πιστεύουμε ακράδαντα- εγώ και ο άνδρας μου!»
Δύσκολες οι υποχρεώσεις του σπιτιού της πολύτεκνης μητέρας
Όσον αφορά τις υποχρεώσεις του σπιτιού, εξομολογήθηκε ότι «τα βιβλία που γράφω και οι σπουδές μου δεν είναι …αναγκαστική εργασία, είναι τα ενδιαφέροντά μου. Γι’ αυτό, αν η μεγαλύτερη κόρη μου, με δική της πρωτοβουλία και θέληση φτιάξει μια μέρα μια κατσαρόλα φαγητού, της λέμε όλοι ένα μεγάλο ευχαριστώ και δεν ζητάμε να επαναληφθεί! Η ίδια θα αποφασίσει…».
Για τη καθημερινή σίτιση εννέα παιδιών, κατέληξε «πράγματι. Η μικρότερη κατσαρόλα που χρειαζόμαστε, είναι αυτή των οχτώ λίτρων και μόνο για ένα γεύμα! Αλλά η πιο κατάλληλη κατσαρόλα για να χορτάσει μια οικογένεια, είναι αυτή, στην οποία ανακατεύουμε το φαγητό με μπόλικη αγάπη!».