Ἀμέτρητες προσευχὲς ἔχουν γραφεῖ πρὸς τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο, τὴ Δέσποινα τοῦ κόσμου, τὴ γλυκιά μας Παναγία.
Ποτὲ δὲν σταμάτησαν τὰ ἀνθρώπινα χείλη νὰ ψελλίζουν λόγια πρὸς Αὐτὴν γιὰ κάθε στιγμὴ τῆς ζωῆς. Σὲ κάθε εὐλογία, σὲ κάθε χαρὰ ἀλλὰ καὶ σὲ κάθε πονεμένη ὥρα, σὲ κάθε δύσκολη
στιγμὴ σ’ Αὐτὴν καταφεύγουμε, Αὐτὴν παρακαλοῦμε μὲ τὶςπροσευχές μας. Καὶ Ἐκείνη, φιλόστοργη μάνα ὅλων, δέχεται τὶς προσευχές μας καὶ ἀνταποκρίνεται στὰ αἰτήματά μας.
Ἄλλες προσευχὲς τὴν ἐγκωμιάζουν, ἐξυμνοῦν τὸ μεγαλεῖο της, τὴν εὐγνωμονοῦν γιὰ τὸ δῶρο
ποὺ πρόσφερε στὴν ἀνθρωπότητα, τὸν Υἱό της. Ἄλλες τὴν ἱκετεύουν θερμὰ νὰ γίνει προστασία, σκέπη, βοήθεια, πρεσβεία θερμή.
Μιὰ τέτοια προσευχὴ ἀπευθύνουμε πρὸς τὴν Παναγία μας στὴν Ἀκολουθία τοῦ Ἀποδείπνου. Εἶναι ἡ γνωστὴ εὐχή: «Ἄσπιλε, ἀμόλυντε, ἄφθορε, ἄχραντε, ἁγνὴ Παρθένε, Θεόνυμφε Δέσποινα…».
Ἐκεῖ ὁ πρεσβύτερος Ἀντίοχος, ὁ συντάκτης τῆς προσευχῆς, μεταξὺ τῶν ἄλλων ποὺ λέει, τὴν παρακαλεῖ καὶ τὴν ἱκετεύει θερμὰ νὰ σταθεῖ δίπλα μας σὲ τρεῖς φάσεις τῆς ζωῆς μας, σὲ τρεῖς σημαντικὲς στιγμές.
«Καὶ μὴν παραλείψεις», λέει, «νὰ εἶσαι πάντοτε κοντά μου ὡς Μητέρα ἐλεήμων καὶ συμπαθὴς καὶ φιλάγαθη», πρῶτα ἀπ’ ὅλα «ἐν τῷ παρόντι βίῳ, θερμὴ προστάτις καὶ βοηθός,
τὰς τῶν ἐναντίων ἐφόδους ἀποτειχίζουσα, καὶ πρὸς σωτηρίαν καθοδηγοῦσά με». Σ’ αὐτὴ τὴν
ἐπίγεια ζωὴ νὰ εἶσαι δίπλα μου ὡς θερμὴ προστάτιδα καὶ βοηθός, ἀπομακρύνοντας τὶς ἐφόδους τῶν ἐχθρῶν καὶ καθοδηγώντας με πρὸς τὴ σωτηρία.
Ἡ παροῦσα ζωή εἶναι «κοιλάδα κλαυθμῶνος», ὅπως τὴ χαρακτήρισαν. Ὁ ἀγώνας συνεχὴς καὶ σκληρός. Ἡ θλίψη, ὁ πόνος, ἡ ἀγωνία συνοδοιπόροι στὴν καθημερινότητά μας.
Ζητοῦμε βοήθεια στὰ προβλήματα ποὺ ἐπέρχονται σὰν ἄλλα κύματα καὶ μᾶς καταπνίγουν. Ἔζησε ἡ Παναγία μας στὸν κόσμο αὐτό, γνώρισε τὴν ἀχαριστία, τὴν κακία τοῦ κόσμου,
πόνεσε κάτω ἀπὸ τὸν Σταυρὸ τοῦ Υἱοῦ της καὶ μπορεῖ νὰ νιώσει τὶς δυσκολίες μας, νὰ μᾶς
βοηθήσει, νὰ μᾶς προστατεύσει ἀπὸ τὶς παγίδες τοῦ πονηροῦ, ποὺ ἁπλώνονται συνεχῶς μπροστά μας μὲ σκοπὸ νὰ ἐμποδίσουν τὴ σωτηρία μας.
Ἀλλά, συνεχίζει ἡ Εὐχή, νὰ εἶσαι μαζί μου «καὶ ἐν τῷ καιρῷ τῆς ἐξόδου μου τὴν ἀθλίαν μου
ψυχὴν περιέπουσα, καὶ τὰς σκοτεινὰς ὄψεις τῶν πονηρῶν δαιμόνων πόρρω αὐτῆς ἀπελαύνουσα». Σὲ ἱκετεύω, Παναγία μου, νὰ σταθεῖς δίπλα μου καὶ «ἐν τῷ καιρῷ τῆς ἐξόδου μου».
Τὴ δύσκολη ἐκείνη ὥρα τοῦ θανάτου μου, τὴν ὥρα ποὺ ἡ ψυχὴ ἀποχωρίζεται προσωρινὰ τὸ σῶμα, καὶ θὰ δίνω τὴν τελευταία μάχη τῆς ἐπίγειας ζωῆς μου. Τὴ δύσκολη αὐτὴ ὥρα ὅλοι
ἔχουμε ἀνάγκη συμπαραστάσεως, παρηγοριᾶς. Αὐτὴν παρακαλοῦμε καὶ τότε νὰ εἶναι δίπλα μας καὶ νὰ σκεπάζει τὴν ψυχή μας καὶ νὰ διώχνει μακριὰ μας τὶς σκοτεινὲς ὄψεις τῶν
πονηρῶν πνευμάτων. Νὰ φυγαδεύει τοὺς πονηροὺς δαίμονες, ποὺ προσπαθοῦν μέχρι καὶ τὴν τελευταία στιγμὴ νὰ μᾶς ἀπογοητεύσουν καὶ νὰ κερδίσουν τὴν ψυχή μας.
Ὑπάρχει ἀκόμη μία στιγμὴ τῆς ζωῆς μας ποὺ ζητοῦμε μὲ τὴν Εὐχὴ τὴν παρουσία τῆς Παναγίας μας: «Ἐν δὲ τῇ φοβερᾷ ἡμέρᾳ τῆς κρίσεως, τῆς αἰωνίου με ρυομένη κολάσεως,
καὶ τῆς ἀπορρήτου δόξης τοῦ σοῦ Υἱοῦ καὶ Θεοῦ ἡμῶν κληρονόμον με ἀποδεικνύουσα». Ὥρα μεγάλη καὶ φοβερὴ ἡ ὥρα τῆς Κρίσεως γιὰ ὅλους μας! Ἐνώπιον τοῦ δικαιοκρίτου Κυρίου μας
θὰ σταθοῦμε καὶ θὰ παρουσιαστοῦν τὰ ἔργα μας. Θέλουμε πάλι Ἐκείνη νὰ σταθεῖ δίπλα μας,
νὰ μᾶς γλυτώσει ἀπὸ τὴ φρικτὴ κόλαση καὶ νὰ μᾶς ἀναδείξει κληρονόμους τῆς δόξης τοῦ Υἱοῦ της καὶ Θεοῦ μας.
Στὸν παρόντα βίο, στὴν ὥρα τῆς ἐξόδου μας ἀπὸ τὸν κόσμο αὐτό, στὴν ὥρα τῆς Δευτέρας
Παρουσίας καὶ φοβερῆς Κρίσεως, στὶς τρεῖς αὐτὲς σημαντικὲς φάσεις θέλουμε ἡ Παναγία μας νὰ εἶναι πάντα δίπλα μας.
Ἂς τῆς τὸ ζητοῦμε μὲ πίστη καὶ θέρμη καρδιᾶς, ἂς ἀγωνιζόμαστε κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Υἱοῦ της, καὶ θὰ ἱκανοποιήσει ὁπωσδήποτε τὸ αἴτημά μας.
«Ο ΣΩΤΗΡ»
[osotir] [panagia-ierosolymitissa.blogspot]