Ἦταν Δευτέρα 28 Μαΐου 2010 στὶς 9:15 τὸ βράδυ καὶ ὁ παπὰ Βασίλης εἶχε μία ἀπρόσμενη ἐπίσκεψη στὸ κελί του, στὸ εἰδικὰ διαμορφωμένο δωμάτιο ποὺ φιλοξενεῖτο στὰ Πεῦκα (Ρεντζίκι) τῆς Θεσσαλονίκης. Ἡ Καλλιόπη ἄκουσε νὰ μιλᾶ δυνατὰ καὶ ἀρχικὰ θεώρησε πὼς τὴν φώναξε ὁ γέροντας. Ὅταν πλησίασε στὴν πόρτα ἄκουσε τὸν π. Βασίλειο νὰ συνομιλεῖ μὲ κάποιον. Παραξενεύτηκε γιατί δὲν ἄνοιξε σὲ κανέναν τὴν πόρτα. Ἡ συνομιλία τοῦ γέροντα μὲ τὸν ἄγνωστο ἀκουγόταν ξεκάθαρα.
Γράφει ὁ Διονύσης Μακρῆς
-Νόμισα πὼς ὁ γέροντας εἶχε μία νέα ὀπτασία ἐν ὥρα προσευχῆς καὶ ἔτρεξα καὶ πῆρα τὸ μαγνητόφωνο. Δυστυχῶς δὲν τὴν κατέγραψα ἐξ ἀρχῆς. Ὅμως πιστεύω πὼς κατέγραψα ἕνα πολὺ μεγάλο μέρος της. Ἀπὸ ὅτι θυμᾶμαι πρὶν ξεκινήσει τὸ μαγνητόφωνο νὰ καταγράφει, ὁ ἄγνωστος ποὺ ἐκ τῶν ὑστέρων πληροφορήθηκα ἀπὸ τὸν γέροντα ἦταν ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος ὁ Καππαδόκης, τὸν ὁποῖο πολὺ ἀγαποῦσε ὁ γέροντας ἔλεγε πὼς στὴν Ὀρθοδοξία θὰ γίνει νέο σχίσμα. Θὰ ἔχουμε τὸ παλιό, τὸ νέο καὶ ἕνα πιὸ νέο… (πιθανὸν νὰ ἐννοοῦσε τὸ σχίσμα ποὺ προκαλεῖ ἡ παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ)! Στὸ μαγνητόφωνο μπόρεσα καὶ κατέγραψα τὰ κατωτέρω συνταρακτικὰ ποὺ μετέφερε στὸν γέροντα ὁ ἅγιος Ἀρσένιος μὲ μία γλυκύτατη φωνή:
«… Θὰ εἶναι π. Βασίλειε γύρω –γύρω κόκκινος ὁ οὐρανὸς χαμηλά. Τότε θὰ πέσει εἶδος ἀπὸ τὸν οὐρανό, ἄστρο θὰ πέσει σὲ ἀκατοίκητο μέρος καὶ θὰ προκαλέσει σεισμό. Μὴ φοβηθεῖτε μ’ αὐτὰ τὰ γεγονότα μόνο προσεύχεσθε. Αὐτοὶ ποὺ θὰ προστρέχουν εἰς τὰς Ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ, αὐτοὶ θὰ σωθοῦν. Οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν θὰ φύγει κατησχυμένος (ντροπιασμένος) ἀλλὰ σωθήσεται. Πᾶς ὁ ἐρχόμενος εἰς τὴν ἀγκάλην τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ εὐσεβῶς σωθήσεται. «Ὅστις θέλει, λέγει ὁ Κύριός μας, σώσει τὴν ψυχὴν του οὗτος ἔρχεται εἰς ἐμέ. Πᾶς ὁ ἐρχόμενος εἰς ἐμὲ δὲν θέλει φύγει κατησχυμένος ἀλλὰ σωθήσεται. Ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω. Ὅστις θέλει σωθεῖ ἔρχεται καὶ περιπατεῖ ἀφόβως τὴν ὁδὸ τῆς σωτηρίας, τὴν ὁδὸ τοῦ φωτός, ἢν ἐγὼ ἐδίδαξα εἰς ὑμᾶς. Ναὶ λέγω εἰς ὑμᾶς δεῦτε πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι κἄγώ ἀναπαύσω ὑμᾶς.
Μὴ δίδετε τὰ ἅγια τοῖς κισσοῖς. Δίδετε ἄρτον καὶ τὸ φαγεῖν εἰς φτωχούς, Ἀγαπήσετε ἀλλήλους, προσφέρετε πᾶν ἀγαθὸν ἀλλήλους, ὅτι θέλετε εἰδῆ πολλά. Πολλὰ ἄσχημα. Εὔχεστε καὶ προσεύχεσθε πρὸς τὴν εὐθείαν ὁδὸν τῆς σωτηρίας. Καὶ λέγω: Οὐδεὶς ὁ ἐλθών εἰς ἐμὲ κατησχυνθήσεται ἀλλὰ πάντες εὐλογηθήσονται, πάντες σωθήσονται ψυχὴ τε καὶ σώματι. Προσέξατε ἄνθρωποι μὴ τὸν κακὸν ποιῆτε, ὅτι κακὸν θέλετε ἰδεῖτε, ποιήσατε καλόν, ἵνα καλὸν εὕρητε, ὅτι καλὸν ποιήσετε, θέλετε εὕρητε αὐτὸ εἰς διπλοῦν».
Ἤγγικεν ὁ καιρὸς λέγω σοὶ Βασίλειε μὴν ἐξετάσεις χρόνον. Ναί, θέλουν συναχτεῖ εἰς σπήλαια, ναὶ οὕτως εἶ. Τὰ σπήλαια θέλουν δεχθεῖ τοὺς ἀμάχους. Οἱ ἄνθρωποι μετεβλήθησαν ἀπάνθρωποι, λίγοι εἰσὶ οἱ ἄνθρωποι καὶ πλεῖστοι οἱ ἀπάνθρωποι. Θέλουν πλεῖστοι συναχτεῖ εἰς τὰς τρύπας τῆς γῆς, εἰς τὰ σπήλαια τῶν βουνῶν καὶ σωτηρίαν οὒν βρίσκουσι, εἰμὶ μόνον ὡς λέγεις, εἰς τὰς σωτήριας ὁδοὺς τοῦ ἐν τοῦ Πατρός. Γίνεσθε ἀγαθοὶ υἱοὶ τοῦ Πατρός, οὐχὶ οἱ τῶν σπηλαίων καὶ τῶν ἐρήμων.
Διὰ ὀλίγου χρόνου, ἐγγίζει καιρός, ἐγγὺς ὁ πόλεμος πολὺ κοντὰ εἰς τὰ γειτονικὰ κράτη, κατόπιν δὲ καὶ ἐδῶ εἰς ὑμᾶς. Προσεύχου πρὸς τὸν Πατέρα ἵνα ἀποτρέψει τοιοῦτο κακό. Θέλει χυθεῖ πολὺ αἷμα. Μόνο διὰ τῆς προσευχῆς θέλει ἀποφευχθεῖ τοιοῦτο κακό.
Πολλοὶ ἄνθρωποι, Βασίλειε, θὰ ἀκούσουν ἀπὸ τὰ χείλη σου τὰ λόγια τοῦ Κυρίου μας καὶ θὰ σὲ χλευάσουν. Δὲν κατανοοῦν τοὺς λόγους τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Κυρίου μας καὶ γελοῦν. Γνώριζε Βασίλειε ὅτι οὐ χλευάζουν σοὶ ἀλλὰ τὸν ἴδιο τὸν Κύριο. Τοῦτος εἶναι ὁ λόγος ποὺ ὁ Κύριος δὲν θέλει νὰ ἀποτρέψει τοιοῦτο κακὸ καὶ θέλει ἀποστρέψει τὸ πρόσωπόν Του ἀπ’ αὐτούς.
…«Ἐγγὺς ὁ πόλεμος, λέγει Κύριος, εἰς δύο γειτονικὰ κράτη, εἰς καιρὸν δὲ καὶ εἰς Ἑλλάδα. Μὴ φοβοῦ μᾶλλον θάρσει καὶ προσεύχου, καὶ ἅφες αὐτοῖς ἵνα χλευάζουσιν τὰ τοῦ προσώπου των, οὐχὶ τοὺς λόγους τοῦ Κυρίου. Τοιαῦτα λέγω, ἵνα διδάξεις τὸ ποίμνιον ἵνα μὴ χλευάζουσιν ἀλλὰ ἔλθουν εἰς ἐπίγνωσιν προσευχῆς ἀγάπης καὶ μετανοίας πρὸς ἀποφυγὴν τοῦ μεγάλου κακοῦ, ἤτοι τοῦ πολέμου. Ἡσύχαζε, προσεύχου, δίδαξον μετάνοιαν, ἀγάπην, ἀγάπην δὲ ὡς λέγεις οὕτως εἶ, ἀγάπη πρῶτον εἰς τὸν ἐπουράνιον Πατέρα Μου καὶ μεταξὺ ὑμῶν. Μετάνοιαν δίδαξε αὐτοὺς ἵνα ἀποτραπεῖ τὸ μεγάλο κακό. Διότι θέλει ἔρθει δοκιμασία, δοκιμασία εἰς πολλά.
Θέλουν ἔρθει ἄνδρες τινὲς φαῦλοι, ἀσεβεῖς. Οὗτοι διὰ νόμων θέλουν πάρει ἀπὸ τὰς ἀγκάλας τῶν γυναικῶν βρέφη (πιθανὸν ἀναφέρεται σὲ υἱοθεσίες ὁμοφυλοφίλων). Μὴ φοβοῦ, ὅταν ὁ ἥλιος ἐξαλείψει (ἀποκρύψει) τὰς ἀκτίνας αὐτοῦ. Τότε θέλει διεξαχθεῖ ἐμφύλιος πόλεμος ἐπὶ ὀλίγον, οὐχὶ ἐπ’ ἀρκετὸν ἀλλὰ μὲ πολλὰ θύματα. Θέλει γίνει σεισμὸς μέγας. Φοβεροὶ ἄνεμοι θέλουν ἀνοίξωσιν τὴν θάλασσα ἕως τὰ ἔξωθεν οἰκίας. Ναὶ μέγα πλοῖο θέλει βυθιστεῖ αὔτανδρο μὲ πολλὰ θύματα. Ποίησον προσευχάς ὡς δύνασαι. Τὸ 1/3 τῶν ἀνθρώπων θέλει ἀφανισθεῖ ἀπὸ πολέμους, τὸ 1/3 θέλει ἀφανιστεῖ ἐκ θανατηφόρων ἀσθενειῶν καὶ τὸ 1/3 θέλει διαμεριστεῖ εἰς ἅπασαν τὴν οἰκουμένην, ὅν ἐν ἀσθενείαν κείμενον, νοητικήν, πνευματικὴν ἀσθένειαν ὅτι πλέον ἀρχίζει καὶ τοῦτο. Τότε θὰ τρώγει ὁ ἕνας τὸν ἄλλο, ὡς τρώγει ὁ ὄφις τὸ φίδι αὐτῆς ἔτηκε, ὅτι ἔρχεται ἡ δικαία κρίσις. Θέλει γίνει ἡ μέρα νύχτα, ἡ δὲ νύχτα θέλει γίνει ἡμέρα. Προσκυνοῦν τά φαῦλα. Πάντες ἐξέκλιναν ἐκ τοῦ νόμου τοῦ Πατρός, τοῦ ἐν τοῖς Οὐρανοῖς. Οἱ προσευχόμενοι μὲ καθαρὰν τὴν καρδίαν, οἱ πιστεύοντες εἰς τὴν Ἁγίαν Τριάδαν καθαρῶς, αὐτοὶ θέλουν ἀπολαύσει τὴν ζωήν. Ναί, οὕτως δίδαξε, ἡ μετάνοια θέλει σώσει τὸν λαὸν καὶ μόνον οἱ πιστεύσαντες ἐν καθαρὰ τὴ καρδία σωθήσονται». (μᾶλλον γίνεται λόγος γιὰ τὸν Γενικὸ Πόλεμο)
Ὁ π. Βασίλειος ἔκλαιγε γοερῶς καθ’ ὅλην τὴ διάρκεια τῆς συνομιλίας. Εἴθε καλέ μου π. Ἀρσένιε νὰ μὴ γενοῦν τοῦτα, ἀλλὰ νὰ ἔρθει εἰς τόν λαόν ἡ μετάνοια. Πολλὰ ἔχει ὑποφέρει τὸ Ἔθνος τοῦτο. Μὴ γένοιτο Κύριέ μου, γλυκύτατε Ἰησοῦ μου. Μὴ γένοιτο.
Ἀκολούθησε σιωπή. Τὸ μόνο ποὺ ἀκουγόταν ἦταν τὸ γοερό κλάμα τοῦ γέροντα. Πῆρα τὸ θάρρος καὶ χτύπησα τὴν πόρτα, μὴ τυχὸν καὶ χρειάζεται τίποτε. Ἔλα Καλλιόπη, κόπιασε. Εἶδα τὸν γέροντα γονατιστό. Κρατοῦσε τὸ τρακοσάρι κομποσχοίνι μὲ τὸ ἕνα χέρι καὶ μὲ τὸ ἄλλο σκούπιζε τὰ μάτια του.
-Καλλιόπη θὰ συμβοῦν πολλά. Μὲ ὅσες δυνάμεις μοῦ ἀπέμειναν καὶ μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Κυρίου ὀφείλω νὰ ἐργαστῶ πιὸ συστηματικὰ στὴν ὁδὸ τῆς μετανοίας γιὰ νὰ ἀποτρέψουμε μεγάλα δεινά, ὄχι μόνο γιά τη΄ν χώρα μας ἀλλά καί σε ὁλάκερη τήν οἰκουμένη.
-Ἄκουσα γέροντα, ἄκουσα καὶ κατέγραψα στὸ μαγνητόφωνο.
-Ὀφείλουμε ὅλοι μας νὰ ἐπανέλθωμεν εἰς τὴν εὐθείαν ὁδόν, εἰς τὴν εὐθείαν ὁδὸ τῆς ἀγάπης, τῆς ἀληθείας, τῆς ταπεινώσεως, τῆς μετανοίας. Μετάνοια γιὰ τὴν σωτηρία ψυχῶν καὶ σωμάτων. Ἄκουσες εἶπες τὴ συζήτηση μὲ τὸν Ὅσιο Ἀρσένιο;
-Ναὶ γέροντα ἡ συνομιλία σας ἀκουγόταν μέχρι ἔξω.
-Θὰ ἔχω φύγει ἀπὸ τὸν κόσμο τοῦτο Καλλιόπη ὅταν θὰ κληθεῖς νὰ παραδώσεις αὐτὲς τὶς συνομιλίες, ὥστε οἱ ἄνθρωποι νὰ ἐπιστρέψουν εἰς τὴν ὁδὸ τῆς μετανοίας καὶ νὰ ἀποτρέψουν τὰ δεινὰ καὶ τὶς μεγάλες δοκιμασίες.
-Σᾶς ἀφήνω γέροντα νά ξεκουραστεῖτε γιατί ἤδη ἔχει περάσει ἡ ὥρα.
Τὴν ἑπόμενη τὸ πρωὶ περιμέναμε δύο τρία πνευματικὰ παιδιὰ τοῦ γέροντα καὶ ἐν συνέχεια θὰ ταξιδεύαμε ὅλοι μαζὶ στὴν Κλεισούρα, στό μοναστήρι. Τότε χτύπησε ἡ πόρτα καὶ εἶδα κάποιον ἄγνωστο κύριο εἰς ἐμέ, γνωστὸ ὅμως στὸν γέροντα.
-Εἶμαι ὁ Γεώργιος Ἰνζές, ὁ ὀφθαλμίατρος ἀπὸ τὴ Δράμα καὶ ἂν ἦταν δυνατὸν θὰ ἤθελα νὰ δῶ γιὰ ἕνα λεπτὸ τὸν γέροντα.
Πρὶν προλάβω νὰ ἀναγγείλω στὸν γέροντα τὸν ἀπρόσμενο ἐπισκέπτη ἀκούστηκε ἡ φωνὴ τοῦ π. Βασιλείου.
-Ἔλα Γιῶργο μου, ἔλα.
-Γέροντα τὴν εὐχή σας. Θεώρησα ὑποχρέωσή μου νὰ σᾶς συναντήσω καὶ πάλι προκειμένου νὰ σᾶς εὐχαριστήσω. Δὲν χρειάστηκε τελικὰ νὰ χειρουργήσω τὸ πόδι μου.
– Εἶδες γιατρέ μου. Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς εἰσακούει τὶς προσευχές μας, βλέπει στὰ βάθη τῆς καρδιᾶς μας καὶ ὅταν κρίνει τί εἶναι καλὸ γιὰ τὴ σωτηρία μας τότε ἐπεμβαίνει καὶ κάνει τὸ θαῦμα Του. Ἐσένα σοῦ γιάτρεψε τὸ πόδι καὶ σὲ ἐμένα τὸν ἁμαρτωλό, μοῦ ἔδωσε παράταση ζωῆς ἐνῶ κανονικὰ ἔπρεπε ἤδη νὰ ἔχω ὁλοκληρώσει τὴν ἐπὶ γῆς παρουσία μου. Καὶ ὄχι μόνο μοῦ ἔδωσε παράταση ἀλλὰ μὲ ἐνισχύει καθημερινῶς ὥστε νὰ μεταφέρω τὰ λόγια τοῦ εὐαγγελίου καὶ τὶς σωτήριες διδαχές Του.
– Θυμόσαστε γέροντα ὅτι τὸ πρόβλημά μου ἦταν ἡ ρήξη μηνίσκου, διαγνωσμένη μὲ μαγνητικὴ τομογραφία. Τότε, ὅπως σᾶς ἐκμυστηρεύτηκα φίλος μου ὀρθοπεδικὸς κατὰ τὴν ἐξέταση ξεκάθαρα μοῦ εἶπε ὅτι χρειάζομαι χειρουργεῖο. Θυμόσαστε ποὺ ἦρθα στὸ Χαρίσειο Γηροκομεῖο, τότε ποὺ μένατε ἐκεῖ καὶ συζητήσαμε γιὰ δύο ὧρες; Θυμόσαστε ποὺ σᾶς μέτρησα καὶ τὴν πίεση τῶν ματιῶν σας καὶ σᾶς εἶπα ὅτι τὸ ἕνα μάτι σας ἦταν κατεστραμμένο;
– Τὸ θυμᾶμαι Γιῶργο, τὸ θυμᾶμαι.
-Μὲ σταυρώσατε γέροντα τρεῖς φορές, ὅταν σᾶς ρώτησα ἂν θὰ ἔπρεπε νὰ χειρουργηθῶ. Ἔκτοτε ὄχι μόνο δὲν χειρουργήθηκα ἀλλὰ δὲν ἔχω καὶ κανένα πρόβλημα ἐνῶ ὑπέφερα πολὺ στὸ βάδισμα καὶ στὸ ἀνέβασμα τῆς σκάλας. Ἡ ρήξη μηνίσκου ἐξαφανίστηκε…
-Εἶδες Γιῶργο τί δύναμη, ἔχει ὁ Σταυρός. Ἐδῶ ἀνασταίνει καὶ νεκρούς, ὅπως ἔγινε τότε ἀπὸ τὴν Ἁγία Ἑλένη κατὰ τὴν εὕρεση τοῦ Τιμίου Ξύλου, δὲν θὰ γιάτρευε ἐσένα;
-Ἦρθα νὰ σᾶς εὐχαριστήσω γέροντα.
-Τὸν Κύριο νὰ εὐχαριστήσεις καὶ τὸν Ἅγιο Γεώργιο τὸν Καρσλίδη ποὺ ἔτρεξε καὶ διόρθωσε τὴ βλάβη. Ἐκεῖνος σὲ γιάτρεψε, Ἐκεῖνος. Νὰ μὴν λησμονεῖς νὰ Τὸν εὐχαριστεῖς συνεχῶς. Ἂν γνωρίζαμε τὸ ὕψος τῆς ἀγάπης Του, τότε θὰ ἐπιλέγαμε ὡς μοναδικὴ ἐνασχόλησή μας τὴ δοξολογία τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Θὰ διαλέγαμε τὴ δουλειὰ τῶν ἀγγέλων, ποὺ ὑμνοῦν καὶ δοξολογοῦν τὸν Θεὸ ἀδιαλλείπτως. Ἄλλωστε ὅπως λέγει ὁ ψαλμωδὸς Δαυὶδ ὁ Θεὸς ἔπλασε τὸν ἄνθρωπο κάτι λιγότερο ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους. Τότε ὅλα τὰ ἐλέη τοῦ Θεοῦ θὰ εἴχαμε. Θὰ πλημμυρίζαμε ἐκ τῶν εὐλογιῶν τοῦ Οὐρανοῦ.Φρόντισε Γιῶργο νὰ ἀνοίγεις σὰν ὀφθαλμίατρος ποὺ εἶσαι, τὰ μάτια τῶν ψυχῶν τῶν ἀσθενῶν σου γιὰ νὰ δοῦν τὸ μεγαλεῖο τοῦ Θεοῦ καὶ τὸ Φῶς τὸ ἀληθινόν. Τότε αὐτομάτως θὰ γιατρεύονται καὶ τὰ φυσικὰ μάτια. Ἔχε κέντρο τῆς ζωῆς σου τὸν γλυκύτατον Ἰησοῦν Χριστὸ γιὰ νὰ ἐπουλώνεις τὶς μυωπίες, τὶς πρεσβυωπίες καὶ τοὺς ἀστιγματισμοὺς τῶν ἀνθρώπων. Εὔχομαι ὁ Κύριός μας, νὰ διανοίγει μαζὶ μὲ τὰ φυσικὰ μάτια καὶ τὰ ὄμματα τῆς ψυχῆς, τῶν ἀσθενῶν ποὺ ἐπισκέπτονται τὸ ἰατρεῖο σου, ὥστε νὰ διακρίνουν ὅτι ἡ ὁδὸς τῆς μετανοίας εἶναι ὁ μοναδικὸς δρόμος τῆς ἀληθινῆς εὐτυχίας, εἶναι ἡ ὁδὸς ποὺ σὲ ὁδηγεῖ μὲ ἀσφάλεια στὴν ἐν Χριστῷ ζωή.