Σύμφωνα με τους Ευαγγελιστές, οι Ιουδαίοι τον υποδέχθηκαν κρατώντας Βάϊα ή βάγια (κλάδους φοινίκων) και απλώνοντας στο έδαφος τα φορέματά τους ζητωκραύγαζαν «Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου». Και σε ανάμνηση της θριαμβευτικής εισόδου του Χριστού στα Ιεροσόλυμα, όλοι οι ναοί στολίζονται με κλαδιά από βάγια ή άλλα νικητήρια φυτά, όπως δάφνη, ιτιά, μυρτιά και ελιά.
Ωστόσο, τη σημερινή ημέρα, παραδοσιακά, τρώμε ψάρι. Αλήθεια, γνωρίζετε γιατί τρώμε ψάρι, ενώ διανύουμε την περίοδο της νηστείας της Σαρακοστής;
Ας δούμε, παρακάτω, το λόγο:
Ο χαρμόσυνος χαρακτήρας της ημέρας αυτής οδήγησε στην καθιέρωση να τρώμε ψάρι, πριν εισέλθουμε στην αυστηρότατη νηστεία της Μεγάλης Εβδομάδας. Μάλιστα, υπήρχε και ένα παλιό τραγούδι, που έλεγε: «Βάγια, βάγια των βαγιών, τρώνε ψάρι και κολιό κι ως την άλλη Κυριακή με το κόκκινο αυγό»!
Επιπλέον, η θέση των Aποστολικών Διαταγών είναι χαρακτηριστική. «Μετά από αυτές ( δηλαδή τις εορτές των Χριστουγέννων και των Θεοφανίων) να τηρείται η νηστεία της Τεσσαρακοστής, η οποία περιλαμβάνει ανάμνηση της ζωής του Κυρίου και της νομοθεσίας. Να κρατιέται αυτή η νηστεία πριν από το Πάσχα, αρχίζοντας από τη Δευτέρα και συμπληρουμένη την Παρασκευή. Μετά από αυτές, αφού σταματήσετε τη νηστεία, να αρχίζετε την αγία εβδομάδα του Πάσχα, νηστεύοντες κατ’ αυτήν όλοι με φόβο…».
Όπως εξηγούν, αυτό σημαίνει ότι αυτή που τελειώνει είναι η νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και αυτή που αρχίζει είναι η νηστεία της Μεγάλης Εβδομάδας. Επομένως, η εορτή της Κυριακής των Βαΐων βρίσκεται ανάμεσα σε δύο νηστείες. Τέλος, ενώ στη διάρκεια της Σαρακοστής δεν τρώμε ψάρι – με εξαίρεση την ημέρα του Ευαγγελισμού – είθισται την Κυριακή των Βαϊων να καταλύουμε τη νηστεία, λόγω της σπουδαιότητας της ημέρας, αφού θεωρείται Δεσποτική γιορτή.
