Εις το όνομα της Αγίας Τριάδος
Ήτανε προσβολή στου Πόντου την Μητέρα. Την Υπερμάχω Στρατηγώ. Σ’ εμέ την Πλατυτέρα.
Πούλησαν την Ελλάδα την χώρα των αγίων που κάθε σπιθαμή της ρέει αίμα μαρτύρων.
Η λύρα η ποντιακή βροντή του Μιχαήλ. Θα διώξει τους εχθρούς προτού ο ήλιος βγει.
Της λύρας της ποντιακής το άγιο δοξάρι σπαθί του Αρχαγγέλου. Το νέο συναξάρι.
Θα ‘ναι το συναξάρι της λάμψης του φωτός της πόλης της Επτάλοφου. Ο Επανευαγγελισμός.
Πρωτεύουσα του έθνους του Κωνσταντίνου η πόλης. Η νέα η Πεντηκοστή της Οικουμένης όλης.
Διάνοια, χέρι αμαρτωλού, η χάρις μου οδηγεί. Η Παναγία η Σουμελά σας δίνω τη γραφή.
Πολλοί θα απορείτε πως λέει η Παναγία σ’ ανθρώπινη διάνοια τα λόγια αυτά τα θεία.
Είναι η αγάπη του Ιησού τα έσχατα τα χρόνια το πλάσμα του να σώσει με τα δικά του λόγια.
Όπου η αμαρτία πλεόνασε, περίσσευσε η χάρις. Στ’ όνομα του Υιού μου δίνεται αυτή η χάρις.
Ο Κύριος είπε κάποτε κι πέτρες θα λαλήσουν. Γιατί απορείς τεκνίο μου; Όσοι το έλεος ζητούν γιατί να μην μιλήσουν;
Είναι η συγκατάβαση του Ιησού τα έσχατα τα χρόνια, ο ουρανός να δίνει αυτά τα Θεία λόγια:
Πράξεις των Αποστόλων κεφ. β΄ στίχοι 16-21(σε μετάφραση):
16. Αλλ’ αυτό (το καταπληκτικό φαινόμενο) είναι εκείνο, που έχει λεχθή διά μέσου του προφήτου Ιωήλ:
17. Και θα συμβεί κατά τις έσχατες ημέρες (κατά τη χριστιανική εποχή), λέγει ο Θεός, αυτό:
Θα εκχύσω από το Πνεύμα μου σε κάθε άνθρωπο, και θα προφητεύουν οι υιοί σας και οι θυγατέρες σας. Και οι νέοι σας θα βλέπουν οράματα, και οι γέροντές σας θα ονειρεύονται αποκαλυπτικά όνειρα.
18. Ακόμη και στους δούλους μου και στις δούλες μου τις ημέρες εκείνες θα εκχύσω από το Πνεύμα μου, και θα προφητεύουν.
21. Και όποιος θα επικαλεσθή το όνομα του Κυρίου, θα σωθή».
Τη φορεσιά του Πόντου φοράω την ματωμένη, την πονεμένη φορεσιά. Η κεχαριτωμένη.
Η Παναγία η Σουμελά σας δίνω τη γραφή. Η λύρα η Ποντιακή ξανά θα ακουστεί.
Τα παλικάρια μου ξανά στολές θε να φορέσουν χορούς της λευτεριάς. Ξανά θε να χορέψουν.
Η λύρα η Ποντιακή πάλι θα ακουστεί, σ’ ολόκληρη την πλάση σαν έρθει η στιγμή.
Όπως χόρεψαν τότε οι Εβραίοι που πέρασαν την Ερυθρά. Έτσι κι Έλληνες θα χορέψουν σαν έρθει η λευτεριά.
Η λύρα η ποντιακή, του ουρανού ωδή, ξανά θα ακουστεί στα ματωμένα χώματα. Στην Άγια τη γη.
Το φόρεμά μου κόκκινο είναι αιματοβαμμένο με αίμα των σφαγιασθέντων μαρτύρων στολισμένο.
Το αίμα αυτό κρατάω στα χέρια μου σφικτά. Στο άλλο χέρι το σταυρό, στον Κύριο μπροστά.
Πόντος, Καππαδοκία, Κύπρος, Μ. Ασία. Το αίμα αυτό κρατάω στην Άνω Βασιλεία.
Κρατήσανε την πίστη, γυναίκες, παλικάρια, μικρά παιδιά και γέροι, που μόνο ο Θεός τους ξέρει.
Έκαιγε το λιβάνι μπροστά στο εικόνισμά μου. Και το καντήλι άσβεστο στη χάρη τη δικιά μου.
Εμύριζαν τα σπιτικά του προσφόρου τον ιδρώτα. Την πίστη τους δεν άλλαζαν, ούτε και ένα γιώτα.
Οι εκκλησίες γεμίζανε με παιδικές φωνές. Χρήματα δεν αλλάζανε ποτέ τις Κυριακές.
Οι αυλές γεμάτες ήτανε με τον Βασιλικό. Τραπεζομάντηλα άσπρα με σήμα το σταυρό.
Γιαγιάδες γύρω απ’ τα παιδιά μιλούσαν για Χριστό. Εμένα δεν με βρίζανε με είχαν φυλαχτό.
Η λύρα η Ποντιακή μίλαγε για πατρίδα. Τραγούδαγε την πίστη. Για την Ορθοδοξία.
Τώρα οι γιαγιάδες βλέπουνε τούρκικα κι άλλα ξένα. Την πίστη παραδώσατε χωρίς καθόλου αίμα.
Σαν ήρθε η άδικη σφαγή παίρναν το εικόνισμά μου, τα άγια τα λείψανα, την πίστη στην καρδιά τους.
Το αίμα αυτό βοά πάνω στον ουρανό. Ζητάει τη δικαίωση απ’ τον Τριαδικό Θεό.
Το αίμα των μαρτύρων Πόντου, Μ. Ασίας, βρίσκεται στο θυσιαστήριο της Άνω Βασιλείας.
«Ευλογημένη» η Βασιλεία σαν ακουστεί στον ουρανό, το αίμα αυτό θα πνίξει τον άδικο εχθρό.
Το αίμα αυτό ποτάμι στην Άνω Βασιλεία. Θ’ αρδεύσει την πίστη απ’ την αρχή. Απ’ την ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ.
Οι μάρτυρες, κι οι Όσιοι, κι όσοι εσφαγιαστήκαν, μέσα στην Πόλη (Κωνσταντινούπολη) βρίσκονται. Στην Αγιά Σοφιά εμπήκαν.
Και περιμένουν τη στιγμή που ευλογητός θα πει, ο Μέγας ο Αρχιερεύς σαν έρθει η στιγμή.
Τότε θε να μυρίσει και πάλι το λιβάνι το πρόσφορο, το νάμα, σ’ όλη την ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ.
Μέσα από την Πόλη και την Αγιά Σοφιά, ο λόγος του Υιού μου, θα ακουστεί ξανά.
Μέσα από την Πόλη και την Αγιά Σοφιά, το Υπερμάχω θ’ ακουστεί σας λέω η Σουμελά.
Με αίμα και δάκρυ λάμπει η φορεσιά η δική μου. Μαντίλι όμως άσπρο φορώ στην κεφαλή μου.
Γιατί είναι της Ανάστασης, το χρώμα του φωτός έρχεται η στιγμή να έρθει ξανά ο Λυτρωμός.
Μα πριν να ‘ρθει Ανάσταση, θα ‘ρθει ο Γολγοθάς. Θα ‘ρθει ξανά ξεριζωμός, παιδιά μου αγαπητά.
Κρατήστε ψηλά την πίστη σας, σας λέω η Σουμελά. Κρατήστε στο χέρι στο σταυρό. Τον Κύριο στην καρδιά.
Πούλησαν την Ελλάδα την δώσαν στα χαρτιά. Μα ο Κύριος δεν υπέγραψε σας λέω η Παναγιά.
Τα δάκρυα του Υιού μου στα χέρια τα κρατάω, στη γη να μην περάσουν και τηνε κατακάψουν.
Την δίκαιη οργή του κρατάω η Παναγία, τον πόνο του Υιού μου από την αμαρτία.
Τα γόνατά μου αίμα απ’ της γονυκλισίες, τα δάκρυα ποτάμι από τις ικεσίες.
Τα δάκρυα του Ιησού σαν την Γεσθημανή, στα χέρια μου κρατάω μην πέσουνε στη γη.
Τα ματωμένα του δάκρυα αν πέσουνε στη γη, τίποτα δεν θα μείνει. Η γη θ’ αφανιστεί.
Ασέλγεια, πορνεία, και αρσενοκοιτία, μαγεία, αθεΐα, εκτρώσεις και μοιχεία.
Η Ορθοδοξία έφτασε στο χείλος του γκρεμού. Το Ευαγγέλιο έρμαιο του οικουμενισμού.
Συνλειτουργία, συνπροσευχές με τους εχθρούς του Υιού μου το Ευαγγέλιο άλλαξε. Κάναν δικούς τους νόμους.
Για κάθε μία κεραία που αλλάζει απ’ το Ευαγγέλιο. Βροντή και κεραυνός θα έρθει δίχως έλεος.
Θα ζήσει ο Υιός μου, ξανά Γεσθημανή. Το ματωμένο δάκρυ του θα πλήνει όλη τη γη.
Η γη θα ξεπλυθεί με αίμα και με δάκρυ. Μα θα ‘ναι δάκρυ θεϊκό. Εδέμ για να ξανάρθει.
Ο κόσμος εσκοτίστηκε. Δεν ξέρει που βαδίζει. Βρίζουν την Παρθενία μου. Ο θρόνος του Υιού μου τρίζει.
«Εκ τη γεννήσει την Παρθενίαν εφύλαξα. Εν τη κοιμήσει τον κόσμο δεν εγκατέλειψα».
Η Υπερμάχω Στρατηγός κρατάω την οργή, του Υιού μου και Θεού. Ζητάω προσευχή.
Στη γη σαν την Ζητιάνα. Ζητάω προσευχή, στον ουρανό να πάω. Να δώσω στον Κριτή.
Κραυγάζω σαν τον Νώε. Μπείτε στην κιβωτό. Μετάνοια και δάκρυ, το εισιτήριο αυτό.
Στο εισιτήριο πάνω, την λέξη να γράφει ΑΓΑΠΗ. Μ’ αυτό σεις θα περάσετε στου ουρανού την άκρη.
Η πόρτα που ‘χει η κιβωτός είναι πολύ στενή. Εάν δεν χαμηλώσετε δεν μπαίνετε σ’ αυτή.
Κλείνει η κιβωτός φωνάζω η Παναγία. Έρχεται ο κατακλυσμός και η οργή η θεία.
Προλάβετε να μπείτε. Κλείνει η κιβωτός το εισιτήριο να ‘χετε στο χέρι καθαρό.
Όποιος έχει κακία, φθόνο, μνησικακία, η σκάλα δεν θ’ ανοίξει στην κιβωτό τη θεία.
Θα μείνει στήλη άλατος της γυναικός του Λώτ. Αυτός δεν θα ιδεί σαν λάμψει θείο φως.
Εξομολογηθείτε. Να είστε καθαροί. Το χρέος σας ξοφλήστε πριν έρθει η οργή.
Της προσευχής κρατείστε τις νύχτες το φανό. Με τον Υιό μου όταν περνώ, να φέγγω να σας δω.
Έχω σταυρό στο χέρι τις νύχτες θα σταυρώνω, όποιον με λύχνο ξαγρυπνά, με της καρδιάς τον πόνο.
Όποιον στα χέρια του κρατά, σταυρό και κομποσκοίνι. Όποιον στα χείλη του κρατά, του Ιησού την μνήμη.
Απ’ την Κωσνταντινούπολη ο κόσμος θα αρχίσει, θα ‘ρθει ξανά το Άγιο φως τον κόσμο να φωτίσει.
Εκεί η κιβωτός ψηλά θα προσαράξει, όταν του Παντοκράτωρα η οργή θα έχει παύσει.
Και θα την δουν τα έθνη ψηλά στον ουρανό. Του Επανευαγγελισμού το μήνυμα θα φέρει ο αετός.
Του Βυζαντίου ο αετός θα φέρει κλαδί ελαίας, του Ευαγγελισμού, της νέας της ημέρας.
Η Αγιά Σοφιά στολίζεται. Είναι ετοιμασμένη. Της Ορθοδοξίας η λάμψη είναι προορισμένη.
Απ’ όπου κι αν σας διώξουν κρατείστε το σταυρό. Την πίστη την αγάπη, στον Άγιο Θεό.
Πολλοί θα μαρτυρήσουν ξανά για τον Υιό μου. Για τ’ όνομά του το Άγιο. Σας έχω στο πλευρό μου.
Κρατήστε σεις μεσ’ την ψυχή, την πίστη σας ψηλά. Της ορθοδοξίας τα νάματα σας λέω η Σουμελά.
Πάνω απ’ την Ελλάδα βρίσκομαι. Στο χέρι το σταυρό. Στο άλλο Ποντιακή Σημαία με λάβαρο τον Αετό.
Είναι ο αετός της νίκης ξανά του Βυζαντίου. Είναι της νίκης του σταυρού. Του άγριου θηρίου.
«Τω τη Υπερμάχω» σαν ακουστεί παντού στην Μικρασία, οδοιπορούμενη απ’ το Βέρμιο θα ‘ρθω μεσ’ την Αγιά Σοφία.
Μπροστά θα είναι ο σταυρός. Πίσω τα λάβαρά μου. Του Βυζαντίου ο αετός. Τους μάρτυρες κοντά μου.
Η Λύρα η Ποντιακή ξανά θα ακουστεί στα ματωμένα χώματα σαν έρθει η στιγμή.
Χαρήτε και σκιρτήσατε. Σηκώστε ψηλά τα χέρια. Η Ελλάδα όλη βρίσκεται εις του Χριστού τα χέρια.
Γιατί από εδώ θα ακουστεί ξανά το Ευαγγέλιο. Γιατί από εδώ θα ποτιστεί, ο κόσμος με το «Έλεον»
Η λύρα η ποντιακή ωδή Βυζαντινή. Σ’ όλο τον κόσμο θ’ ακουστεί, ο λόγος του Κριτή.
Ο λόγος του Κυρίου ωδή Βυζαντινή. Του Βυζαντίου ο αετός ξανά θα απλωθεί.
«Εν τούτω Νίκα» γράφει τώρα ο ουρανός. Πάνω απ’ την Ελλάδα βρίσκεται ο Χριστός
Είναι η Αγία Τριάδα. Πατήρ, Υιός και Πνεύμα. Το Ευαγγέλιο ανοικτό, σκεπάζει τον αιθέρα.
Μικρασιάτες, Πόντιοι, Κύπριοι, Καππαδόκες. Στα άγια τα χώματα θα ‘ρθειτε όπως και τότες.
Η ορθοδοξία θ’ απλωθεί με όπλο το σταυρό. Την Παναγιά την Σουμελά θα έχετε οδηγό.
Η Παναγιά του Πόντου τώρα σας ομιλώ. Να έχετε στη μέση σας για όπλο το σταυρό.
Την προσευχή να έχετε πάντα μεσ’ την καρδιά σας. Με την ευχή του Ιησού, τον Κύριο κοντά σας.
Είστε οι Απόστολοι των έσχατων καιρών. Πολλοί θα μαρτυρήσουν τα χρόνια των διωγμών.
Ο Ηλίας και ο Ενώχ ευρίσκονται εδώ. Στον κόσμο δίπλα περιπατούν. Κρατάνε το σταυρό.
Ο Κύριος εσφράγισε την ειδική του ποίμνη. Οι στρατιώτες του έτοιμοι, την χάρη του τους δίνει.
Στο μέτωπο έχουν το σταυρό αυτοί σαν περπατούν, αγγέλοι να τους βλέπουν, κι έτσι να τους φρουρούν.
Οδοιπορούμενη θα μπω στην πόλη του φωτός, στην Αγιά Σοφιά σαν ακουστεί ξανά.
Η Λύρα η ποντιακή ξανά θα ακουστεί, στα ματωμένα χώματα, παντού θα αντηχεί.
Θα βάζουν τα παλικάρια μου ξανά τη φορεσιά τους. Του Ταξιάρχη Μιχαήλ θα είναι η ματιά τους.
Το όπλο εις την μέση τους, του πνεύματος μαχαίρα, στα χέρια τους σταυρός η ελληνική σημαία.
Την φορεσιά του Πόντου φοράω η ματωμένη. Η Παναγία η Σουμελά, η Μαυροφορεμένη
Φρικτού πολέμου σάλπιγγες ακούγονται κοντά. Μία σπίθα θέλει μόνο, ν’ ανάψει η φωτιά
Ύδωρ πάνω στη σπίθα ρίχνω να μην ανάψει, γιατί αν η φωτιά θα απλωθεί τον κόσμο θα χαλάσει
Ότι και να ακούσετε εσείς μην φοβηθείτε της προσευχής τα όπλα στα χέρια να κρατείτε.
Η Παναγία η Σουμελά του κόσμου η Κυρία, την ματωμένη μου στολή φοράω η Παναγία.
Τα’ όνομα του Ιησού να ‘χετε στην καρδιά, όταν ο Υιός μου κρίνει θ’ ανάψει η φωτιά.
Αυτή η φωτιά θα κάψει όλη την αμαρτία. Αυτή η φωτιά θα λάμψει τη νέα οδό, τη θεία.
Αυτή η οδός θα δείχνει το δρόμο προς την πόλη, και απ’ την Αγιά Σοφιά την Οικουμένη όλη.
Ο ουρανός ολόκληρος ευρίσκεται στη γη μ’ αγίους περπατάτε την κάθε σας στιγμή.
Ο αρχάγγελος ο Μιχαήλ κρατάει την ρομφαία το σήμα περιμένει από τον Βασιλέα.
Θα’ ναι η αρχή του έλους αυτή για τα δινά «Στώμεν καλώς» ο Μιχαήλ θα ακουστεί ξανά.
Θα ‘ναι η φωτιά αυτή η αρχή του Γολγοθά, μα θα ‘ρθει μετά η σταύρωση η ανάσταση ξανά.
Από τη στιγμή αυτή θα λάμψει ξανά το Ευαγγέλιο. Από τη στάχτη αυτή θα ‘ρθει στον κόσμο νέον έλεος.
Η Παναγιά η Σουμελά σας δίνω τη γραφή ο Υιός μου ο αγαπητός όλους σας ευλογεί.