Όλα μπορούν να συμβούν. Να είμαστε έτοιμοι κι ανοιχτοί για όλα. Και να κάνουμε τον σταυρό μας. Και να προχωράμε τη ζωή μας. Και να δεχόμαστε ό,τι μας φέρνει ο Θεός, με σιγουριά ότι θα ‘ναι για το καλό μας.
Όλα θα δουλέψουν για το καλό σου. Λέει κανείς τώρα, «καλά, και πως εξηγείται αυτό; Μας τα λες τώρα έτσι, μας τα πας από κει, στο τέλος όλα καλά τα βλέπεις».
Μερικά πράγματα είναι ανεξήγητα με την πρώτη ματιά. Μα κάπου στο βάθος της ζωής κρύβεται μια ευλογία ∙σίγουρα.Βλέπεις φτωχούς μες στα βάσανα και τις ταλαιπωρίες. Το ένα χτύπημα πάνω στο άλλο. Χτύπημα, απελπισία σκέτη. Και λες, «βρε παιδί μου, τόσο καλός άνθρωπος! Κι όλα τα στραβά και τα δυσάρεστα πάνω του πέσανε. Τι είναι αυτό το πράγμα;». Και βλέπεις τον άλλον, να ‘ναι μες στην ζωή την άνετη, την κοσμική κι αμαρτωλή∙ καμία σχέση με τον Θεό. Κι είναι υγιέστατος∙ γερνάει, πάει εκατό χρονών, δεν πεθαίνει με τίποτα. Τον βλέπουν οι άλλοι και λένε: «τι θα γίνει μ’ αυτόν; Κάνει τα πάντα, όλες τις αμαρτίες, ζει μακριά από τον Θεό και όλη μέρα καπνίζει και βρίζει∙ και να μην παθαίνει τίποτα». Και να σκας τώρα εσύ που τον βλέπεις και να λες: «μα πως εξηγείται;
Μα τι Θεός είναι αυτός; Μα τι κάνει ο Θεός; Πώς τα ανέχεται;». Και ο Θεός , απ’ ό,τι βλέπω, και ίσως το ‘χεις καταλάβει κι εσύ, δεν επηρεάζεται απ’ το τι θα πεις εσύ και εγώ και όλοι μας. Σου λέει «πες ό,τι θες. Εγώ σιωπώ. Δεν μπορώ να σου πω αυτά που είναι τα μυστήριά μου».Τώρα θυμήθηκα, ότι ο Θεός το ‘χε πει και στο μέγα Αντώνιο αυτό. Μια φορά που τον ρώτησε ο μέγας Αντώνιος αυτή την απορία. «Κύριε, γιατί συμβαίνουν αυτά σε μερικούς και σε άλλους τα άλλα;» Και του λέει ο Θεός, «Αντώνιε, σταμάτα να ρωτάς και θα σου πω κάτι πριν προχωρήσεις στα ερωτήματά σου. Μην προσπαθείς να μπεις μες στα μυστήρια που αφορούν εμένα. Αυτά όλα που ρωτάς , είναι τελείως δ ι κ ά μου θέματα. Θέματα είναι θεϊκά και υποθέσεις που σε ξεπερνούν εσένα. Είναι πέρα απ’ το μυαλό σου. Εσύ ασχολήσου με τον Αντώνιο και μην ασχολείσαι με το τι κάνει ο Θεός και πώς το κάνει. Είναι δικά μου θέματα αυτά».
Αυτό δεν το λέει ο Θεός στον άγιο από περιφρόνηση κι αδιαφορία. Μα είναι σαν να λέει , «Αντώνιε, δεν μπορείς να τα καταλάβεις αυτά. Πρέπει να σου πω πολλές ιστορίες. Πρέπει να σου πω μεγάλη ιστορία για να καταλάβεις του κάθε ανθρώπου την πορεία και το πώς και το γιατί. Εγώ που ξέρω και έχω πιο πολλή σοφία», λέει ο Θεός «από σένα, κι έχω κι αγάπη και δύναμη και όλες τις θεϊκές , άγιες ιδιότητες ξέρω κάτι περισσότερο από σένα». Και κάτι άλλο: να ξέρεις ότι αυτοί οι άνθρωποι που τα ‘χουν όλα αυτά και δεν έχουν καμιά σχέση με το Θεό, και παρόλα αυτά τους πάνε όλα καλά, και γι’ αυτούς, δε σημαίνει ότι η ζωή τους τελείωσε μέσα στην τελειότητα. Διότι ζουν ακόμα και το τέλος τους δεν το ξέρεις με λεπτομέρειες.
Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που ‘ ναι μεν πλούσιοι, αλλά αν ο πλούτος, η ευημερία και η υγεία τους δεν γίνεται αφορμή ευγνωμοσύνης στο Θεό, ηρεμίας, δοξολογίας, ελεημοσύνης, όλα αυτά που έχουν θα γίνουν η καταστροφή τους.Υπάρχουν πλούσιοι που με τον πλούτο τους καταστρέφονται. Υπάρχουν άνθρωποι που με τα χαρίσματα που τους δίνει ο Θεός, γίνονται αιτία να βουλιάξουν. Γι’ αυτό μη βγάζεις συμπεράσματα όταν βλέπεις τέτοια πράγματα. Και μην εκπλήσσεσαι…… Υπάρχουν φτωχοί άνθρωποι, απλές ψυχές, που η φτώχεια τους τους κάνει τόσο συνεργάσιμους μεταξύ τους, τόσο ταπεινούς κι αγαπημένους με την οικογένειά τους, τόσο δεμένους και κλαμένους∙ αλλά με μια γλύκα στο πρόσωπο, που βγαίνει απ’ αυτό το κλάμα. Έχω δει ανθρώπους φτωχούς, πραγματικά αξιοζήλευτους. Έχω δει ζητιάνους, με αγιότητα και αρετή. Πραγματικά. Δίνεις σε κάποιο ζητιάνο κάτι, για να νιώσει κι αυτός μιας έκπληξη στη ζωή του και να νιώσει ωραία απ’ τη δική σου αγάπη, και να πει «Πω πω, τι ήταν αυτό το δώρο σήμερα!»…… Να θυμάσαι ότι όλα είναι καλά όπως γίνονται. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς και δεν πρέπει να κάνεις κάτι για να αλλάξεις τη ζωή σου.
Ό,τι μπορείς ν’ αλλάξεις, ά λ λ α ξ έ το. Ό,τι όμως βλέπεις ότι δεν γίνεται ν’ αλλάξει, αυτό δέξου το όπως γίνεται και θα ‘ναι ωραία η ζωή. Παρ’ όλο το σταυρό, τον πόνο και τα δάκρυα, ο Χριστός θα δώσει και σ’ εσένα τη δύναμη να δεις αλλιώς τα πράγματα, μεσ’ απ’ τα δικά του μάτια.Να θυμάσαι ότι κι ο ίδιος ο Χριστός δεν άλλαξε τον κόσμο! Διότι και σεισμοί π ά λ ι γίνονται και πόλεμοι π ά λ ι γίνονται , και κακίες και δυσκολίες α κ ό μ α υπάρχουν. Αυτά δεν άλλαξαν. Ίσχυαν και ισχύουν πάντα. Τι έκανε, όμως, ο Χριστός; Άλλαξε το β λ έ μ μ α μας. Άλλαξε τα μάτια μας και μας έμαθε να βλέπουμε α λ λ ι ώ ς τον κόσμο. Να βλέπουμε αλλιώς τα προβλήματα. Να δίνουμε νόημα και σκοπό και προοπτική σε αυτά που κάνουν του άλλους να απελπίζονται. Δεν θα ήθελα ποτέ ξανά να λάβω τέτοιο μήνυμα που μου ‘γραψε κάποιος πριν από καιρό: «Θέλω να πεθάνω. Τέλος».
Π ο τ έ δε θα το πεις εσύ αυτό, ποτέ δε θα ‘ρθει στο μυαλό σου, αν αγαπάς το Χριστό. Γιατί κοντά του θα κοιτάς πάντοτε την ελπίδα που θα ανατέλλει στην ψυχή σου.Εύχομαι τα λόγια αυτά, τα τόσο φτωχά, να κινήσουν κάπως την ψυχή σου και να σε δυναμώσουν. Να σε προβληματίσουν και να σε κάνουν να σταθείς δυνατός και δυνατή. Κι όταν προσεύχεσαι, κάνε προσευχή και για μένα τον αδύνατο, να συνεχίσουμε σωστά την πορεία της ζωής μας…
Από το βιβλίο : «Αγάπη για πάντα Αθέατα Περάσματα 2»π. Ανδρέας Κονάνος ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΑΛΑΞΑΗ ΘΑΛΑΣΣΟΚΡΑΤΟΥΣΑ – από – Εις δόξαν Θεού.
vimaorthodoxias