Θέλω καί κάτι επί πλέον νά έπισημάνω γιά τήν Θεία Λειτουργία, γιά τή στιγμή τού «Αξιόν έστι».
Εκείνη τήν ώρα νά προσέχουμε τον λογισμό μας και νά σταυρώνουμε όλο τό σώμα μας, διότι είναι παρών ό Θεός.
Εκείνη τήν ώρα αποκαλύπτει πολλά πράγματα ο Θεός και πολύ μας ενισχύει. Εκείνη τήν ώρα επισκιάζει η Χάρις του Παναγίου Πνεύματος. Η δέ Παναγία όλα τα εξορκίζει είτε πειρασμό είτε αρρώστια. Στο «εξαιρέτως της Παναγίας Αχράντου» νά σταυρώνουμε τον νου μας, όπου πονάμε καί νά μνημονεύουμε ονόματα αρρώστων, αμαρτωλών, φυλακισμένων καί όσων ανθρώπων έχουν ανάγκη.
Τήν ώρα πού εύχεται ο ίερεύς καί λέει:«Μνήσθητι Κύριε… ζώντων καί τεθνεώτων» νά γονατίζουμε, αν μπορούμε -καί οι εκκλησιαστικές- καί νά προσευχώμαστε γιά όλους τούς ανθρώπους. Κάποτε είχε έρθει ο κύριος, που χάρισε στο Μοναστήρι τα βιβλία τού αγίου Ιωάννου τού Χρυσοστόμου. Είχε ένα έπίμονο πονοκέφαλο καί είχε ξοδέψει πολλά χρήματα στούς γιατρούς, χωρίς νά βρή θεραπεία. Ακούσε λοιπόν σέ μία Θεία Λειτουργία φωνή πού τού είπε: «Τήν ώρα πού θά λέη ο ίερεύς τό “εξαιρέτως”, νά σταυρώσης τον πόνο σου». Αυτό ήταν, σταυρώθηκε καί πέρασε.
Έρχεται καί η Μεγάλη Τεσσαρακοστή! Νά τή διέλθωμε με πίστη, μέ πολλή αγάπη, με ύπομονές, με πολύ αγώνα πνευματικό, γιά νά φθάσουμε και στην αγία Ανάσταση.
Από το βιβλίο: Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου, Λόγια καρδιάς.
theomitoros.blogspot.gr