Ο Νίκος Κουρκούλης περί το 2002, είχε προβλήματα υγείας. Σε εξετάσεις που έκανε, διαπιστώθηκε καρκίνος στο πάγκρεας.
Έκανε αρκετές επαναληπτικές εξετάσεις, που όμως όλες έδειχναν όλες το ίδιο πράγμα…
Η μητέρα του του έλεγε να μην ανησυχεί και ότι όλα θα πάνε καλά. Κατά την περίοδο της Σαρακοστής και αφού τελείωσε το πρόγραμμα στο κέντρο που εμφανιζόταν (τελευταία ημέρα λειτουργίας), χαιρέτισε όλους τους φίλους του και πρόσφερε δωράκια σε όλους τους συνεργάτες του, σαν να μην μπορούσε πια να χαρεί αυτή την χαρά του κοινού…
Μάλιστα τότε, άρχισε να κυκλοφορεί η φήμη περί της σοβαρής αρρώστιας του Κουρκούλη, και ότι βαδίζει τις τελευταίες ημέρες της ζωής του.
Οι φίλοι του, τον πίεζαν να πάνε στο Άγιον Όρος. Το ίδιο και ένας θείος του. Και φυσικά τον πείσανε μιας και ήταν ένας πόθος του χρόνια τώρα να κάνει αυτήν την επίσκεψη.
Πριν ξεκινήσει, έκανε μία επανάλληψη των εξετάσεων, χωρίς όμως να πάρει τα αποτελέσματα, γιατί την επόμενη θα έφευγε για το Άγιο Όρος.
Ήξερε ότι οι εξετάσεις θα έδειχναν το ίδιο όπως όλες οι προηγούμενες, και είχε πάρει πια την απόφαση να πάει στην Αμερική και να κάνει χειρουργίο, σε κάποιον γιατρό που του είχαν συστήσει που ήταν ειδικός παγκρεατολόγος…
Ξεκίνησαν λοιπόν, και μπήκαν στο καραβάκι που θα τους πήγαινε στην Δάφνη. Ήταν Μεγάλη εβδομάδα και λολοι ξέρουμε ότι είναι μια περίοδος με φουλ επισκέπτες. Το καραβάκι ήταν γεμάτο κόσμο.
Παρ’ όλα αυτά υπήρχε μία καρέκλα στο καραβάκι που δεν καθόταν κανένας. Οι φίλοι του του πρότειναν να κάτσει αυτός, και όπως και έγινε. Φυσικά όλοι οι ταξιδιώτες τον χαιρετούσαν και του ζητούσαν να βγουν μια φωτογραφία μαζί του.
Δίπλα του καθόταν ένας κύριος γύρω στα 50, και κάποια στιγμή γυρίζει και τον ρωτάει: “Είστε ο Κουρκούλης; Ξέρετε, εγώ δεν σας γνωρίζω γιατί είμαι από Αμερική, αλλά η κόρη μου σας ακούει και της αρέσουν τα τραγούδια σας. Μπορούμε να βγούμε μια φωτογραφία μαζί, για να της δώσω χαρά;”.
Έβγαλαν την φωτογραφία και μετά έπιασαν κουβέντα. Μέσα σε όλα του είπε ο Νίκος ότι ήθελε να πάει στην Αμερική, όχι τουρνέ φυσικά, αλλά για το πρόβλημα υγείας που είχε. Και μάλιστα ανέφερε το όνομα του γιατρού που θα τον χειρουργούσε. Ο άλλος έμεινε έκπλητος.
Γιατί, ο άνθρωπος αυτός ήταν το δεξί χέρι του συγκεκριμένου γιατρού, και η μεγαλύτερη έκπληξη ήταν ότι ο ίδιος ο γιατρός καθόταν παραδίπλα..! Αφού συνήλθε από την έκπληξη μίλησε και με τον γιατρό και ανταλλάξανε κάρτες για την μετέπειτα επικοινωνία τους.
Έφτασαν στην Σκήτη της Αγίας Άννας.
Αποτέλεσμα εικόνας για Tο θαύμα της Αγίας Άννας στόν Νίκο Κουρκούλη
Ήταν Μεγάλη Παρασκευή, και πηγαίνανε να προσκυνήσουν, οπότε κάποια στιγμή του λέει ένας γέροντας: “Έλα μαζί μου, τώρα που έφυγε ο πολύς ο κόσμος. για να σε πάω να προσκυνήσεις την ζώνη της Αγίας Άννης”.
Ο Νίκος ούτε που τον ήξερε τον π. Σίλα (ο εν λόγω γέροντας), και τον ακολούθησε. Μόλις έφτασαν στην ζώνη, γονάτισε ο Νίκος για να προσκηνύσει και να προσευχηθεί…
Ήταν γονατιστός περίπου 1-2 λεπτά, και κάποια στιγμή ένιωσε μια πολύ μεγάλη πίεση που νόμισε ότι ήταν ένα με το πάτωμα. Αυτό τον έκανε να λιποθυμήσει και να μείνει έτσι περίπου 20 λεπτά…
Μόλις συνήλθε έβαλε τα κλάματα γι’ αυτό που ένιωσε. Έκλαιγε για καμία ώρα…
Μετά πήγε στο δωμάτιο όπου ξάπλωσε και κοιμόταν σχεδόν ολόκληρο το υπόλοιπο της ημέρας. Η επιστροφή στην πόλη του συνοδευόταν από ακόμα μία έκπληξη…
Πήγε στο νοσοκομείο και έκπλητος άκουγε τους γιατρούς να του λένε…
ότι στις νέες εξετάσεις που έκαναν, δεν υπήρχε τίποτα.
Ούτε καρκίνος, αλλά ούτε και το παραμικρό που να έδειχνε κάτι τέτοιο…
Ο Νίκος Κουρκούλης, σε συνέντευξή που έδωσε στόν ΑΝΤ1, ομολόγησε το θαύμα που έζησε, και δήλωσε κατηγορηματικά ότι σε όλη την περίοδο της ασθένειας, δεν έλαβε κανένα φάρμακο που θα προσπαθούσε να πολεμήσει, ή να σταματήσει την αρρώστια του…
(Άγιον Όρος 2002, πατέρας Μακάριος ~ Νίκος Κουρκούλης)
