Πήγα να προσκυνήσω σε πολλές Μονές στο Άγιον Όρος για να πάρω την Χάρη και την ευλογία της Παναγίας.
Σε μία από αυτές, με πήγε ένας Μοναχός σε ένα παρεκκλήσιο, όπου ήταν θαυματουργή εικόνα της Παναγίας και ήταν κλειστή με κάγκελα, γιατί είχε πολύτιμα αναθήματα.
Ξεκλείδωσε και μου είπε:
–Προσκύνησε και ζήτησε από την Παναγία ό,τι θέλεις. Αν είναι για καλό, θα σου το δώσει οπωσδήποτε.
Άναψα κεράκια και στάθηκα μπροστά Της με σεβασμό και πίστη και Της ζήτησα ένα παιδάκι, που πολύ ποθούσαμε εγώ και η γυναίκα μου.
Οπισθοχωρώντας βγήκα έξω και ο μοναχός απασχολήθηκε να ξαναβάλει την καγκελαριά.
Τότε, πέφτοντας το μάτι μου στον μεγάλο διάδρομο που ήταν μπροστά μου, είδα ένα αγοράκι πανέμορφο, με ζωηρά ματάκια, περίπου τριών ετών, να τρέχει με ανοιχτά χεράκια κατά το μέρος μου!
Τα ‘χασα και χωρίς να προλάβω να σκεφθώ τίποτε, αυθόρμητα άνοιξα και εγώ την αγκαλιά μου να το δεχθώ. Μόλις έφθασε όμως μπροστά μου, χάθηκε από τα μάτια μου!
–Το παιδάκι!… Το παιδάκι που είναι;
Γύριζα γύρω από τον εαυτό μου κατάπληκτος και έψαχνα!
Ο μοναχός με ρώτησε απορημένος για ποιό παιδάκι μιλούσα. Όταν συνήλθα και του εξήγησα, χαμογέλασε συγκινημένος και μου είπε:
–Άλλο ένα θαύμα της Παναγίας θα γίνει, αφού σου έδειξε το παιδάκι που θα σου στείλει.
Πραγματικά το παιδάκι που μου χάρισε ο Θεός μετά από ένα χρόνο περίπου, έμοιαζε καταπληκτικά με το παιδάκι που μου έδειξε η Παναγία στο Άγιον Όρος!