π. Νικολάι Ραγκόζιν (6 Δεκ. 1898 – 16 Δεκ. 1981). – Οι προφήτες Ηλίας και Ενώχ & ο άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ.
Μαρτυρίες:
– Είπε, ο π. Νικολάι, κάτι για τον Ηλία και τον Ενώχ;
– Είπε ότι πρέπει να έρθουν να μας δυναμώσουν (πνευματικά). Αυτό θα συμβεί επίσης πριν τον ερχομό του Αντιχρίστου.
Ο άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ θα αναστηθεί, επίσης, και ο Ενώχ κι ο Ηλίας θα έρθουν.
Ο π. είπε ότι ο άγιος Σεραφείμ του Σεραφείμ θα αναστηθεί και θα κηρύξει.
Αυτό το είπε μια ηλικιωμένη γυναίκα και ο πατήρ είπε το ίδιο. Ότι ο άγιος Σεραφείμ θα αναστηθεί για λίγες ώρες.
Κάποιοι ιερείς λένε ότι θα αναστηθεί για 3 μέρες ή κάποιο άλλο χρόνο, αλλά ο πατήρ είπε ότι αυτό θα συμβεί μόνο για λίγες ώρες.
Θα κηρύξει, αυτό θα συμβεί μέσα στην εκκλησία και θα τον δουν όλοι. Μετά θα γυρίσει στην κατάστασή του. Θα εγερθεί εκ νεκρών πριν τον ερχομό του Αντιχρίστου για να δυναμώσει τον λαό.
Σημείωση (υπό ΛΜΔ):
Η οφθαλμοφανής κάποτε, και ενώπιον όλων παρουσία του αγίου για λίγο, αν και είναι δυνατόν να γίνει,
δεν φαίνεται να είναι το κύριο νόημα της «έγερσης», όπως εκτέθηκε από τον ίδιο τον άγιο Σεραφείμ.
Ο ίδιος ο άγιος Σεραφείμ προείπε την επανεμφάνισή του όσο ζούσε. Όμως η διάρκεια αυτής της κατάστασης
τέθηκε από τον ίδιο διαφορετικά. δηλ. είπε, ότι σχετίζεται με τα χρόνια που έφυγε ενωρίτερα από τη ζωή, κατ’ εντολή του Θεού (Επίτομος)… [1]
Απεβίωσε σε ηλικία 73 ετών, ενώ είπε ότι επρόκειτο να ζήσει πολύ περισσότερο από 100 χρόνια. Συνεπώς μιλούσε για μακροχρόνια ζωντανή πνευματική παρουσία που ξεκίνησε ήδη
μετά το 1991, όταν βρέθηκαν και μεταφέρθηκαν τα άγια λείψανά του στο Ντιβέγιεβο. Ο άγιος Σεραφείμ είχε προβλέψει, ότι μετά την επανεμφάνισή του θα πήγαινε στο Μοναστήρι
του Ντιβέγιεβο. Και επειδή αυτό πραγματοποιήθηκε όπως το είχε πει, με την τελευταία επιζώσα μοναχή (από τον διωγμό των κομμουνιστών το 1927, και το κλείσιμο της Μονής)
την 95χρονη μοναχή Μαργαρίτα, να τον υποδέχεται με την λαμπάδα που ο άγιος είχε παραδώσει στις μοναχές πριν την κοίμησή του το 1833 για το σκοπό αυτό, αποτελεί επί
πλέον απόδειξη ότι η «επανεμφάνιση» (που άρχισε το 1991 και συνεχίζεται) δεν είναι θέμα (μόνο) λίγων ωρών. Το σημαντικότερο είναι, μάλλον, η φανέρωση της διαρκούς, μετά το
1991, παρουσίας του στη Γη, από τα θαύματα που ήδη κάνει, με τα οποία δυναμώνει η πίστη των ανθρώπων.
[1] Ο μακαριστός π. Σεραφείμ Ρόουζ μίλησε, στο Σαν Φρανσίσκο στις 3/8/1981, για το θέμα της επανεμφάνισης του αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ.
«Εδώ είναι ότι είπε ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ στον Μοτοβίλωφ: «Πολλές φορές άκουσα από το στόμα του μεγάλου ευαρέστου στον Θεό Γέροντος,
πατρός Σεραφείμ, ότι δεν θα έκειτο στο Σάρωφ με το σώμα του. Και τόλμησα μόνος εγώ (ο Μοτοβίλωφ) να τον ρωτήσω: – «
Μπάτιουσκα (παπούλη), καταδέχεσαι να μας λες συνεχώς ότι το σώμα σου δεν θα κείται στο Σάρωφ. Μήπως αυτό σημαίνει ότι οι Μοναχοί (της Μονής του Σαρώφ) θα το απομακρύνουν»;
– «Θεοφιλέστατε, ο Κύριος και Θεός είχε καθορίσει ότι εγώ, ο ταπεινός Σεραφείμ, θα έπρεπε να ζήσω αρκετά περισσότερο από 100 χρόνια.
Αλλά επειδή μετά από καιρό οι επίσκοποι θα γίνουν τόσο ολιγόπιστοι που θα ξεπεράσουν στην ολιγοπιστία τους Ρωμιούς επισκόπους της εποχής του (αυτοκράτορος) Θεοδοσίου του
Μικρού, ώστε δεν θα πιστεύουν πλέον στο κυρίαρχο δόγμα της Χριστιανικής Πίστης (της Αναστάσεως -Λ.Μ.Δ.), γι’ αυτό φάνηκε ευάρεστο στον Κύριο να πάρει εμένα, τον ταπεινό
Σεραφείμ, από την πρόσκαιρη ζωή, άχρι καιρού, και μετά να με επανεμφανίσει. Και η επανεμφάνισή μου θα είναι κάπως σαν το ξύπνημα των Επτά Παίδων στο σπήλαιο της
Οχλίδος στις ημέρες του Θεοδοσίου του μικρού»». (Επίτομος, σελ. 104). Γιατί στην Έφεσο τότε είχε ξεκινήσει μια αίρεση που δεν δεχόταν την Ανάσταση των νεκρών.
