Οι περισσότεροι άνθρωποι αγαπούν τους γονείς τους περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον. Το πρόβλημα είναι ότι αυτή η αγάπη, όσο τα χρόνια περνούν, θεωρείται δεδομένη. Οι ενήλικες μπορούν να γίνουν πολύ σκληροί με τους γονείς τους, χωρίς καν να το αντιλαμβάνονται. Δείτε με ποιους τρόπους μπορούμε να τους πληγώσουμε εν αγνοία μας.
Δεν τους παίρνουμε συχνά τηλέφωνο
Συχνά, συνειδητοποιεί κανείς ότι έχουν περάσει δυο, τρεις εβδομάδες απ’ την τελευταία φορά που πήρε τηλέφωνο τον μπαμπά ή τη μαμά του. Η πιο κοινή σκέψη είναι «Εντάξει. Όποτε θέλουν μπορούν να με πάρουν εκείνοι». Σίγουρα μπορούν, αλλά έχετε σκεφτεί ότι αποτελεί συναισθηματική ανάγκη για τους γονείς μας που γερνούν, να επικοινωνούμε εμείς μαζί τους;
Πάρτε τηλέφωνο τους γονείς σας. Μοιραστείτε ένα καλό νέο μαζί τους, ακούστε τις συμβουλές τους (αυτές που είναι πάντα ίδιες και λέγονται με τον ακριβώς ίδιο τρόπο). Είναι ένας πολύ εύκολος τρόπος να τους δώσετε λίγη χαρά.
Ξεχνάμε τα γενέθλιά τους
Οι γονείς σας, χρειάζονται την προσοχή σας αυτή την ξεχωριστή για εκείνους ημέρα. Μια όμορφη κάρτα, δυο ζεστά λόγια και μια τρυφερή αγκαλιά αρκούν για να τους κάνουν χαρούμενους.
Διαβεβαιώστε τους γονείς σας ότι τους θυμάστε και τους σκέφτεστε. Οι άνθρωποι όσο μεγαλώνουν, νιώθουν ότι βρίσκονται στο περιθώριο των γεγονότων και της ζωής των αγαπημένων τους. Μην επιτρέψετε στον εαυτό σας να κάνει τους γονείς του να νιώθουν παραγκωνισμένοι και μόνοι.
Τους ζητάμε λεφτά
Οι άνθρωποι που παίρνουν τηλέφωνο τους γονείς τους μόνο όταν θέλουν να τους ζητήσουν λεφτά, υπάρχουν και ζουν ανάμεσά μας. Η οικονομική «αφαίμαξη» των ηλικιωμένων ανθρώπων είναι, όμως, στάση ζωής απορριπτέα.
Όσο μεγαλώνουν οι άνθρωποι, μεγαλώνει και η ανάγκη τους για ασφάλεια. Χρειάζονται οικονομικές δικλείδες ασφαλείας, που θα τους εγγυηθούν ομαλά γηρατειά, με γαλήνη και αυτάρκεια. Δεν είναι δίκαιο οι οικονομίες μια ζωής να γίνονται λεφτά «δανεικά κι αγύριστα».
Δεν τους βοηθάμε όταν το χρειάζονται
Πάρτε πρωτοβουλίες και κάντε προτάσεις. Ρίξτε μια ματιά στο σπίτι των γονιών σας, αφιερώστε λίγο χρόνο και σκεφτείτε τη ζωή και τις ανάγκες τους. Σίγουρα θα μπορέσετε να σκεφτείτε κάτι που χρειάζονται ή κάτι που θα διευκόλυνε τη ζωή τους ή, ακόμη, κάτι που θα τους έκανε να χαμογελάσουν.
Δεν τους καλούμε στις οικογενειακές συγκεντρώσεις
Δεν χρειάζεται να καλείτε τους γονείς σας σε κάθε συνάθροιση που οργανώνετε στο σπίτι σας. Όταν πρόκειται όμως για events σημαντικά, το να λείπουν οι γονείς μας επειδή η ηλικία τους δεν ταιριάζει στο σκηνικό της γιορτής μας είναι άδικο.
Επιτρέψτε τους να έχουν μια θέση στην κοινωνική σας ζωή – δεν το έχουν απλά ανάγκη, το έχουν κερδίσει με τις αμέτρητες ώρες φροντίδας που σας χάρισαν.
Οι ρόλοι, τελικά, αντιστρέφονται (;)
Τώρα, που είναι κάπως γερασμένοι, πιο μόνοι, πιο σκυφτοί και πιο ευσυγκίνητοι, μήπως είναι η δική μας σειρά να τους πούμε: “Να σου δώσω ένα φιλάκι, να περάσει;”