“Εχω ακόμα αναμνήσεις από εκείνη τη στιγμή. Είναι αυτό το συναίσθημα της ασφυξίας και η ανάμνηση που θα με στοιχειώνει για την υπόλοιπη ζωή μου… ένα κομμάτι μου πέθανε μαζί της.”
Καθώς έμπαινε στον 9ο μήνα της εγκυμοσύνης της στο δεύτερο παιδί της, η Natalie Morgan όπως κάθε άλλη μητέρα προσπαθούσε να μαντέψει – τι βάρος θα έχει? Ποια μέρα θα γεννηθεί? Τι ώρα? Τη νύχτα της 10ης Σεπτεμβρίου, πήγε να κοιμηθεί με την κόρη της να κλωτσάει, αλλά το πρωί της 11ης Σεπτεμβρίου , ήξερε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά – το μωρό της δεν κουνιόταν καθόλου.
There seem to be so many friends of mine and Brian that have either recently had babies, are soon to have babies, or…
Posted by Natalie Morgan on Δευτέρα, 21 Σεπτεμβρίου 2015
“Θυμάμαι να σκέφτομαι, αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει.. είναι απλά ένα όνειρο… αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει. Κάτι θα βρουν στον υπέρηχο, σίγουρα. Αλλά ήταν φρούδες ελπίδες, γιατί ήξερα. Και ήμουν σίγουρη ότι και αυτοί ήξεραν..”
Δυστυχώς, οι υποψίες της βγήκαν αληθινές, και η κόρη της βγήκε άψυχη μετά από πολλές ώρες τοκετού. “Ηταν ότι πιο δύσκολο είχα κάνει. Πονούσα από τις συσπάσεις, ένιωθα το σώμα μου να σκίζεται.. και ήξερα ότι όλα ήταν για το τίποτα.”
Μετά από που της συνέβη, η Natalie θέλησε να βγει στο προφίλ της και να παρακινήσει όλους τους φίλους της που είχαν μωρά ή περίμεναν, να ακούσουν την ιστορία της και να είναι ευγνώμονες για τα παιδιά του.
” Τα λέω όλα αυτά για να πω το εξής: η μήτρα μου, η καρδιά μου και τα χέρια μου είναι άδεια. Θα υπάρξουν πολλοί από σας που έχουν παιδιά και θα κλαίνε κάθε φορά που θα προσπαθείτε να τα αφήσετε κάτω. Η θα κλαίνε χωρίς λόγο ακόμα και αν τα κρατάτε και τα τα’ί΄ζετε και τα έχετε αλλάξει… Και στο τέλος θα κλαίτε και εσείς, γιατί θα νιώθετε τόσο αβοήθητοι και απελπισμένοι και θα θέλετε να ουρλιάξετε, Γιατί δεν σταματάς να κλαις?!’ Θα είστε εξαντλημένοι και νευριασμένοι και το μόνο που θα θέλετε σε αυτόν τον κόσμο θα είναι λιγος χρόνος για τον εαυτό σας για να κοιμηθείτε ή να κάνετε ένα μπάνιο. Το ξέρω, γιατί τα έχω περάσει με τον γιο μου. Αλλά δεν θα είμαι ποτέ εκεί για την κόρη μου. Και θα έδινα τα πάντα για να υποφέρω σαν μάνα σου, αγαπημένη μου Eleanor.
Το μόνο που ζητάω από σας είναι όταν τα βρίσκετε σκούρα με το μωρό σας – όταν φτάνετε στα όριά σας και νιώθετε ότι δεν μπορείτε άλλο λόγω της αυπνίας – αντί να παρακαλάτε το παιδί σας να πέσει για ύπνο, βρείτε έστω και την ελάχιστη δύναμη μέσα σας να συνεχίσετε να προχωράτε και πείτε μια προσευχή ευγνωμοσύνης για το παιδί σας, όσο δύσκολο και αν φαίνεται εκείνη τη στιγμή. Και αν θέλετε, πείτε μια προσευχή και για μένα και όλες τις άλλες μητέρες που τα παιδιά τους χάθηκαν νωρίς. Πείτε μια προσευχή για τη γλυκιά μου Eleanor που ποτέ δεν γνώρισε τον κόσμο έξω από την μήτρα μου”