Είναι διάσημοι, πετυχημένοι και ο κόσμος νομίζει για εκείνους ότι είναι ξέγνοιαστοι κι έχουν τα πάντα.
Ωστόσο, σε πολλές περιπτώσεις διάσημων προσώπων, πίσω από τα λαμπερά φώτα της δημοσιότητας κρύβεται η δική τους δύσκολη ανθρώπινη ιστορία.
Ιδού οι διάσημοι που πάσχουν από κάποιο αυτοάνοσο νόσημα, αλλά οι ίδιοι δεν το βάζουν κάτω, συνεχίζουν κανονικά τη ζωή τους και στέλνουν το δικό τους μήνυμα αισιοδοξίας σε όσους βρίσκονται στην ίδια θέση.
Η Έλλη Κοκκίνου πριν λίγα χρόνια, η Έλλη Κοκκίνου ανακάλυψε πως πάσχει από κοιλιοκάκη, μια ασθένεια αρκετά σπάνια, αφού βάσει ερευνών, την έχουν περίπου ένας στους 3.000 – 4.000 ανθρώπους. Πρόκειται για μια ασθένεια που έχει σχέση με το στομάχι και τη διατροφή. Η τραγουδίστρια δε μπορεί να φάει οποιοδήποτε φαγητό περιέχει γλουτένη.
Ο Νίνο εδώ και χρόνια πάσχει από μία σπάνια ασθένεια, την «αθροιστική κεφαλαλγία». Η συγκεκριμένη ασθένεια προσβάλει έναν στους 10.000 ανθρώπους. Όπως έχει αποκαλύψει ο ίδιος, πρόκειται για μία βασανιστική ασθένεια και μερικές φορές χάνεται μέσα στον πόνο του.
Η Ορθούλα Παπαδάκου τα τελευταία χρόνια δίνει τη δική της μάχη με τη σκλήρυνση κατά πλάκας. Μάλιστα, πριν δύο χρόνια η όμορφη τηλεπερσόνα είχε μιλήσει σε τηλεοπτική εκπομπή ανοιχτά για το πρόβλημα υγείας της, θέλοντας να βοηθήσει όσους ανθρώπους πάσχουν από το ίδιο αυτοάνοσο και φοβούνται να μιλήσουν.
Ο Γιώργος Χρανιώτης τα τελευταία 10 χρόνια περίπου ταλαιπωρείται από ψωρίαση. Μάλιστα, ο ηθοποιός όχι μόνο έχει μιλήσει ανοιχτά για το πρόβλημα του, αλλά έχει λάβει μέρος και σε εκστρατεία ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης του κοινού, για σοβαρές παθήσεις του δέρματος.
Για περισσότερα από 20 χρόνια, η Νατάσσα Ράγιου ταλαιπωρείται από ψωρίαση. Μάλιστα, πρόσφατα η παρουσιάστρια μίλησε σε τηλεοπτική εκπομπή για το πρόβλημα υγείας της, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να στηρίξει όσους ανθρώπους βρίσκονται στην ίδια θέση, αλλά ντρέπονται να μιλήσουν ή δεν αισθάνονται καλά.
Η Τζούλι Μασίνο είναι η πρέσβειρα καλής θελήσεως για την Παγκόσμια Ημέρα του Διαβήτη και μέσα από το νέο της τραγούδι «It’s not taboo» περιγράφει τη δική της ιστορία με την ασθένεια. Και όπως λέει, μέσα από τη μουσική, θέλει να στείλει τη δική της νότα αισιοδοξίας σε όσους πάσχουν από την ίδια ασθένεια.