Ανέκδοτο: «Όταν ο Θεός έφτιαξε τη γυναίκα εργαζόταν μέχρι αργά την 6η ημέρα, ένας άγγελος πλησίασε και είπε:
– Γιατί σπαταλάς τόσο πολύ χρόνο γι’ αυτή;
Και ο Κύριος απάντησε:
– Ξέρεις πόσες προδιαγραφές πρέπει να πληροί για να την τελειοποιήσω; Πρέπει να μπορεί να πλυθεί, αλλά να μην είναι πλαστική, να παίζει περισσότερους από 200 ρόλους, και να μπορεί να φτιάξει όλων των ειδών τα φαγητά, θα πρέπει να μπορεί να αγκαλιάζει πολλά παιδιά ταυτόχρονα, να δίνει μια αγκαλιά που θα θεραπεύει οτιδήποτε, από ένα πληγωμένο γόνατο μέχρι μια πληγωμένη καρδιά και να τα κάνει όλα αυτά μόνο με δυο χέρια.
Ο άγγελος εντυπωσιάστηκε.
-“Μόνο δυο χέρια….αδύνατον! Και είναι το βασικό μοντέλο; Πολλή δουλειά για μια μέρα… περίμενε μέχρι αύριο και την ολοκληρώνεις.
-‘ Όχι , είπε ο Κύριος. Είμαι τόσο κοντά στην ολοκλήρωση αυτής της δημιουργίας, που θα είναι η αγαπημένη της καρδιάς μου. Θεραπεύεται μόνη της όταν αρρωσταίνει και δουλεύει 18 ώρες την ημέρα.
Ο άγγελος πλησίασε και άγγιξε την γυναίκα.
– Μα την έφτιαξες τόσο μαλακή, Κύριε.
– Είναι μαλακή, είπε ο Κύριος. Αλλά την έφτιαξα και δυνατή, επίσης. Δεν διανοείσαι τι μπορεί να αντέξει για να αντεπεξέλθει.
– Μπορεί να σκεφτεί; ρώτησε ο άγγελος.
Ο Κύριος απάντησε:
– Όχι μόνο να σκεφτεί, αλλά να αιτιολογήσει και να διαπραγματευθεί.
– Ο άγγελος άγγιξε της Γυναίκας το μάγουλο…
– Κύριε, φαίνεται πως η δημιουργία σου στάζει! Της έχεις βάλει πολλά βάρη.
– Δεν στάζει… είναι δάκρυ, ο Κύριος διόρθωσε τον άγγελο.
– Τι εξυπηρετεί; ρώτησε ο άγγελος.
Και είπε ο Κύριος:
-Τα δάκρυα είναι ο τρόπος να εκφράσει τη λύπη της, τις αμφιβολίες της, την αγάπη της, τη μοναξιά της, τον πόνο και την υπερηφάνειά της.
Αυτό έκανε μεγάλη εντύπωση στον άγγελο.
– Κύριε, είσαι ιδιοφυΐα. Σκέφτηκες τα πάντα. Η Γυναίκα είναι πραγματικά υπέροχη!
– Πράγματι είναι!
Η Γυναίκα έχει αντοχές που εντυπωσιάζουν τον άντρα. Μπορεί να διαχειριστεί προβλήματα και να έχει πολλές ευθύνες. Δημιουργεί ευτυχία, αγάπη και έχει άποψη. Χαμογελάει όταν θέλει να τσιρίξει. Τραγουδάει όταν θέλει να κλάψει, κλαίει όταν είναι ευτυχισμένη και γελάει όταν φοβάται. Δίνει μάχη για τα πιστεύω της. Αντιμάχεται την αδικία. Δεν δέχεται το “όχι” για απάντηση , όταν διαβλέπει καλύτερη λύση. Δίνει τον εαυτό της για την προκοπή της οικογένειάς της. Συνοδεύει τη φίλη της στο γιατρό αν φοβάται. Η αγάπη της είναι άνευ όρων. Κλαίει όταν τα παιδιά της κερδίζουν. Είναι ευτυχισμένη όταν οι φίλοι της τα καταφέρνουν. Χαίρεται όταν ακούει για μια γέννηση ή ένα γάμο. Είναι συντετριμμένη όταν χάνεται κάποιος συγγενής ή φίλος. Αλλά βρίσκει τη δύναμη να συνεχίσει στη ζωή. Γνωρίζει πως ένα φιλί και μια αγκαλιά θεραπεύουν μια πληγωμένη καρδιά.
Έχει μόνο ένα ελάττωμα…
Ξεχνάει τι αξίζει…»
