Μερικές φορές η αγάπη είναι παράξενη, προκλητική, απογοητευτική, επώδυνη – ακόμη και στην πιο ευτυχισμένη και ισχυρότερη σχέση. Η αγάπη χρειάζεται δουλειά. Χρειάζεται προσπάθεια. Η αγάπη δεν είναι πάντα το απλή και όμορφη. Πρέπει να παραδέχεστε όταν είστε λάθος. Χρειάζεται αφοσίωση και πίστη.
Υπάρχει όμως σίγουρα μεγάλη διαφορά μεταξύ του να αγωνίζεστε για κάτι που ξέρετε ότι είναι πολύ καλό για να αφήσετε να χαλάσει και του να παραμένετε προσκολλημένοι σε μια σχέση που έχει ήδη πεθάνει.
Συχνά, κατά βάθος, καταλαβαίνουμε πότε μας τελειώνει η αγάπη, είναι η εξοικείωση, η ρουτίνα, η ασφάλεια που μας κρατάνε πλέον στη σχέση αλλά όχι η αγάπη. Είναι κάτι που έχουμε συνηθίσει. Είναι η εγγύηση ότι δεν είμαστε μόνοι. Μερικές φορές είναι πιο εύκολο να το καταλάβουμε αν είμαστε με κάποιον που μας κάνει απίστευτα δυστυχισμένους. Και κάποιες άλλες φορές είναι δύσκολο να το παραδεχτούμε, επειδή είμαστε με κάποιον τον οποίο νοιαζόμαστε ακόμη και αν δεν είμαστε πλέον ερωτευμένοι μαζί τους. Και στις 2 περιπτώσεις, προσπαθούμε να πείσουμε τους εαυτούς μας ότι η αγάπη είναι ακόμα εκεί, γιατί δεν είμαστε έτοιμοι για την εναλλακτική λύση. Και έτσι προσπαθούμε να μείνουμε στη σχέση, φοβούμενοι την μοναξιά.
Έτσι είναι η ανθρώπινη φύση..
Είναι προτιμότερο όμως να παλεύεις για κάτι που αξίζει παρά για κάτι που έχει τελειώσει. Η απόφαση είναι δύσκολη, άλλα πρέπει να γίνει…
Credit: Lessonslearnedinlife.com