Ήταν ένας πόντιος ο οποίος είχε καταταχτεί στους αλεξιπτωτιστές.
Στην πρώτη του πτώση πλησιάζει το λοχία και του λέει:
– Δεν μου λες λοχία και αν δεν ανοίξει το αλεξίπτωτο τί κάνουμε;
– Αν δεν ανοίξει τραβάς αυτό το κορδονάκι και ανοίγει.
– Και αν δεν ανοίξει πάλι;
– Ε! αν δεν ανοίξει τραβάς το άλλο κορδονάκι και ανοίγει σίγουρα.
– Και αν πάλι δεν ανοίξει;
– Αν δεν ανοίξει και με αυτό κάνε την προσευχή σου και πες “βοήθα με Αγιε Φανούρη”.
Μετά από λίγη ώρα έφτασαν στο σημείο που θα έπεφταν, ανοίγει την πόρτα ο λοχίας, πέφτουν οι στρατιώτες, την κλείνει και φεύγει.
Μετά από πέντε λεπτά ακούει χτύπους στην πόρτα.
Περίεργος ο λοχίας πηγαίνει και ανοίγει την πόρτα και τι να δει; Τον Πόντιο να αιωρείται και να του λέει:
– Πώς τον είπαμε τον άγιο;
ΒΟΝΘΣ ΑΝΕΚΔΟΤΑ
Είναι 3 φίλοι αραχτοί σε ένα μπαράκι και τα πίνουν κουβέντα στη κουβέντα, φτάνει η συζήτηση στο πόσο εγωιστές είναι οι άντρες.
Μιλάει ο πρώτος:
– Εγώ ρε παιδιά είμαι πολύ εγωιστής. Ένα πρωί επειδή η γυναίκα δεν μου έφτιαξε καφέ, έκανα να της μιλήσω μια ολόκληρη εβδομάδα.
– Σιγά ρε, λέει ο δεύτερος, εγωισμός είναι αυτός; Εγώ επειδή μου έφτιαξε μακαρονάδα με σάλτσα και όχι με κιμά ένα μήνα κοιμόμουν στον καναπέ του σαλονιού.
Ο τρίτος χαμογελούσε όσο τα άκουγε:
– Αντε ρε, που είσαστε εσείς εγωιστές… Εγωιστής είμαι εγώ, που επειδή τη μέρα του γάμου η γυναίκα μου, μου πάτησε το πόδι στην εκκλησία, τόσα χρόνια γάμου και δεν την έχω αγγίξει… ποτέ!!!!!!!
– Καλά ρε μας δουλεύεις; ρωτούν οι άλλοι. Και τα παιδιά πως τα έχεις κάνει;
– ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΟΤΙ ΑΠΟ ΕΓΩΙΣΜΟ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΡΩΤΗΣΕΙ;
