Μπήκε φυλακή, δέχτηκε μια σφαίρα στο πόδι, εθίστηκε στην ηρωίνη και πολύ σύντομα βρέθηκε να αργοπεθαίνει στα γκέτο της Αθήνας και του Λονδίνου, μέχρι που μια βροχερή Μεγάλη Παρασκευή, ενώ περίμενε στην πλατεία Βάθη μέχρι τη 01.00 τα ξημερώματα τον άνθρωπο που θα του προμήθευε την πολυπόθητη δόση, το μυαλό του πήρε ξαφνικά ανάποδες στροφές.
«Δεν μπορεί να είναι αυτό το τέλος. Η ζωή πρέπει να είναι πολύ καλύτερη από αυτό που ζω», είπε στον εαυτό του.
Ο λόγος για τον γιο του Διονύση Λιβανού, τον Κοσμά Λιβανό. «Στόχος μου είναι να κάνω τους ανθρώπους να αισθάνονται, να νιώθουν πράγματα. Όταν σου σηκώνεται η τρίχα, νιώθεις αυτή την πρωταρχική ένωση με τον κόσμο.
Τότε ζητάω τα πάντα για το κοινό μου και τους τα δίνω μέσα από την μουσική μου», δήλωσε στην εφημερίδα «News».
Κυκλοφόρησε νέο κομμάτι που έχει γίνει μεγάλη επιτυχία ενώ έχει στήσει γύρω του μια τεράστια βιομηχανία πουλώντας μπλουζάκια με αφίσες από τις συναυλίες του.
Ναρκωτικά, αλκοόλ, τζόγος, φυλακή και η ζωή που άλλαξε
Ο δρόμος του ο Κοσμά Λιβανύ τον οδήγησε στο σκοτεινό κόσμο των ναρκωτικών, του αλκοόλ, του τζόγου και πολλών ακόμη παράνομων δραστηριοτήτων που τον έφεραν αντιμέτωπο με πολλά δεινά.
Μπήκε φυλακή, δέχτηκε μια σφαίρα στο πόδι, εθίστηκε στην ηρωίνη και πολύ σύντομα βρέθηκε να αργοπεθαίνει στα γκέτο της Αθήνας και του Λονδίνου, μέχρι που μια βροχερή Μεγάλη Παρασκευή, ενώ περίμενε στην πλατεία Βάθη μέχρι τη 01.00 τα ξημερώματα τον άνθρωπο που θα του προμήθευε την πολυπόθητη δόση, το μυαλό του πήρε ξαφνικά ανάποδες στροφές.
«Δεν μπορεί να είναι αυτό το τέλος. Η ζωή πρέπει να είναι πολύ καλύτερη από αυτό που ζω», είπε στον εαυτό του.
Από εκείνη τη στιγμή ξεκίνησε το ταξίδι του προς την απεξάρτηση, ένα ταξίδι που μόνο εύκολο δεν μπορεί να το χαρακτηρίσει. Πέρασε τουλάχιστον ένα χρόνο σ’ ένα από τα πιο σκληρά κέντρα αποτοξίνωσης της Αγγλίας, από όπου κατάφερε να βγει άλλος άνθρωπος έχοντας, όπως λέει, τη στήριξη της οικογένειάς του.
Αμέσως μετά ο Κοσμάς Λιβανός γύρισε στην Ελλάδα, όχι για πολύ όμως. Οι υπεύθυνοι του κέντρου τού ζήτησαν να επιστρέψει σε αυτό ως θεραπευτής κι εκείνος δέχτηκε, για να βρεθεί σχεδόν ένα χρόνο μετά στην καρέκλα του διευθυντή.
Παράλληλα, ο Κοσμάς Λιβανός κατάφερε να πείσει τις αρχές του London Imperial College να του επιτρέψουν να ξεκινήσει ένα πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών σε αυτό, παρά το γεγονός ότι δεν είχε καν τελειώσει το Λύκειο.
Η εμπιστοσύνη που του έδειξαν δεν πήγε χαμένη, καθώς ο Livan τους δικαίωσε ολοκληρώνοντας τις σπουδές του σε ένα χρόνο αντί για δύο. Το πτυχίο αυτό τού εξασφάλισε θέση λέκτορα σε μια μη κυβερνητική οργάνωση που παρείχε υπηρεσίες αποκατάστασης και αποθεραπείας σε φυλακισμένους. Κοιτάζοντας πίσω όμως, ο ίδιος δεν θεωρεί μεγάλο κατόρθωμα την απεξάρτησή του από τα ναρκωτικά.
«Το μόνο που έκανα ήταν να σταματήσω να κάνω κάτι που δεν θα έπρεπε εξαρχής να κάνω. Αυτό που νομίζω ότι με έκανε να μη σταματήσω την προσπάθεια ήταν η ελπίδα ότι το αύριο θα ήταν μια καλύτερη μέρα. Και φυσικά, η οικογένειά μου», είχε πει παλιότερα.
Ακόμα, ο Κοσμάς Λιβανός θεωρεί ότι είναι μύθος πως τα παιδιά των διάσημων και πλούσιων οικογενειών μπλέκουν ευκολότερα στον εφιάλτη των ναρκωτικών. «Εγώ δεν ήμουν ούτε διάσημος ούτε πλούσιος. Και μπορώ να πω με σιγουριά ότι η εξάρτηση δεν γνωρίζει όρια. Θα σε παρασύρει μέχρι κάτω, όποιος κι αν είσαι, ό,τι κι αν έχεις ή δεν έχεις».
Πηγή: zaxarini.gr