H Michelle McGagh εργαζόταν ως οικονομικός δημοσιογράφος για 10 χρόνια, αλλά η ίδια είχε δυσκολίες να οργανώσει τον δικό της προϋπολογισμό. Σκέφτηκε ότι είναι άδικο να λέει στους άλλους πώς να εξοικονομήσουν χρήματα και η ίδια να δαπανά λεφτά για άχρηστα μικροπράγματα για τον εαυτό της.
Αυτός είναι ο λόγος που αποφάσισε να πραγματοποιήσει ένα πείραμα και να αγοράζει τα απολύτως απαραίτητα για ένα ολόκληρο χρόνο. Συμβιβάστηκε με ελάχιστα: φορούσε ρούχα που είχε ήδη στην ντουλάπα της, οδηγούσε ένα ποδήλατο, έτρωγε μόνο απλό σπιτικό φαγητό – και κατέληξε να εξοικονομήσει 23.000 δολάρια! Ένα αρκετά αξιοζήλευτο ποσό, έτσι δεν είναι;
Η Michelle εξιστόρησε την εμπειρία της στο blog της στην εφημερίδα The Guardian blog, και μοιραζόμαστε μαζί σας τα πιο ενδιαφέροντα σημεία της ιστορίας της.
Παρατήρησα ότι ξόδευα υπέρογκα ποσά για πράγματα που δεν είχα πραγματικά ανάγκη: ποτά στο μπαρ, όμορφα ρούχα, φαγητό και καφές σε πακέτο, και ούτω καθεξής. Και όλα αυτά έχοντας παράλληλα μια υποθήκη και άλλα μεγάλα έξοδα που έπρεπε να πληρώνω.
Είχα χαθεί σε μια ατέλειωτη καταναλωτική δίνη, εμπιστευόμουν τις διαφημίσεις και πίστευα ότι μόνο ξοδεύοντας θα μπορούσα να γίνω πιο ευτυχισμένη. Στη συνέχεια, κουράστηκα τα χρήματα να γλιστράνε μέσα από τα δάχτυλά μου και αποφάσισα να ταρακουνήσω τη παλιά ζωή μου και να αλλάξω τις συνήθειές μου, να αρνηθώ στον εαυτό μου τα πάντα, και να κρατήσω τα απολύτως απαραίτητα.
Έξοδα που κράτησα:
- Υποθήκη, λογαριασμοί κοινής ωφέλειας, ασφάλιση υγείας, βοήθεια προς τους γονείς μου, δωρεές για φιλανθρωπικούς σκοπούς, το Διαδίκτυο, και το κινητό τηλέφωνο. Όλα αυτά μου κόστιζαν λιγότερο από 2.000 δολάρια το μήνα.
- Απαραίτητα προϊόντα ομορφιάς (σαμπουάν, οδοντόκρεμες, αποσμητικά, κλπ), προϊόντα οικιακής χρήσης, τρόφιμα για να μαγειρεύω στο σπίτι. Με τον σύζυγό μου υπολογίσαμε ότι χρειαζόμασταν 35 δολάρια την εβδομάδα για αυτές τις ανάγκες.
Αυτά που άφησα πίσω:
- Διασκέδαση: κινηματογράφος, παμπ και εστιατόρια, φαγητό σε πακέτο, καφετέριες, ταξίδια διακοπών, καθώς και λιχουδιές από τα σούπερ μάρκετ.
- Έξοδα γυμναστηρίου.
- Νέα ρούχα, αρώματα, περιττά προϊόντα ομορφιάς, κομμωτήριο.
- Έξοδα μετακινήσεων (εισιτήρια για μετρό, ταξί, λεωφορεία, κ.λπ.).
Άρχισα να:
- Μετακινούμαι παντού με το ποδήλατο: Πήγαινα με το ποδήλατο στη δουλειά, σε συναντήσεις, ακόμη και έξω από την πόλη.
- Να κάνω πικ-νικ σε πάρκα, να ταξιδεύω με μια σκηνή, να ψάχνω για δωρεάν εκθέσεις και εκδηλώσεις.
- Να τρώω τα απλούστερα σπιτικά φαγητά, αποφεύγοντας ακόμα και τη σοκολάτα.
- Να γυμνάζομαι στο σπίτι (οι καθημερινές βόλτες με ποδήλατο μου αρκούσαν).
- Κατά τη διάρκεια αυτού του έτους, έμαθα να δαπανώ αποτελεσματικά τα χρήματα για τα τρόφιμα. Προγραμματίζω το μεσημεριανό και το βραδινό γεύμα εκ των προτέρων, και ξεκίνησα να ψήνω. Αν δεν μαγείρευα καλά πριν, τώρα έχω γίνει αρκετά καλή σ ‘αυτό.
Δεν θα υποκριθώ ότι ήταν εύκολο, όμως, ειδικά τους πρώτους μήνες, όταν προσπάθησα να ζήσω τη παλιά μου ζωή, αλλά χωρίς χρήματα. Μερικές φορές, είχα μια παρόρμηση να ξεχάσω τα πάντα και να κάνω ένα ξεφάντωμα αγορών, να μεθύσω σε ένα μπαρ, ή απλά να αγοράσω ένα εισιτήριο λεωφορείου, αντί κάνω ποδήλατό σε μια θυελλώδη μέρα.
Ωστόσο, κατάλαβα κάτι σημαντικό: δεν χρειάζεται να ανοίγετε το πορτοφόλι σας κάθε φορά που θέλετε να περάσετε καλά.
Έχω επισκεφθεί πολλές δωρεάν συναυλίες και φεστιβάλ, περπάτησα σε πολλά πάρκα, συμμετείχα σε άπειρες αθλητικές εκδηλώσεις στο δρόμο, και επισκέφθηκα περισσότερες εκθέσεις ό, τι είχα κάνει ποτέ.
Κατά τη διάρκεια διακοπών, κάναμε ποδηλασία με τον σύζυγό μου παραθαλάσσια και το βράδυ κοιμόμασταν σε μια σκηνή. Αν δεν ήταν το πείραμά μου, δε θα το είχα δοκιμάσει ποτέ – και τώρα ανυπομονώ να ξαναζήσω αυτή την εμπειρία.
Υπήρχαν φυσικά μειονεκτήματα. Έχασα νέες κωμωδίες και υπερπαραγωγές ταινιών, μου έλειψε να κάθομαι με τους φίλους μου σε μια καφετέρια. Τα μαλλιά μου έγιναν ατίθασα χωρίς κούρεμα και χωρίς την κατάλληλη φροντίδα.
Υπήρχαν επίσης περίεργες στιγμές όταν οι φίλοι μας, μας προσκαλούσαν στο σπίτι τους και πηγαίναμε με άδεια χέρια, επειδή δεν μπορούσαμε να αγοράσουμε ένα μπουκάλι κρασί. Ωστόσο, έπλυνα άπειρα πιάτα στα σπίτια των φίλων μου, ως ευχαριστώ για το δείπνο που μας ετοίμασαν.
5 πράγματα που πραγματικά μου έλειψαν:
- To αυθεντικό κάρυ. Έχω μάθει να μαγειρεύω, αλλά το κάρυ μου απέχει πολύ από το τέλειο.
- Τα πραγματικά λουλούδια. Συνειδητοποίησα πόσο μου έλειψαν όταν οι φίλοι μου μου έστειλαν ανθοδέσμες στα γενέθλιά μου. Τα λατρεύω.
- Ενυδατική κρέμα. Δεν τη συμπεριέλαβα στις απαραίτητες ανάγκες, και αυτό ήταν ένα τεράστιο λάθος – η επιδερμίδα μου ταλαιπωρήθηκε.
- Άρωμα. Με αυτό, θα αισθανόμουν πιο ανθρώπινη, γιατί έπρεπε να φοράω φόρμες και αθλητικά παπούτσια όλη την ώρα, οδηγώντας το ποδήλατό μου κάθε μέρα.
- Ένα λεωφορείο θα ήταν τόσο ωραία σε μια βροχερή και θυελλώδη μέρα, ειδικά πριν από σημαντικές συναντήσεις, όταν ήθελα πραγματικά να δείχνω ευπαρουσίαστη.
Σε ένα χρόνο, κατάφερα να κάνω αυτό που με την πρώτη ματιά φαινόταν αδύνατο: Αποταμίευσα 23.000 δολάρια και πλήρωσα ένα μέρος της υποθήκης μου. Και αυτό ήταν μεγάλη χαρά! Πριν από αυτό, σκεφτόμουν ότι αυτό το βάρος θα με βαραίνει για τα υπόλοιπα 25 χρόνια, αλλά τώρα συνειδητοποιώ ότι μπορεί γίνει σε πολύ μικρότερο χρονικό διάστημα. Φυσικά, δε θα ζήσω τόσο ριζοσπαστικά ξανά, αλλά τώρα ξέρω ότι μπορώ να αρνηθώ στον εαυτό μου πολλά.
Πέρυσι μου έλεγαν συχνά πράγματα όπως, «Πάω στοίχημα ότι σου λείπουν τα ψώνια πολύ!» Βασικά, δε θα το λεγα. Συνειδητοποίησα ότι δεν ήθελα φανταχτερά ρούχα που ξόδευα τόσο πολλά χρήματα παλιά. Ένα καλό τζιν, ένα άρωμα, και ένα κούρεμα είναι όλα όσα χρειάζομαι.
Όταν το πείραμα μου ήρθε στο τέλος του, δεν έτρεξα στα καταστήματα. Αντί γι’ αυτό, κέρασα μια μπύρα όλους τους φίλους μου και ευχαρίστησα την οικογένειά μου για την στήριξή τους, και στη συνέχεια αγόρασα ένα αεροπορικό εισιτήριο για την Ιρλανδία, όπου ζει ο παππούς μου.
Το πιο σημαντικό αποτέλεσμα της χρονιάς για μένα ήταν ότι έγινα πιο δεκτική σε περιπέτειες και σε νέους ανθρώπους. Έμαθα να λέω «ναι» σε όλα τα νέα πράγματα. Και επίσης, συνειδητοποίησα πόσα λίγα χρειάζομαι για να είμαι ευτυχισμένη.
Credit: BrightSide