Πάει ένας σφίχτης σε ένα σουβλατζίδικο και με ύφος Κόναν ο Βάρβαρος
παραγγέλνει 2 πιτόγυρα με απ όλα και έξτρα καυτερό πιπέρι. Τα παίρνει, πάει στο κοντινό πάρκο, κάθεται σε ένα παγκάκι κ με μία αποφασιστική και μάτσο κίνηση ξετυλίγει το 1ο και κόβει μία δαγκωνιά.
Τον “λιώνει” το πιπέρι, κοκκινίζει, ιδρώνει βγάζει ατμούς αλλά δεν μασάει και κόβει άλλη μία δαγκωνιά. τον πιάνουν τα κλάματα.
Περνάει την ώρα εκείνη ένας τύπος άστεγος που άραζε στα παγκάκια:
-Ρε φίλε, 2 μέτρα παιδί μπρατσαράς, γιατί κλαις;;;
– Πέθανε η μανούλα μου του απαντάει ο σφίχτης για να μην δείξει ότι έχει λυσσάξει από το πιπέρι. είπα να φάω λίγο αλλά δεν πάει μπουκιά κάτω. Θες το άλλο το πιτόγυρο να μην πάει χαμένο.;;;
Το ξετυλίγει με λιγούρα ο άστεγος και κόβει μια δαγκωνιά το μισό σουβλάκι και δώστου τα κλάμματα ποτάμι όπως ήταν λογικό.
Και του λέει ο σφίχτης:
– Καλά ρε φίλε η δική μου η μάνα πέθανε εσύ γιατί κλαις;;;
– Κλαίω επειδή πέθανε η μάνα σου και δεν έχω τι να σου πηδήξω τώρα..!!
BONUS ANEKDOTA
Πλησίαζαν τα γενέθλιά του Δημητράκη και σκέφτηκε ότι ήταν μια καλή ευκαιρία να πει στη μαμά του τι δώρο ήθελε. – Μαμά, είπε ο μικρός Δημητράκης, θέλω ένα ποδήλατο για τα γενέθλιά μου. Ο μικρός Δημητράκης ήταν ένας μεγάλος φασαρτζής. Και στο σχολείο και στο σπίτι όλο μπελάδες δημιουργούσε.
Έτσι λοιπόν η μαμά του τον ρώτησε αν πιστεύει ότι δικαιούται το δώρο.
– Φυσικά! είπε ο μικρός.
Η μαμά του, ήθελε να βάλει τον γιο της να σκεφτεί τη συμπεριφορά του όλο τον χρόνο που είχε περάσει. Έτσι, του είπε να πάει στο δωμάτιό του και να σκεφτεί πως φέρθηκε όλους τους μήνες, από τα προηγούμενα γενέθλιά του. “Και μετά”, του είπε, ” γράψε ένα γράμμα στον Θεούλη και εξήγησε γιατί σου αξίζει το ποδήλατο!”
Έτσι, ο μικρός Δημητράκης πήγε στο δωμάτιό του και άρχισε να γράφει:
– ΓΡΑΜΜΑ ΠΡΩΤΟ –
“Αγαπητέ Θεούλη,
Ήμουν πολύ καλό παιδί φέτος και θα θελα ένα ποδήλατο για τα γενέθλιά μου. Το προτιμώ κόκκινο.
Ο φίλος σου, Δημητράκης”
Ο Δημητράκης όμως, ήξερε ότι αυτά που έγραψε δεν ήταν αλήθεια. Δεν ήταν και τόσο καλό παιδί.
Έτσι, έσκισε το πρώτο γράμμα και ξανάρχισε:
– ΓΡΑΜΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ –
“Αγαπητέ Θεούλη,
Είμαι ο φίλος σου, ο Δημητράκης. Ήμουν καλό παιδί φέτος και θα θελα ένα κόκκινο ποδήλατο για τα γενέθλιά μου.
Σε ευχαριστώ,
Ο φίλος σου, Δημητράκης”
Ήξερε όμως ότι ούτε αυτό ήταν αλήθεια. Έτσι, έσκισε κι αυτό το γράμμα και άρχισε ξανά:
– ΓΡΑΜΜΑ ΤΡΙΤΟ –
“Αγαπητέ Θεούλη,
Ήμουν εντάξει τη χρονιά που πέρασε. Θα ήθελα ένα ποδήλατο για τα γενέθλιά μου.
Δημητράκης”
Ο Δημητράκης ήξερε ότι ούτε αυτό το γράμμα μπορούσε να το στείλει στο Θεό. Έτσι έγραψε το…
– ΤΕΤΑΡΤΟ ΓΡΑΜΜΑ –
“Θεέ,
Ξέρω ότι δεν ήμουν καλό παιδί φέτος. Λυπάμαι πραγματικά. Θα γίνω καλό παιδί όμως αν μου στείλεις ένα ποδήλατο για τα γενέθλιά μου. Σε παρακαλώ…
Ευχαριστώ.
Δημητράκης”
Ο μικρός ήξερε όμως, ότι ακόμη κι αν έλεγε αλήθεια, αυτό το γράμμα δεν θα του έφερνε το ποδήλατο… Τώρα πια ανησύχησε. Πήγε στην κουζίνα και είπε στη μαμά του ότι ήθελε να πάει στην εκκλησία. Η μαμά σκέφτηκε ότι το “κόλπο” της είχε πιάσει, μιας και είδε τον μικρό να είναι σκεφτικός και λυπημένος.
– Πήγαινε, αλλά να γυρίσεις γρήγορα.
Ο Δημητράκης πήγε στην εκκλησία της γειτονιάς. Μπήκε μέσα κι έριξε μια ματιά γύρω του να δει αν ήταν κανένας άλλος εκεί. Προχώρησε προς το ιερό και βρήκε μια εικόνα της Παναγίας. Πολύ προσεκτικά την ξεκρέμασε, την έχωσε κάτω από το παλτό του κι έφυγε από την εκκλησία τρέχοντας.
Μπήκε γρήγορα στο σπίτι του, χώθηκε στο δωμάτιό του και πήρε μολύβι και χαρτί…
– ΓΡΑΜΜΑ ΠΕΜΠΤΟ –
“Θεέ,
Έχω στα χέρια μου τη μάνα σου. Αν θέλεις να την ξαναδείς, στείλε μου το ποδήλατο…
(υπογραφή) Ξέρεις εσύ ποιος