Ηταν μια απώλεια που βύθισε σε πένθος την οικογένειά του και τους αγαπημένους του ανθρώπους. Ο Στάθης Ψάλτης έφυγε από τη ζωή την Παρασκευή, βυθίζοντας στο πένθος και τη θλίψη την οικογένεια, τους φίλους του και τους αμέτρητους θαυμαστές του. Χαρακτηριστικό των στενών και καλών σχέσεων που είχε με τους συναδέλφους του, καθ’ ότι αγαπητός σε όλους, οι δηλώσεις κι οι αναρτήσεις των Κ. Βουτσά, Στ. Γαρδέλη, Κ. Φίνου και Λ. Λαζόπουλου
Σταμάτης Γαρδέλης: Είχε πολλά να δώσει ακόμα ο Στάθης
«Κάναμε πολύ στενή παρέα, ήμασταν κατά κάποιον τρόπο σαν οικογένεια. Στεναχωρήθηκα πάρα πολύ… Τον είχα δει τις προάλλες, είχα πάει στον Άγιο Σάββα και μου έλεγε ότι ήθελε να κάνει πολλά πράγματα, είχε δύναμη, ήθελε να ζήσει. Έφυγε πολύ νέος, πολύ στεναχωρήθηκα. Εύχομαι κουράγιο στους δικούς του ανθρώπους, είχε πολλά να δώσει ακόμα ο Στάθης», είπε μεταξύ άλλων ο Σταμάτης Γαρδέλης ιδιαίτερα συγκινημένος στην εκπομπή «Eπιτέλους Sαββατοκύριακο» για τον αγαπημένο του Στάθη.
Κώστας Βουτσάς: Ήταν πολύ φίλος μου και τον αγαπούσα πάρα πολύ
Ο Κώστας Βουστάς έμαθε το νέο από δημοσιογραφικά χείλη. Κάπως έτσι αντέδρασε όταν πληροφορήθηκε την απώλεια του Στάθη Ψάλτη στο Star: «Τι να σας πω. Ήταν μεγάλη απώλεια. Ήταν πολύ φίλος μου και τον αγαπούσα πάρα πολύ. Παίξαμε πολλά χρόνια μαζί. Κρίμα, κρίμα, Θεός Σχωρέστον, δεν άντεξε ο καημένος. Τι μου είπες τώρα, τι μου είπες ρε φίλε. Τώρα το έμαθα από εσάς. Μη μου λες τέτοια πράγματα, δεν το πιστεύω. Ήμασταν πολύ φίλοι. Τον αγαπούσαν τον εκτιμούσα πολύ σαν ηθοποιό. Συγγνώμη που με ακούτε έτσι, δε μπορώ».
Καίτη Φίνου: Καλή αντάμωση Στάθη μου…
Υπήρξαν κινηματογραφικό ζευγάρι στις ταινίες της δεκαετίας του ’80, αλλά και ζευγάρι στη ζωή, παραμένοντας φίλοι μετά το χωρισμό τους. Συγκλονισμένη η Καίτη Φίνου με τον χαμό του Στάθη Ψάλτη ανάρτησε μια φωτογραφία στον προσωπικό της λογαριασμό με το παρακάτω σχόλιο:
«Πως να γράψω αντίο…….
Καλή αντάμωση Στάθη μου….
Η “Κουκλάρα”σου…..»
Λάκης Λαζόπουλος: Πως βρεθήκαμε κάτω από ένα τραπέζι σε μπουζουξίδικο σε έφοδο της αστυνομίας
Μέσα από το σάιτ altsantiri.gr, ο Λάκης Λαζόπουλος θέλησε να αποχαιρετήσει τον καλό του φίλο και συνάδελφο Στάθη Ψάλτη.
«Τον είδα για πρώτη φορά στο θέατρο Παρκ. Έπαιζε σε μια επιθεώρηση και ο ίδιος ερμήνευε ένα κείμενο του Μποστ. Λίτσα Κατρακυλίτσα. Μια καθαρίστρια γλιστράει από τον τελευταίο όροφο και καθώς πέφτει περιγράφει όλη της την πτώση, όλη της τη ζωή, ενώ παράλληλα περιγράφει και τι βλέπει από τα παράθυρα των διαμερισμάτων καθώς οδεύει με τρελή φόρα προς το πεζοδρόμιο.
Το κείμενο έτρεχε στο στόμα του με ίση σχεδόν ταχύτητα, με αυτή της πτώσης. Κανένα κόμμα, καμία άνω τελεία. Απνευστί. Μικρές, κοφτές, εσωτερικές ανάσες, μη αντιληπτές για το κοινό. Χρωμάτιζε, ανέβαζε και κατέβαζε τη φωνή του σαν να έκανε σλάλομ σε πιάνο. Το κοινό παραληρούσε από την ερμηνεία του κι αυτός μη χάνοντας διόλου τον δαιμόνιο ρυθμό του, περνούσε στην ιστορία σαν να ένας πολύ σπουδαίος κωμικός ηθοποιός.
Έτσι τον γνώρισα και τον θαύμασα. Ύστερα γνωριστήκαμε κάτω από ένα τραπέζι. Ήταν τέσσερις τα ξημερώματα, κάπου στη Συγγρού, όπου με την παρέα μου ήμασταν σε ένα υπόγειο μπουζουξίδικο και πολύ απλά, χαβαλεδιάζαμε. Το μαγαζί, όμως, δεν είχε άδεια λειτουργίας, αλλά πού να το ξέρουν αυτό οι θαμώνες; Στις τέσσερις και κάτι “σκάει” ο Ψάλτης στο μαγαζί με μαύρα γυαλιά ηλίου, φορώντας μία γούνα περισσότερο σαν ντεκόρ τρέλας, παρά σαν προστασία από το κρύο. Εγώ ήμουν στο διπλανό τραπέζι και με το που κάθεται σηκώνομαι να πάω να τον χαιρετήσω. “Ήρθα” του λέω “να σε χαιρετήσω, γιατί δεν ξέρω αν βλέπεις και με αυτά τα γυαλιά”. Δεν προλαβαίνω να τελειώσω τη φράση μου και χτυπάει ένα κουδούνι δυνατό σαν συναγερμός και η ορχήστρα παρατάει τα όργανα και εξαφανίζεται. Το κουδούνι είχε ενημερώσει ότι πλάκωσε η μπατσαρία. Ένας σερβιτόρος φωνάζει με δυνατή φωνή, σχεδόν στρατηγού σε πόλεμο που χάνεται, “όλοι κάτω από τα τραπέζια, θα παραστήσουμε ότι το μαγαζί έκλεισε”.
Βρεθήκαμε μούρη με μούρη με τον Ψάλτη κάτω από το τραπέζι με το μακρύ τραπεζομάντηλο να μας καλύπτει. Είχε βάλει το δάχτυλο στο στόμα του και μας έκανε “σσσσσσ” χωρίς να έχει βγάλει τα γυαλιά του και μετά βίας προσπαθήσαμε να κρατήσουμε τα γέλια μας, παριστάνοντας ότι λείπουμε…»
Πηγή:thetoc.gr