Δύο φοιτητές, ένας Πόντιος κι ένας Αθηναίος μπαίνουν μαζί στις τουαλέτες μια καφετέριας λίγο πριν φύγουν.
Μια στιγμή κοιτάει ο ένας το πουλί του άλλου και βάζουν τα γέλια.
Του Αθηναίου είναι ίσιο ενώ του Πόντιου είναι στριφτό.
«Αχαχα! Δεν έχω ξαναδεί τέτοιο πουλί ποτέ!» λέει ο Αθηναίος.
«Γιατί ρε τι έχει;» ρωτάει ο Πόντιος.
«Είναι σαν πλεξούδα ρε συ!»
«Γιατί το δικό σου που είναι ίσιο είναι καλύτερο;»
Μετά από λίγο το τινάζει ο Αθηναίος φοιτητής και του λέει ο Πόντιος:
«Ωπα τι έκανες τώρα;»
«Την τίναξα ρε.»
«Γιατί το έκανες αυτό;»
«Για να πέσουν και οι τελευταίες σταγόνες ρε βλάκα.»
«Ααα, τώρα εξηγείται, εγώ όλα αυτά τα χρόνια την στράγγιζα!»
BONUS ANEKDOTA
Ένας Πόντιος περπατούσε στην έρημο φορώντας μαγιό και κρατώντας ομπρέλα, βατραχοπέδιλα και πετσέτα θαλάσσης.
Μια στιγμή περνάει από δίπλα του ένας τύπος με μια καμήλα και έκπληκτος τον ρωτάει:
«Τι γυρεύεις εδώ;»
«Ψάχνω την θάλασσα!»
«Θάλασσα εδώ στην έρημο; Είσαι με τα καλά σου; Η θάλασσα απέχει από εδώ περίπου 3-4 χιλιόμετρα.»
Και απαντάει ο Πόντιος εντυπωσιασμένος:
«Αλήθεια; Πωπω τόσο μεγάλη αμμουδιά είναι;»
BONUS ANEKDOTA
Ένας Πόντιος πήγε στην Αίγυπτο για διακοπές και ζήτησε από έναν καμηλιέρη να τον ξεναγήσει…
«Θέλω να με πας να δω τις πυραμίδες.» του είπε
«Εντάξει αλλά τώρα είναι μεσημέρι κι έχει 50 βαθμούς! Ας το κάνουμε καλύτερα το απόγευμα.» απάντησε ο καμηλιέρης.
«Μα εγώ θέλω τώρα, θα σε πληρώσω όσο θες!» επέμενε ο Πόντιος.
Ο καμηλιέρης αγανακτισμένος από την πίεση του πελάτη, δέχτηκε τελικά αλλά σκέφτηκε ότι θα του την κάνει με κάποιον τρόπο.
Καθώς προχωρούσαν λοιπόν στην έρημο, είπε ο καμηλιέρης στον Πόντιο:
«Εδώ στην περιοχή μας υπάρχουν κάποια πουλιά που με το ράμφος, σου τρυπάνι το κεφάλι και σου ρουφάνε το μυαλό. Όταν δω κάποιο θα σου φωνάξω, να κατέβεις από την καμήλα, και να χώσεις το κεφάλι σου μέσα στην άμμο. Εντάξει;»
«Εντάξει.»
Αφού είχε περάσει αρκετή ώρα, φώναξε ο καμηλιέρης «κρύψου», κι αμέσως ο Πόντιος έβαλε το κεφάλι του στην άμμο.
Τότε κατέβηκε κι ο καμηλιέρης από την καμήλα και άρχισε να «ασελγεί» στο κορμί του Πόντιου.
Όση ώρα έκανε ότι έκανε, φώναζε ο Πόντιος:
«Τρύπα παλιοπουλί, όσο και να προσπαθείς το μυαλό μου δε θα το βρεις ποτέ!»