Ένα πρωί, ένας μικρός μοναχός με το όνομα Jamyang καθόταν και έκανε διαλογισμό όταν παρατήρησε κάτι βαθιά στον ορίζοντα – ήταν μία μοναχική φιγούρα που πλησίαζε το μοναστήρι.
Ο μοναχός προσπάθησε να συγκεντρωθεί στην φιγούρα για να την δει καλύτερα και καθώς πλησίαζε, είδε έναν πολεμιστή που έμοιαζε με σαμουράι. Είχε δύο μεγάλα σπαθιά και βαριά πανοπλία.
Ήταν μία πολύ μεγάλη διαδρομή για τον σαμουράι.
Ο μοναχός κοιτούσε καθώς η μυστηριώδης φιγούρα πλησίαζε. Από ότι μπορούσε να ξεχωρίσει, έμοιαζε με έναν εξόριστο σαμουράι. Ήταν πολύ μεγάλος και περπατούσε γρήγορα. Ο μοναχός περίμενε υπομονετικά.
Μετά από ώρα ο πολεμιστής είχε επιτέλους φτάσει και σταμάτησε λίγα μέτρα μπροστά από τον μοναχό κρατώντας στα χέρια του τα όπλα του. ‘Μοναχέ. Ήρθα να μάθω όσα ξέρεις για τον παράδεισο και την κόλαση. Πες μου τα πάντα.’
Ο Jamyang δεν απάντησε. Περίμενε μέχρι τη στιγμή που πήγε να μιλήσει ξανά και του είπε: ‘Δεν θα σου πω τίποτα. Είσαι ένας εξόριστος σαμουράι. Έχεις έρθει ακάλεστος, δεν μου συστήθηκες και απαιτείς γνώση που δεν έχεις κερδίσει.’
Ο σαμουράι άρχισε να εκνευρίζεται. Άνοιξε το στόμα του να μιλήσει…
‘Επίσης,’ είπε ο Jamyang, ‘μυρίζεις σαν σάπιο κρέας. Κανείς τόσο σάπιος όπως εσύ δεν αξίζει γνώση, πόσο μάλλον την ιερή.’
Εκείνη τη στιγμή, το βλέμμα του σαμουράι γέμισε πόνο και θλίψη και έτσι τράβηξε τα σπαθιά του πάνω από το κεφάλι του μοναχού, έτοιμος να δώσει το τελειωτικό χτύπημα.
‘Αυτό είναι η κόλαση,’ είπε ο μοναχός.
Ο σαμουράι πάγωσε και το ξίφος του έτρεμε στον αέρα της ερήμου. Καθώς συνειδητοποιούσε τι του είπε, το πρόσωπό του άρχισε να ασπρίζει. Δεν υπήρχε πιο ξεκάθαρη εξήγηση. Ο σοφός μοναχός είχε ρισκάρει τη ζωή του για να του δείξει μέσα από τα συναισθήματά του, ακριβώς τι είναι η κόλαση.
Γεμάτος ευγνωμοσύνη ο σαμουράι έπεσε στα γόνατα και δάκρυα κυλούσαν από τα μάτια του.
Ο μοναχός είπε τότε: ‘και αυτός είναι ο παράδεισος.’
Οι σκέψεις σας;
Credit: thespiritscience.net