Πάει ένας μεγαλοεπιχειρηματίας 45αρης στο δικηγόρο του για να συζητήσουνε το διαζύγιο που θέλει να του δώσει η γυναίκα του.
Τον ρωτά ο δικηγόρος το λόγο και ξεκινάει λοιπόν να του εξηγεί:
Πριν από δύο εβδομάδες ήταν τα γενέθλιά μου και ήμουν αρκετά πεσμένος. Κατέβηκα να πάρω πρωινό νομίζοντας πως η γυναίκα μου θα μου έφτιαχνε το κέφι με τις ευχές της και σίγουρα με κάποιο δώρο.
Όχι όμως μόνο δεν μου ευχήθηκε, δεν… είπε ούτε «καλημέρα»!
Εκεί είπα από μέσα μου «Καλά να πάθεις, που ήθελες και παντρειές. Λες και δεν τα ήξερες όλα αυτά». Παρηγορήθηκα όμως γιατί σκέφτηκα ότι τα παιδιά μου θα το θυμόταν
Τα παιδιά όμως κατέβηκαν για πρωινό και δεν είπαν λέξη. Είπα από μέσα μου «Καλά να πάθεις, λες και δεν ήξερες πως τα παιδιά σε ξεχνούν όταν μεγαλώσουν λίγο».
Όταν έφτασα στο γραφείο, ήμουν έτοιμος να αυτοκτονήσω όμως καθώς έμπαινα, η 18χρονη γραμματέας μου μου είπε: «Καλημέρα κύριε διευθυντά! Ευτυχισμένα Γενέθλια!».
Αισθάνθηκα κάπως καλύτερα, κάποιος τουλάχιστον με θυμήθηκε.
Λίγο πριν το μεσημεριανό διάλειμμα, η γραμματέας μου χτύπησε την πόρτα και είπε: «Ξέρετε, έξω έχει υπέροχο καιρό και μια και είναι τα γενέθλιά σας, τι θα λέγατε να πηγαίναμε για γεύμα;» Απολαύσαμε το γεύμα μας σε ένα ωραίο εστιατόριο και τότε την πρόσεξα καλύτερα. Είπα από μέσα μου πως γι’ αυτή τη 18χρονη θα τα παρατούσα όλα.
Κατά την επιστροφή, μου είπε: «Μια τόσο όμορφη μέρα δεν χρειάζεται να επιστρέψουμε στο γραφείο, έτσι; Πάμε στο διαμέρισμά μου;». Εγώ τρελάθηκα από τη χαρά μου! Τελικά εξελισσόταν στα καλύτερα γενέθλια της ζωής μου. Μπαίνοντας στο διαμέρισμα της μου είπε:
«Κύριε διευθυντά, αν δεν σας πειράζει, θα πάω στο υπνοδωμάτιο να βάλω κάτι πιο άνετο;» «Βεβαίως!!!», απάντησα ενθουσιασμένος.
Πήγε στο δωμάτιο και μετά από κανένα πεντάλεπτο, βγήκε κρατώντας μια τούρτα γενεθλίων, ακολουθούμενη από τη γυναίκα μου, τα παιδιά, και ντουζίνες από οικογενειακούς φίλους.
Όλοι τραγουδούσαν το τραγουδάκι των γενεθλίων και εγώ καθόμουν εκεί, στον καναπέ… θεόγυμνος!