Το καλοκαίρι του 2009, ένας άνδρας ονόματι Peter Bergmann έφτασε σε μια Ιρλανδική πόλη. Τέσσερις ημέρες αργότερα, πέθανε…
Κατά τη διάρκεια της έρευνας όμως, αποκαλύφθηκε πως ο Peter Burgmann δεν υπήρξε ποτέ!
Ο επικεφαλής της έρευνας, John O’Reilly, υποστηρίζει πως ο συγκεκριμένος άνδρας έκανε τα αδύνατα-δυνατά για να καλύψει κάθε ίχνος της ύπαρξής του.
Όλα ξεκίνησαν με την άφιξη ενός μεσήλικα στην πόλη Sligo. Έκλεισε δωμάτιο στο ξενοδοχείο Sligo City Hotel με ψευδή στοιχεία (που οδηγούσαν σε ένα άδειο οικόπεδο στην Αυστρία). Οι κάμερες τον δείχνουν να πηγαινοέρχεται αρκετά συχνά στο ξενοδοχείο κουβαλώντας μόνο μια μοβ πλαστική σακουλίτσα, επέστρεφε πάντα όμως πάντα με άδεια χέρια.
Η αστυνομία εικάζει ότι ο άνδρας ξεφορτωνόταν τα υπάρχοντά του, τίποτα όμως δεν είναι σίγουρο καθώς ήταν πολύ επιτυχής στο να αποφεύγει τις κάμερες ασφαλείας όταν βρισκόταν εκτός ξενοδοχείου.
Στις 13 Ιουνίου πήγε στο ταχυδρομείο απ’ όπου προμηθεύτηκε γραμματόσημα και αεροπορικά αυτοκόλλητα.
Την επόμενη ημέρα, μια μέρα πριν το θάνατό του, ζήτησε από έναν οδηγό ταξί να τον πάει στην πιο ερημική παραλία της περιοχής, για να κολυμπήσει όπως είπε. Ο οδηγός τον πήγε στο Rosses Point και μετά επέστρεψε στο ξενοδοχείο.
Τη μοιραία ημέρα παρέδωσε το δωμάτιό του και έφυγε από το ξενοδοχείο με μια μαύρη τσάντα ώμου και τη μοβ σακουλίτσα, η οποία όμως ήταν άδεια.
Στιγμιότυπα από βίντεο τον δείχνουν να πηγαίνει στο σταθμό των λεωφορείων και να παραγγέλνει ένα σάντουιτς και έναν καπουτσίνο. Το πρώτο πράγμα που έκανε όταν κάθισε στο τραπέζι ήταν να ελέγξει σχολαστικά ένα κομμάτι χαρτί και στη συνέχεια το έκανε κομματάκια.
Αγόρασε εισιτήριο χωρίς επιστροφή για το Rosses Point και έφυγε.
Αυτόπτης μάρτυρας στην περιοχή της παραλίας περιγράφει τη συμπεριφορά του άνδρα ως αλλοπρόσαλλη, αναφέροντας πως περπατούσε συνέχεια μπρος-πίσω, παράλληλα στο νερό.
Λίγο αργότερα ανακαλύφθηκε το γυμvό του σώμα στην παραλία με τα υπάρχοντά του διασκορπισμένα παντού: μπουφάν, πουλόβερ, παντελόνι, παπούτσια, κάλτσες και λίγα χρήματα. Παρόλα αυτά, η αυτοψία έδειξε πως αιτία θανάτου δεν ήταν πνιγμός.
Είχε καρκίνο του προστάτη σε προχωρημένο στάδιο, όγκους στα οστά και σημάδια παλαιότερων καρδιακών επεισοδίων. Η τοξικολογική δεν έδειξε σημάδια παυσίπονων, πράγμα ασυνήθιστο για κάποιον με τόσο σοβαρά προβλήματα υγείας.
Οι ετικέτες από τα ρούχα του είχαν επίσης ξηλωθεί…
Όπως καταλαβαίνετε, είναι ένα μυστήριο άξιο για να γίνει βιβλίο αυτή η υπόθεση. Σε ποιον έστελνε τα γράμματα; Αν σχεδίαζε το θάνατό του για εκείνη την ημέρα, γιατί παρήγγειλε σάντουιτς και καφέ; Τι ήταν όλα αυτά που πετούσε και γιατί προσπάθησε τόσο πολύ να κρύψει κάθε στοιχείο για το παρελθόν του;
Δείτε το trailer του ντοκιμαντέρ παρακάτω, ή ολόκληρη την ταινία εδώ.