Της Leslie Blanchard:
«Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ημέρα που η κόρη μου είπε ότι η Bethany, ένα κορίτσι από την τάξη της, την ενοχλούσε.»
«-Τι σου κάνει; την ρώτησα, με το ένστικτο της προστατευτικότητας.»
«’-Με ακολουθεί παντού στην αυλή και κάθεται δίπλα μου στο μεσημεριανό!’ είπε, λες και αυτό τα εξηγούσε όλα και μου έδειχνε ξεκάθαρα την πλευρά της.»
«-Εννοείς ότι προσπαθεί να γίνεται φίλες; ρώτησα με δυσπιστία.»
«Συνειδητοποίησα ότι υπήρχε πρόβλημα. Μεγάλωνα τον μεγαλύτερο μου εφιάλτη. Η κόρη μου, η μεσαία από τα 5 παιδιά μου, ήταν χαρισματική, πρόσχαρη, όμορφη, αθλητική, με αυτοπεποίθηση… και από ότι φαίνεται την ενοχλούσε ένα άλλο κοριτσάκι που δεν ήταν τόσο τυχερό ώστε να είναι αυτή.
Δυστυχώς για την κόρη μου, η μητέρα της ήταν η Bethany όταν πήγαινε σχολείο. Με φακίδες και φουντωτά μαλλιά, ήμουν πάντα το καινούριο κορίτσι που έψαχνε για φίλους στο σχολείο, αφού ο πατέρας μου ήταν στρατιωτικός, και πάντα με τραβούσαν τα κορίτσια με αυτοπεποίθηση, όπως η κόρη μου. Αυτή η συζήτηση μου προκάλεσε ταραχή, αλλά για ένα πράγμα ήμουν σίγουρη: έπρεπε να μιλήσω στην κόρη μου.»
«Μια μάχη ανάμεσα σε δύο άτομα με ισχυρή θέληση ακολούθησε στο σπίτι μου το επόμενο πρωινό. Δεν ήταν όμορφο, αλλά υπερίσχυσα. Η κόρη μου πήγαινε σε ιδιωτικό, καθολικό σχολείο. Ένα γρήγορο τηλεφώνημα στη μητέρα της Bethany το ίδιο βράδυ επιβεβαίωσε τους χειρότερους μου φόβους. Η κόρη μου και η παρέα της προσπαθούσαν να διώξουν μακριά την Bethany.»
«Είμαι σίγουρη ότι θα υπάρξουν γονείς που θα πουν ότι η αντίδραση μου ήταν υπερβολική. Αλλά πραγματικά πιστεύω ότι πρέπει να αρχίζουμε να αντιμετωπίζουμε την επιδημία του bullying. Για μένα, η απόρριψη και η παντελής έλλειψη ενδιαφέροντος της κόρης μου και της κλίκας της προς την Bethany ήταν το ξεκίνημα μιας ανεπαίσθητης μορφής bullying.
Είναι αλήθεια (μου το επιβεβαίωσε η μητέρα και οι δάσκαλοι της Bethany) ότι δεν ήταν αγενείς μαζί της ούτε της έβγαζαν παρατσούκλια, κλπ, απλά την απέρριπταν. Έχοντας υπάρξει παιδί η ίδια αλλά και μέσα από τα 5 παιδιά μου, έχω περάσει από κάθε πλευρά του bullying και είμαι πεπεισμένη ότι έτσι ξεκινάει. Μια απλή αξιολόγηση και γρήγορη απόρριψη ενός τρίτου.»
«Κατά τη γνώμη μου θα έκανε καλό στα παιδιά μας αν τους μιλούσαμε με ειλικρίνεια για τον κοινωνικό δαρβινισμό και τι είναι αυτό που κινητοποιεί τους ανθρώπους να αποδέχονται ή να απορρίπτουν τους άλλους. Συμβαίνει σε κάθε ηλικία και στάδιο της ζωής. Έχει τις ρίζες του στον φόβο μας για απόρριψη και στην έλλειψη αυτοπεποίθησης.
Όλοι συναγωνίζονται για την θέση τους στην κοινωνική τροφική αλυσίδα. Νιώθω ότι ήταν μια μεγάλη επιτυχία το γεγονός ότι μίλησα ανοιχτά γι’αυτό στα παιδιά μου. Οι γονείς πρέπει να μιλήσουν γι’αυτό το πράγμα με το όνομα του. Πρέπει να παραδεχτούμε στα παιδιά μας ότι κι εμείς το περάσαμε αυτό, ακόμα και σαν ενήλικες.
Φυσικά είναι πειρασμός να αγνοήσουμε κάποιον που είναι πιο κάτω από εμάς στην κοινωνική σκάλα, αλλά κάθε άνθρωπος αξίζει την προσοχή και τον απόλυτο σεβασμό μας. Παρ’όλα αυτά, πρέπει συνεχώς να υπενθυμίζουμε στα παιδιά μας και στον εαυτό μας ότι όλοι μπορούν να φέρουν μια απροσδόκητη αξία στην ζωή μας.
Αλλά πρέπει να τους αφήσουμε. Δεν είναι αρκετό να λες στα παιδιά σου «Να είσαι καλό παιδί!» Πρέπει να γίνεις πιο συγκεκριμένος. Τα παιδιά νομίζουν ότι αν δεν είναι κατάφωρα αγενή, είναι καλά. Εμείς όμως ξέρουμε περισσότερα. Μπορούμε να διαβάσουμε τα σημάδια.
Να τους εξηγήσουμε το ένστικτο κοινωνικής επιβίωσης που συχνά τα ωθεί σε τέτοιες συμπεριφορές. Σας υπόσχομαι ότι μπορούν να το διαχειριστούν. Το βλέπουν ήδη σε κάποιο επίπεδο, απλά πρέπει κι εσείς να το πείτε και να τους ανακατευθύνετε.»
«Όσο για την κόρη μου, της είπα να αφιερώσει λίγο χρόνο και ενέργεια στην Bethany. Της ζήτησα να μου πει 3 τέλεια πράγματα που έμαθε για την Bethany την επόμενη ημέρα μετά το σχολείο, τα οποία δεν γνώριζε ήδη. Η πεισματάρα κόρη μου αντιστάθηκε. Δεν ήθελε να το κάνει.
Έπρεπε να ψάξω πιο βαθιά. Της είπα ότι δεν θα την πήγαινα στο σχολείο την επόμενη μέρα, μέχρι που συμφώνησε. Φαινόταν ότι, προς το παρόν, είχα το πάνω χέρι. Η αντίσταση της μου έδωσε τον χρόνο να της εξηγήσω τον κοινωνικό δαρβινισμό. Της εξήγησα ότι ήταν σαν μια κοινωνική τράπεζα. Θα μπορούσε εύκολα να κάνει μια ανάληψη γι’αυτό το κοριτσάκι ρισκάροντας πολύ λίγα.»
«-Ας επενδύσουμε!, είπα με ενθουσιασμό για να την παροτρύνω.»
«Ντύθηκε απρόθυμα και την πήγα στο σχολείο. Πέρασε καλά. Αλλά συνέχισε να είναι ενοχλημένη μαζί μου όταν πήγα να την πάρω, λέγοντας μου ότι οι μαμάδες των φίλων της δεν μπλέκονται σε αυτά τα θέματα και αφήνουν τις κόρες τους να διαλέγουν μόνες τους τις φίλες τους! (Τι σοφές γυναίκες.) Και μετά μου είπε 3 τέλεια πράγματα που δεν ήξερε για την Bethany.»
«Μίλησα με την μητέρα της Bethany στο τηλέφωνο 2 βδομάδες μετά. (Οι περισσότερες μαμάδες επιβλέπουμε τα ρούχα, την διατροφή, τον ύπνο, την υγιεινή, το διάβασμα των παιδιών μας, αλλά είμαστε περήφανες που μένουμε εκτός θεμάτων της κοινωνικής τους ζωής. Σοβαρά τώρα; Δεν είναι να απορεί κανείς για το φαινόμενο του bullying.)
Η μητέρα της Bethany με διαβεβαίωσε ότι η παρέα την είχε δεχτεί και ότι όλα πήγαιναν καλά.»
«Η οικογένεια της Bethany μετακόμισε μετά από μερικά χρόνια. Η κόρη μου έβαλε τα κλάματα όταν χωρίστηκαν. Συνεχίζουν ακόμα να επικοινωνούν μέσω των κοινωνικών δικτύων. Ήταν και είναι τέλειο κορίτσι, με πολλά να προσφέρει τους συνομήλικους της. Αλλά το μεγαλύτερο κέρδος το είχε προφανώς η κόρη μου.
Κέρδισε πολλά από αυτή την εμπειρία. Τώρα είναι μια 20χρονη φοιτήτρια με μια παρέα πολύ διαφορετικών φίλων. Είναι ευγενική και ανοιχτή σε όλους τους τύπους ανθρώπων. Όταν ήταν μικρή και μπορούσα να την καθοδηγήσω:
* Έμαθε ότι το αρχικό της ένστικτο για τους ανθρώπους δεν είναι πάντα σωστό.
* Έμαθε ότι μπορεί να γίνει φίλη με τα λιγότερα πιθανά άτομα. Οι καλυτερες φιλίες γίνονται με ανθρώπους που δεν είναι ο «τύπος» σου! Στον κόσμο της φιλίας, η διαφορετικότητα είναι θετική.
* Έμαθε ότι υπάρχουν στιγμές, σε ένα κοινωνικό πλαίσιο, που μπορείς να κάνεις ‘ανάληψη’ για κάποιον άλλο. Να είναι γενναιόδωρη και να επενδύεις! Κερδίζουν και οι δύο πλευρές.»
«Αλλά το σημαντικότερο είναι ότι έμαθε ότι μπορεί να μην με νοιάζει πώς τα πήγε στη φυσική, αν έχει δυσανεξία στην λακτόζη ή αν τα μαλλιά της χάλασαν, αλλά θα συμπεριφέρεται καλά στους ανθρώπους.»
«Γονείς, τα παιδιά θα μάθουν μια μέρα να φοράνε ζακέτα και να τρώνε λαχανικά – αφιερώστε την ενέργεια σας στο πώς εκείνα αλληλεπιδρούν στην κοινωνία. Αν είναι να συνεχίσουμε να τα επιβλέπουμε, τουλάχιστον ας κοιτάμε στους σωστούς τομείς.»
Credit: faithit.com