Η Σούπερ-νταντά, οικοδέσποινα και πρωταγωνίστρια της ομώνυμης τηλεοπτικής εκπομπής, μπαίνει εδώ και κάποια χρόνια στα σπίτια των ανθρώπων και τους δείχνει πώς ν’ αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες που συναντούν στην ανατροφή των παιδιών τους με τον καλύτερο δυνατό κι εποικοδομητικό τρόπο. Η μέθοδοι της Τζο Φροστ, μπορούν να συνοψιστούν σε 10 σημεία…
1. Ενθάρρυνση και επιβράβευση
Ένα παιδί πρέπει να γνωρίζει πότε είστε ευχαριστημένοι μαζί του. Δε χρειάζεται να το κάνετε με δώρα ή παιχνίδια, ένας καλός λόγος ή μια εγκάρδια αγκαλιά αρκεί. Μόνο μην το αμελείτε. Κάντε το συχνά και, αν έχετε τη διάθεση, επινοήστε κι ένα σύστημα αναγνώρισης της «επιτυχίας» του με αστεράκια-καρφίτσες σε κάποιο ρούχο ή μαγνητάκια στο ψυγείο που του υπενθυμίζουν πόσο καλό παιδί είναι, δίνοντάς του κίνητρο να συνεχίσει να προσπαθεί.
2. Συνέπεια λόγων και πράξεων
Όταν βάζετε κανόνες δεν αρκεί να τους δηλώσετε προφορικά, αλλά να τους εφαρμόζετε χωρίς χαλαρότητα. Ένα παιδί πρέπει να ξέρει πότε το «όχι» σημαίνει «όχι» και δεν είναι διαπραγματεύσιμο. Το ίδιο ισχύει και για τους επισκέπτες στο σπίτι, τους κοντινούς σας ανθρώπους ή τη μπέιμπι-σίτερ. Ξεκαθαρίστε τους κανόνες σας και φροντίστε να τους ακολουθήσουν για να μη δώσουν στο παιδί το λάθος μήνυμα.
3. Ημερήσιο πρόγραμμα
Για κάθε παιδί, το καθορισμένο ημερήσιο πρόγραμμα είναι ένας τρόπος να γνωρίζει τι πρέπει να κάνει και πότε, ώστε να μην αιφνιδιάζεται απ’ τις απαιτήσεις των γονιών και να μην βρίσκεται εκτεθειμένο απέναντί τους. Αλλά και για τους γονείς, είναι ο καλύτερος τρόπος να ρυθμίσουν τις ώρες που τρώει και κοιμάται το παιδί και ν’ αντιμετωπίσουν καλύτερα πιθανά προβλήματα με τον ύπνο.
4. Ξεκάθαρα όρια
Αν και πολλοί γονείς διατηρούν τη βολική εντύπωση ότι κάποια πράγματα που είναι για εκείνους αυτονόητα είναι και για τα παιδιά, αυτή η προσέγγιση κρύβει πολλούς κινδύνους. Κανένα παιδί δε γνωρίζει από μόνο του ότι δεν πρέπει π.χ. να τσακώνεται για το παραμικρό, μέχρι ο γονιός να του ξεκαθαρίσει ποια είναι τα όρια που δεν πρέπει να ξεπερνά ποτέ ως μέλος μιας κοινωνίας.
5. Πειθαρχία
Φυσικά, ένα παιδί θα φτάσει συχνά στο σημείο να αγνοήσει τους κανόνες των γονιών και να δοκιμάσει την ανοχή των ορίων που του έχουν θέσει. Τότε, είναι η στιγμή της επιβολής της πειθαρχίας, ώστε να μάθει πως οι πράξεις του έχουν και συνέπειες. Από μία κατσάδα έως έναν αυστηρό περιορισμό, η ένταση της τιμωρίας εξαρτάται απ’ την ένταση ή την συχνότητα του «παραπτώματος» και είναι στην κρίση των γονιών, που, όμως, δεν πρέπει ποτέ να κάνουν πίσω.
6. Προειδοποιήσεις
Ένα παιδί ξεχνιέται συχνά και τείνει προς συμπεριφορές που είναι ακατάλληλες τη δεδομένη χρονική στιγμή, αλλά αυτό είναι κάτι που ο γονιός μπορεί να εντοπίσει εύκολα και σχετικά νωρίς, ώστε να το προειδοποιήσει και να προλάβει τη σκανταλιά ή την αργοπορία. Μία προειδοποίηση μπορεί να είναι είτε υπενθύμιση, π.χ. βάλε τα παπούτσια σου, σε λίγο φεύγουμε είτε απειλή, π.χ. αν δε σταματήσεις θα φύγουμε τώρα.
7. Ξεκάθαρες προσδοκίες
Κανένα παιδί δε γεννιέται γνωρίζοντας τι είναι κακό και τι καλό, γενικά ή στο οικογενειακό του περιβάλλον, ούτε τι περιμένουν οι γονείς του από εκείνο. Καλό είναι, λοιπόν, οι γονείς να του ξεκαθαρίζουν ποιες είναι αυτές οι προσδοκίες από νωρίς, ακόμη και αν χρειαστεί να τις αναρτήσουν στον τοίχο του δωματίου του για να τις βλέπει κάθε μέρα.
8. Αυτοκυριαρχία
Όποια και αν είναι η προσέγγισή σας στην πειθαρχία του παιδιού, κλειδί για την ομαλή επιβολή σας είναι η αυτοσυγκράτηση και η διατήρηση μίας αυστηρής, αλλά ψύχραιμης στάσης. Μη χάνετε τον έλεγχο των νεύρων σας και μην υψώνετε τον τόνο της φωνής σας σε βαθμό που φαίνεται ότι η υπομονή σας έχει εξαντληθεί. Μία καθαρή, ήρεμη ανασκόπηση του τι έχει κάνει λάθος το παιδί και για ποιο λόγο το κατσαδιάζετε ή το τιμωρείτε είναι πολύ πιο αποτελεσματική, μακροπρόθεσμα κυρίως.
9. Υπευθυνότητα
Για να μάθει ένα παιδί ότι έχει και υποχρεώσεις οι οποίες, μάλιστα, αυξάνονται με τα χρόνια και να αποκτήσει συνείδηση της υπευθυνότητας από μικρό, καλό είναι να του ανατίθενται μικροδουλειές που μπορεί να φέρει εις πέρας. Έτσι, θα κερδίσει την επιδοκιμασία σας και η αυτοπεποίθησή του θα τονωθεί με ευεργετικά αποτελέσματα.
10. Χρόνος για ξεκούραση
Τα παιδιά μοιάζουν ώρες ώρες να έχουν αστείρευτα αποθέματα ενέργειας και να θέλουν να είναι διαρκώς απασχολημένα με κάτι. Όπως κι εμείς, όμως, έτσι κι εκείνα χρειάζονται χρόνο άδειο από υποχρεώσεις ή δραστηριότητες για να ξεκουράσουν το σώμα και, κυρίως, το μυαλό τους. Μη γεμίζετε λοιπόν τη μέρα του παιδιού σας με μαθήματα ή αγγαρείες, χωρίς να προβλέψετε μεγάλα διαλείμματα. Είναι απολύτως απαραίτητα για τη ψυχική τους ηρεμία και την ξεκούρασή τους.
Πηγή:mama365.gr