Προφανώς και είσαι περήφανη κι αγαπάς το σπάνιο όνομα σου. Τι είναι αυτό που δεν αγαπάς όμως; Εκείνον τον βλάκα που ποτέ του δεν κατάφερε να το πει σωστά. Δεν έχει σημασία πόσες χιλιάδες φορές του έχεις υπενθυμίσει το πώς σε λένε ή του έχεις υποδείξει πώς να το προφέρει σωστά, αυτός εκεί, τον χαβά του.
Όσο κι αν λατρεύεις το όνομά σου λοιπόν, υπάρχουν φορές που καταριέσαι τους γονείς σου που σε βάφτισαν μ’ αυτόν τον τρόπο και δεν προέβλεψαν τις δυσάρεστες και πολύπλοκες καταστάσεις που θα προέκυπταν στην καθημερινότητά σου.
Αν έχεις κι εσύ σπάνιο όνομα, τότε θα ταυτιστείς απόλυτα με τις παρακάτω καταστάσεις που μόνο εμείς, βιώνουμε σε καθημερινή βάση:
1. Όλοι το προφέρουν διαρκώς λάθος.
Κι αφού αναγκάζεσαι να τους διορθώνεις ξανά και ξανά, σου λένε ότι δεν φταίνε αυτοί, αλλά οι λανθασμένοι υπολογισμοί και οι επιλογές της μαμάς σου.
2. Ακόμη και οι παππούδες σου το προφέρουν λάθος.
Αν ειδικά είστε και οικογένεια με πολλά εγγόνια όπως η δική μου, εκεί να δεις χαρά. Ξεκινάνε και τα παίρνουν όλα με τη σειρά και στο τέλος καταλήγουν και πετυχαίνουν το όνομα που σε αφορά.
3. Νιώθεις ιδιαίτερα περήφανη όταν κάποιος το προφέρει σωστά από την πρώτη κιόλας φορά.
Δε συμβαίνει και ιδιαίτερα συχνά, επομένως κάθε φορά που τυχαίνει κάτι τέτοιο, είναι μια ξεχωριστή στιγμή για σένα. Θα μπορούσε να παραλληλιστεί με εκείνο το συναίσθημα που νιώθεις όταν βρίσκεις ξαφνικά ένα 10ευρω ξεχασμένο σε κάποιο τζιν σου. Οκ, υπερέβαλα κάπως. Το 10ευρω είναι λίγο καλύτερο. Λιγάκι όμως.
4. Όλοι σε ρωτούν αν μπορούν να σε αποκαλούν κάπως αλλιώς για να διευκολύνουν τη ζωή τους.
Α ναι; Σου είναι δύσκολο να πεις το όνομά μου; Εντάξει λοιπόν! Δεν θα χρειαστεί ξανά να μου μιλήσεις, γιατί παύουμε να είμαστε πλέον φίλοι. Τόσο απλά!
5. Ακόμη και το autocorrect σου, κάνει διορθώσεις.
Σου κάνει μάλιστα και προτάσεις για τυχόν καλύτερες επιλογές κατά τη διάρκεια της …βάφτισής σου.
6. Ανταποκρίνεσαι σε 50 διαφορετικές εκδοχές του ονόματός σου.
Με λένε Θεώνη, αλλά γυρίζω κάλλιστα και στα (μεταξύ άλλων πάντα) Θεονόη, στο Θεανώ και στο Θεοφανώ!
7. Οι καθηγητές σου πάντα προτιμούσαν να σε φωνάζουν με το επώνυμο.
Ό,τι πιο άβολο κι απρόσωπο. Άσε που είναι και απίστευτα υποτιμητικό. Μα δεν προσπάθησες καν φίλε μου να το πεις!
8. Δεν είναι λίγοι αυτοί που σε ρωτούν: «Είναι το πραγματικό σου όνομα;»
Όχι μωρέ. Απλά αστειεύομαι, έτσι για να περνάει η ώρα. Μαρία με λένε!
9. Μερικοί σε αποκαλούν «αυτή» ή «εκείνη».
Ακόμη πιο απρόσωπο από το επώνυμο. Πόσο χειρότερη μπορεί να γίνει η φάση δηλαδή;
10. Η αίσθηση όταν γνωρίζεις κάποιον που έχετε το ίδιο όνομα, είναι λες και βρήκες την αδερφή ψυχή σου.
Δεν έχεις ξαναδεθεί ποτέ με άνθρωπο τόσο γρήγορα. Λογικό. Έχετε τόσα κοινά…
11. Δεν μπορείς να βρεις ποτέ το όνομά σου στα κουτάκια της Coca – Cola ή σε αλυσίδες για τον λαιμό.
Ζεις στην απομόνωση. Κανείς δεν σε υπολογίζει.
12. Μερικές φορές απλά εύχεσαι να σε έλεγαν Μαρία ή Ελένη.
Αλλά όχι! Στην πραγματικότητα, τρελαίνεσαι για το όνομά σου κι οτιδήποτε αυτό συνεπάγεται. Γιατί πάνω απ’ όλα, σε κάνει μοναδική!